Mannen in het boudoir

Of het tegen de etiquette was om lingerie te kopen voor een andere dan je eigen vrouw, wilde hij weten. Voor de vrouw van zijn boezemvriend, bijvoorbeeld. Met wie hij echt niets had, voegde hij er haastig aan toe, nog voor het begin van een ongelovige grijns zich om mijn lippen kon krullen. Een cafékennis, zo goed kende ik hem niet eens. Maar mannen vragen je de gekste dingen als je voor een lifestyleblad werkt, alsof je door die job een soort autoriteit bent in universele vrouwenzaken.

Zijn vraag riep andere vragen op. Waarom kopen mannen überhaupt graag lingerie ? Lees er de boeken van Jef Geeraerts op na, op de duur zou je geloven dat hij aandelen in La Perla had. Zelf vind ik het wel iets aandoenlijks hebben, zo’n vent die wat ongeduldig op straat staat te drentelen tot de lingeriezaak leeg is. Want het blijft toch iets avontuurlijks, iets risqué hebben om je in zo’n serail van charme, kant en halve cups te wagen. De kans op een faux pas is groot : de meest afgezaagde mop in de detailhandel is die van de mannen die vóór Kerstmis gewaagde niemendalle-tjes komen kopen en de vrouwen die ze na Kerstmis komen inruilen. Anderzijds, als de aankoop in de smaak valt, is de voldoening des te groter : zeldzaam is de vrouw die liever een kruimeldief of een zakrekenmachine krijgt dan een setje in geborduurd tule.

Maar het wordt de mannen niet gemakkelijk gemaakt. Neem nu die maten, daar raakt geen mens uit wijs. Françaises zijn blijkbaar anders geassembleerd dan andere vrouwen, want Franse maten variëren van A tot G en van 85 tot 115, die van de rest van de wereld van 70 tot 100. Voor de neofieten : de letter geeft de diepte van de cup aan, het cijfer de rompomtrek onder de borsten. Tot overmaat van ramp is een 85 C van het ene merk niet altijd hetzelfde als een 85 C van een ander. In haar lingeriela duiken en verwassen labels proberen te ontcijferen brengt dus niet altijd uitsluitsel. Bovendien, als je lingerieverkoopsters mag geloven, loopt minstens een kwart van de vrouwen in een slecht passende bh rond, met vetrolletjes onder knellend elastiek of een platgeduwde boezem als gevolg. Tja, als we er zelf niet eens verstand van hebben.

En dan hebben we het nog niet over kleuren gehad. Vroeger was dat simpel : je had wit, zwart en – o gruwel – vleeskleur. Nu heet vleeskleur nude, met varianten als champagne, ivoor, meloen, cognac, amber en marron glacé. En verder komen dessous nu in alle tinten van de regenboog die poëtisch omschreven worden als Rosewood, Perle des Indes of Epices d’Orient. Draagt ze liever voorgevormd of push-up, met of zonder beugels, een balconnet of kwartcups ? En in de lage regionen : de ergonomische alles-onder-controleonderbroek van Bridget Jones ? Die ze in de vervolgfilm godbetert zelfs in tropisch Thailand aanhad. Of de kant- en parelstring die Kim Cattrall in een van de afleveringen van Sex and the City droeg ? Een van de meest verkochte lingerie-items van de afgelopen jaren en niét omdat die zo knus zat, zoals Kim demonstreerde toen ze met een pijnlijke grimas de trap opliep. Wat lingerie betreft, is less immers niet altijd more, zoals mannen graag mogen denken. En wat hebben mannen toch met jarretels ? Mist nooit zijn effect, dat stukje blote dij tussen kous en slipje. De dijreflex, even voorspelbaar als de kniereflex. Maar voor het comfort moet je het niet aantrekken, zo’n jarretière. En relatief weinig vrouwen zijn een paaldanseres in ’t diepst van hun gedachten.

Hoewel je je daar lelijk in kunt vergissen. Wat je in de kleedkamer van de fitness soms vanonder een zakelijk mantelpak ziet verschijnen ! Of – dat is even schrikken – helemaal niet ziet verschijnen. Omgekeerd zitten ronduit wulpse vormen soms in vertederend meisjesachtig katoen verpakt. Kanten frutsels tekenen nu eenmaal lelijk af onder een strak topje. Dan blijkt eens te meer dat une femme peut en cacher une autre. Lingerie is meer dan wat je onder een bloes draagt, het gaat over hoe je je voelt nog voor je die bloes aantrekt. Breng dat een man maar eens aan zijn verstand. Gelukkig zijn veel mannen gewoontedieren, die kerst na kerst dezelfde lingeriezaak opzoeken. Waar de verkoopster, het liefst een wat moederlijk type – dat is voor alle betrokken partijen het beste – op de duur de smaak van vrouwlief kent. De vrouw van de beste vriend ? Die krijgt dit jaar een koffiezet, er is al herrie genoeg in de wereld.

linda asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content