:: Luisa Valazza : Al Sorriso, Via Roma 18, 28010 Soriso, +39 322 983 228, www.alsorriso.com.In Al Sorriso kunt u ook overnachten.

een ware hulde aan wat het bos, de moestuin, de weiden en het neerhof voortbrengen.

De in nevelen gehulde Noord-Ita- liaanse meren vormen het poëtische decor voor restaurant Al Sorriso in het dorpje Sorisso. We zijn hier niet ver van Orta en Milaan. Toch bevinden we ons in Piemonte, niet ver van de bergen die hun naam gaven aan deze streek, die ook het land van de gastronomie mag worden genoemd.

De eerste indruk die Luisa Valazza geeft, is die van een krachtige persoonlijkheid. Een rots in de branding, zoals alle boerendochters van wie bijna evenveel geëist werd als van hun broers. Ze gaat helemaal op in haar beroep en betreurt dat ze niet meer tijd heeft kunnen maken voor haar enige dochter.

Geloof het of niet, maar Luisa Valazza studeerde letterkunde aan de universiteit en had in die branche ook carrière kunnen maken. Maar toen ontmoette ze haar toekomstige man Angelo in het restaurant dat toen onder zijn leiding stond. Ze trouwden en openden dertig jaar geleden hun eigen restaurant. Twee maanden na de opening liet hun kok hen in de steek. Luisa ging in de keuken staan en kwam er nooit meer uit. In 1997 kregen ze een derde ster en die hebben ze vandaag nog.

Angelo, die verscheidene talen spreekt, is de perfecte gastheer. Hij brengt met veel stijl en respect de gerechten op tafel die zijn echtgenote heeft bereid. Luisa is autodidact. Aanvankelijk haalde ze haar inspiratie uit kookboeken : de klassieke Franse basisbereidingen bij Pellaprat, de moderne bij Marchesi en de grote richtlijnen bij Girardet, haar absolute referentie. Maar toch blijft Luisa gehecht aan de traditie van de Italiaanse alberga, die ze ziet als het verlengde van hoe bij de mensen thuis wordt gekookt, de traditie van de vrouw aan de haard die haar repertoire wil uitbreiden.

De kaart van Al Sorriso is heel Piemontees getint, er staan dus verscheidene rijstgerechten op. Luisa is vooral een plattelandskok, traditioneel en klassiek in haar manier van koken. Ze brengt een ware hulde aan wat het bos, de moestuin, de weiden en het neerhof voortbrengen. Niet voor niets gaat ze de jongste jaren zo vaak ze kan naar hun huis in de bergen. Op duizend meter hoogte bewerkt ze samen met Angelo een grote moestuin “die beschermd moet worden tegen de appetijt van de herten”. In de zomer gaat ze al om vijf uur ’s ochtends de frambozen plukken die ze haar gasten voorschotelt. Op de terugweg brengt ze een Val Formazza mee, een plaatselijke alpenkaas. Voor het beste is haar geen moeite te veel.

U moet hier ook absoluut het vlees proeven. Het is afkomstig van het Fassone-rund en er zijn nog maar vijf kwekers die de kalveren van dit ras nog op ambachtelijke wijze vetmesten. Heel symbolisch.

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content