Moederdag leek ons de geknipte aanleiding om het te hebben over buitenshuis werkende mama’s. Guinevere Claeys ging op pad en ontmoette drie enthousiaste en werkende moeders. In Moeders duobaan (pagina 32) beschrijft ze accuraat “het balanceren tussen crĆØche, carriĆØre en soms schuldgevoelens”.

Hoewel veel jonge vaders hard hun best doen, hebben moeders het doorgaans lastiger. Al was het maar omdat hun boven op alle drukte nog te vaak schuldgevoelens aangepraat worden. Bij tijd en wijlen staat er een opvoedgoeroe op die vindt dat moeder en baby samen thuis horen. Kinderen te vroeg naar een crĆØche sturen, zou leiden tot allerlei ontwikkelings- en gedragsproblemen. De experts die Guinevere Claeys aan het woord laat, distantiĆ«ren zich van ongegronde zwart-witdiscussies en schetsen een genuanceerd en realistisch beeld. De portretten van de drie mama’s spreken voor zich.

Tegen het prikbord op onze redactie hangen momenteel wel zes babyfoto’s. Allemaal kinderen van redacteuren en vaste medewerkers. Allemaal geboren het afgelopen jaar. Ondertussen is er nog een baby op komst. U kunt zich voorstellen dat op kantoor weleens over de combinatie gezin en job gepraat wordt. De nieuwe man op onze redactie gaat tijdelijk vier dagen werken, een redactrice verlengde haar zwangerschapsverlof met enkele maanden ouderschapsonderbreking, een andere was blij na vijftien weken weer aan de slag te kunnen en brengt zoonlief gezwind naar de crĆØche. Iedereen puzzelt op zijn en haar manier om werk- en gezinsverplichtingen op elkaar af te stemmen. Soms lukt dat aardig, soms niet zo goed. Dat er tegenwoordig flexibele werkschema’s bestaan en dat er gesleuteld wordt aan meer en betere formules voor kinderopvang, is een goede zaak. Onze maatschappij is onherroepelijk veranderd, het ideaalbeeld van de mannelijke middenklasse van vijftig jaar geleden is geen realiteit meer.

Vrouwen zullen blijven werken, deeltijds of fulltime. Daar zal geen schuldgevoel tegenop kunnen, daar zijn overigens geen redenen toe. Bovendien wordt de discussie dikwijls gevoerd vanuit een luxepositie : thuisblijven bij de kinderen is dezer dagen nauwelijks een economische optie. Dan heb ik het niet over de diehard yuppies die zich te pletter rennen in naam van een carriĆØre. Doorsneegezinnen met kinderen kunnen maar beter twee inkomens hebben om bijvoorbeeld een huis te kunnen kopen. Bovendien, waarom zou je als vrouw je zo bevochten onafhankelijkheid opgeven ? En alleenstaande moeders, doen die het dan per definitie slecht ?

Laten we het dus zo goed mogelijk organiseren. Ik begrijp het verhitte debat niet over de langere openingstijden van crĆØches. Meteen wordt door tegenstanders moord en brand geschreeuwd : kindjes worden bij nacht en ontij ruw uit hun bedje gelicht (let op de verkleinwoorden, altijd goed voor het dramatische gehalte van een discussie) om dan pas ’s avonds laat afgehaald te worden. Die gevallen zullen zeker bestaan, maar het zijn uitzonderingen. Extremen bestaan ook bij de thuisblijvende moeders (sommige thuissituaties zijn sociaal, emotioneel of financieel zo penibel, dat je maar kunt hopen dat de baby heel jong in een crĆØche terechtkomt). Maar om die uitersten gaat het dus niet.

In de Leuvense Kindervilla De Kikker, waar na mijn dochter nu ook mijn zoon in goede handen is, liggen de ochtendlijke piekuren tussen 7.45 en 8.30 uur. In die crĆØche stelt de directie overigens vast dat het aantal “voltijdse crĆØchekinderen” de afgelopen tien jaar gestaag daalt. Ouders zoeken dus naar een balans. Politici zouden hen daarbij nog meer kunnen helpen. Met kleine ingrepen. Zoals iets langere openingstijden van crĆØches, tot 19 uur bijvoorbeeld (want probeer maar eens zonder stress door het helse verkeer om 18 of 18.30 uur in de crĆØche te raken). Met meer oplossingen voor de opvang van zieke kinderen.

Los van ideologische hysterie, kunnen kleine en concrete maatregelen een groot effect hebben : minder stress in de gezinnen, wat ouders en kinderen ten goede komt, en misschien op termijn ook onze demografie.

TESSA BLOGT !

VANAF DEZE MAAND HEEFT TESSA

VERMEIREN EEN EIGEN BLOG :

VAN MUIZEN EN MENSEN, OP www.knack.bereacties : TRUI.MOERKERKE@knack.be

Special culinair

Thema : lekker zonder moeite.

Drie chefs toveren met slechts vijf

basisingrediƫnten ; we bereiden een zondagse brunch ; keukengeheimen van 14 professionals ; een culinair referendum ; 10 kindvriendelijke restaurants ; 10 meeneemrestaurants en

10 eethuizen voor drukbezette klanten. En na de lunch leren we golfen.

www.weekend.be

rui moerkerke

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content