Machtige vrouwen ?
: : ‘Machtige vrouwen in beeld’, een uitgave van het FotoMuseum en de Provincie
Antwerpen, met foto’s van Katrien Vermeire en interviews onder leiding van
prof. dr. Sonja Spee, UA.
Haar ogen schoten vlammen, toen ze mij het verhaal vertelde, die Antwerpse politica. Ze is al jaren plaatselijk actief, zit in de gemeenteraad en werkt als adviseur op een kabinet. Bij de regionale verkiezingen die in aantocht zijn, rekende ze op een verkiesbare plaats op de lijst. Lijsttrekker en spindoctor deelden haar echter in een persoonlijk gesprek mee dat ze naar achteren moest opschuiven, want die verkiesbare plaats gaat naar een redelijk onervaren politica die zich rond een controversieel thema gunstig heeft geprofileerd in de pers. Ze is heel jong, dus kneedbaarder, volgens de heren. Zij zal zich voegen naar de consignes van de partij. Wat de dame aan het woord recentelijk een keer niet had gedaan bij een belangrijke stemming. Partij en namen doen er hier niet toe. Want het was slechts een van de verhalen in die trant die ik hoorde bij de borrel na een symposium over Machtige vrouwen in beeld in het Antwerpse FotoMuseum. Een meer ervaren collega uit een andere partij zei het onverbloemd : de partijstructuren worden weer heel erg macho in álle belangrijke partijen. Zelfs en misschien eerder nu de partijbesturen verjongen viert het machismo weer hoogtij, volgens de dames.
De Raadscommissie Gelijke Kansen van de provincie Antwerpen gaf samen met het FotoMuseum een fotoboek uit waarin twintig Antwerpse politica’s van alle partijen worden geportretteerd. In de uitvoerige interviews wordt uitdrukkelijk gevraagd naar beeldvorming rond politieke vrouwen in de media en naar hun visie op macht en hoe daarmee om te gaan. Vooral wat ze zeggen rond macht is revelerend. Er is niet echt een scheiding der gedachten tussen jongeren en ouderen.
Kathleen Van Brempt zegt complexloos : “Ik ben eigenlijk altijd een machtspolitica geweest.” Zij werd door mannen politiek opgevoed. Ze zal het ver schoppen.
Nahima Lanjri daarentegen, van wie Wivina Demeester en Paula D’hondt de politieke moeders waren, is iets genuanceerder : “Vrouwen moeten erop letten, eens ze aan de macht zijn, dat ze hun vrouwelijkheid niet verliezen. Vaak word je wel verleid om mannelijke systemen over te nemen, die informele netwerken, die vergadercultuur, je wordt daarin meegesleurd.”
Fauzya Talhaoui vindt dat vrouwen macht anders invullen dan mannen, en ze zegt : “Terwijl vrouwen proberen te zoeken naar compromissen, denk ik altijd dat ze gemakkelijk overtroefd worden door die mannelijke macht.”
Els Van Weert, de enige vrouwelijke voorzitter, weliswaar van een kleine partij, heeft het ook door : “Vrouwen zijn rapper afkerig van macht en bijgevolg verzaken ze aan het spel en hebben ze ook minder impact.”
Leona Detiège citeert uit De catechismus voor de vrouw van Yvonne Deman (zus van Hendrik Deman), die tussen de twee wereldoorlogen in de socialistische vrouwenbeweging circuleerde : “Pas op, wees aanwezig op alle vergaderingen waar mannen aanwezig zijn, kom tussen zoals de mannen of ge geraakt er niet.”
Het is dus een oude wijsheid : brave meisjes komen nergens, stoute meisjes overal.
Antoinette Pêcher, die in de jaren zeventig mee aan de basis lag van de eerste Stem Vrouw Campagnes, en die zeer lang in de Antwerpse gemeenteraad zat, vat het heel cru samen : “Macht krijg je niet, macht moet je afpakken. De macht die je krijgt, is geen macht. Macht moet je afpakken en dat is juist het probleem, want daar zijn vrouwen zwak in. Dat doen vrouwen niet graag.”
En van de zachtaardige Mia De Schamphelaere : “In elke politieke partij wordt de top almaar kleiner. Het zijn mannen die beslissen welke vrouw op welke plaats staat.”
TESSA VERMEIREN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier