reacties : TESSA.VERMEIREN@knack.be

Een van de machtigste vrouwen in de Amerikaanse pers is Maureen Dowd, politiek commentator bij The New York Times. De vrouw die de vloer aanveegt met Dubya (Bush), die Clinton ten tijde van de Lewinksy-affaire uitkreet voor een maagd die haar eer op een ongeloofwaardige manier verdedigde, die recentelijk haar collega Judy Miller via een column in eigen krant tot ontslag dreef, heeft het in een onlangs verschenen boek over de mannen – of de afwezigheid van reguliere mannen – in het leven van machtige vrouwen als zij.

Massavernietigingsvrouwen noemt ze haar categorie dames zelf. George W. Bush doopte haar als “de cobra”. Vandaar allicht dat plaatselijke politici hier de harde en tegelijk verleidende Kathleen Cools van wijlen Villa Politica ook die naam gaven. Omdat ze haar klasseerden bij de school van massavernietingsvrouwen waar ook wel Phara de Aguirre toe gerekend wordt. Een combinatie van vrouwelijkheid, verleidingstechnieken en macht. Maar beide dames van hier zijn naast Maureen Dowd eigenlijk nog lieverdjes.

Are men necessary is de titel van Maureen Dowds boek (uitg. Puttnam). Wie zich de flamboyante, elegante, roodharige miss Dowd kan voorstellen – ze heeft iets van de supervrouwelijke sexy filmsterren uit de jaren vijftig – zal begrijpen dat veel mannen én vrouwen gretig door de pagina’s zijn gegaan. Maureen Dowd was bijvoorbeeld het liefje van Michael Douglas vooraleer hij met Catherine Zeta-Jones trouwde. En hij is maar een van de machtige mannen die in haar omgeving zijn gesignaleerd. Van twee van haar bazen bij de krant werd gefluisterd dat zij wat met haar hadden. Over Michael Douglas schrijft ze trouwens dat het feit alleen dat hij haar nadrukkelijk zei dat hij “niet bang voor haar was”, bewees dat hij dat eigenlijk wel is. Zoals veel mannen bang zijn voor vrouwen die een reputatie kunnen maken of kraken, volgens de invloedrijke New Yorkse columniste.

“Ik ben bang voor castratie”, zegt ze in The New York Times Magazine. Daarmee bedoelt ze dan dat ze door haar macht en scherpe pen mannen castreert en dat vinden de geviseerde en andere heren werkelijk niet leuk. Voor zulke vrouwen lopen ze hard weg. Toen haar collega Michiko Kakutani, een andere invloedrijke New York Times journaliste een Pulitzerprijs kreeg, vertrouwde ze Maureen Dowd toe dat ze bang was dat geen man haar nog uit zou durven vragen. Johanna Spaey, debuterend thrillerauteur die in één jaar de Gouden Strop en de Knack Hercule Poirot-prijs binnenhaalde, zei een paar weken geleden aan Jean-PaulMulders dat ze vreesde dat die prijzen niet goed waren voor haar sex-appeal. Het wordt lachend tussen neus en lippen gezegd, maar het is helaas een harde waarheid voor vrouwen met aanzien, invloed en macht.

Zulke vrouwen worden bewonderd en mogen ook wel tijdelijk als trofee aan de arm van een man hangen. Als ze dan de envergure van een Maureen Dowd hebben, meten ze zich ook ster- allures aan. Koel en ongenaakbaar, maar wel sexy en uitdagend. Maar trouwen doen mannen met een ander soort vrouw.

Miss Dowd heeft er helemaal geen moeite mee om haar onmiskenbare vrouwelijkheid uit te spelen in de verhouding tot haar bazen, en in het gevecht om invloed en ruimte in de krant. Mannen denken overmoedig dat ze daar wel mee om kunnen gaan, ze zijn volgens haar veel banger voor vrouwen die hun verstand en kritische zin als eerste wapen naar voren schuiven. De femme fatale pose als glijmiddel. Volgens Dowd hebben vrouwen trouwens geen scrupules om de voordelen te rapen van het feit dat hun baas hun ook als vrouw wel ziet zitten.

Maureen Dowd leeft naar eigen zeggen volgens de regels van Carole Lombard, een diva uit de jaren dertig en veertig. Leven volgens de mannelijke regels, geschreven voor een mannenmaatschappij, zonder te vergeten dat de eerste opdracht van een vrouw is de juiste kleur lipstick te kiezen. Maureen Dowd is 53 en nog steeds ongetrouwd.

Volgende week

Special geschenken.

We grasduinen in het juwelenaanbod, gaan zelfs naar de goudsmeden van Istanbul, komen op bezoek bij Royal Boch, houden de goede smaak tegen het licht en stellen eigenzinnige cadeaulijstjes samen.

www.weekend.be

tessa vermeiren