Aanvankelijk was dit een eenpersoonsloft in een oude diamantslijperij in Antwerpen, maar geleidelijk veranderde de plek in een gezinswoning met twee kinderen. Die hebben het prima naar hun zin in deze open, kleurrijke en aangename ruimte.

Van een eenpersoonsflat naar een levendige thuis voor een gezin van vier : de loft van Madeleine Wermenbol en Dominiek Deconinck onderging de transformatie zonder probleem. Dochtertjes Wuletta (5) en Taitu (1,5) vinden het er heerlijk : ze hebben volop plaats om rond te rennen, terwijl ze ook altijd dicht bij hun ouders kunnen zijn. Naast de keuken hebben ze hun eigen plekje voor speelgoed, en er is een muur voorbehouden voor hun bonte kunstwerken.

Plaats voor speelgoed was niet Madeleines bekommernis toen ze elf jaar geleden op haar eentje besliste om woonruimte te kopen in een oude diamantslijperij in Borgerhout. Dat gebeurde heel impulsief. De B-architecten tekenden de plannen, en na de structurele verbouwingen kon Madeleine beginnen met de inrichting. Het werd een gezellige, frisse, kleurrijke en vooral heel persoonlijke mix van meubels en objecten. Alles ademt Madeleines eigenzinnige gevoel voor stijl en haar nieuwsgierigheid naar andere culturen. Tegelijkertijd zijn ook de robuuste, industriële details nog duidelijk te zien. En heb je er vooral het typische ruimtegevoel.

Toen de loft werd opgeleverd, stonden er maar twee muren, en dat heeft Madeleine zo gehouden. Daartussen kwamen de badkamer en de slaapkamer (ondertussen zijn het er twee geworden), afgescheiden door schuifpanelen : houten frames bekleed met Tyvek, een synthetische stof die op papier lijkt. Madeleine kwam op het idee toen ze op bezoek was bij een vriendin in Berlijn : ?Zij had die stof in haar appartement. De gaten zaten er standaard in, want Tyvek wordt door het Zweedse leger gebruikt als camouflage in de sneeuw. Het scheurt in principe niet gemakkelijk, tenzij er kleine vingertjes hard aan de gaatjes trekken. Maar Wuletta en Taitu weten dat ze dat niet mogen.”

ORIGINELE STUKKEN

Voor Madeleine betekent de komst van kinderen niet dat je heel je interieur moet veranderen, al moet je wel aanvaarden dat ruimtes voller komen te staan met hun spullen. ?Als je binnenkomt in een huis waar kinderen zijn, mag je dat gerust zien en voelen. Voor mij is het oké als er fietsjes rondslingeren, en de meisjes mogen meer dan één bak speelgoed uitladen, maar er zijn wel regels. Ik werk als grafisch vormgeefster van thuis uit, en ze weten dat ze niet aan mijn bureau of aan de boeken mogen komen. Ik koester mijn boeken : ik hou van de structuur van het papier, van de vorm, de letters, de kleuren. En van de inhoud natuurlijk, dat kan gaan van kunst tot natuurbeelden.”

Dat Madeleine graag boeken om zich heen heeft, is duidelijk : ze liggen en staan niet alleen in en op de kast in haar werkruimte, maar ook op en naast de zetel, in de slaapkamer. Zo’n beetje overal dus, net als de verschillende objecten en hebbedingen, dikwijls reissouvenirs. ?Ik hou van frisse kleuren, maar verder laat ik keuzes vaak afhangen van wat ik tegenkom. Het oranje bad is zo’n voorbeeld van een toevallige vondst. Ook sommige vintage designstukken zijn door geluk bij ons terechtgekomen. Al gaat er vaak ook wat zoekwerk aan vooraf : de spullen die ik in huis haal, wil ik wel mooi vinden. Dat geldt in de mate van het mogelijke ook voor het speelgoed van de meisjes. Ik heb bijvoorbeeld gezocht naar een leuk vintage poppenwagentje. Of we geven hen kleurrijke balletjes uit Rwanda of houten beestjes op wielen uit Oeganda : zij zijn er even blij mee, en wij vinden dat soort speelgoed veel leuker dan wat je hier in de supermarkten vindt.”

EXOTISCHE STOFFEN

Een ander voorbeeld van hoe een zoektocht met wat geluk iets geweldigs oplevert, is het witte bed van Wuletta, gemaakt van staaldraad. ?Ik wilde iets origineels, en toen vond ik op een Franse website dit bed. Het blijkt een re- make te zijn van een ontwerp uit de jaren zestig, van de Italiaanse grafische kunstenaar Bruno Munari. Ik kwam ooit toevallig een kinderboekje van hem tegen en ik hield meteen van zijn creativiteit. Sindsdien heb ik meer boeken van hem gekocht, dus toen ik dit bed zag, wist ik meteen dat het dat moest worden. Je kunt de matras hoog of laag hangen, je kunt er allerlei dingetjes aan bevestigen, het kan mee evolueren met wat wij en de kinderen leuk en mooi vinden.”

In Wuletta’s kamertje, en eigenlijk overal in huis, vind je ook felgekleurde plastic spullen. Madeleine is een verzamelaar, bijvoorbeeld van stoffen die ze tegenkomt op bruisende markten op reis in Afrika of India. ?Ik koop ze intuïtief, zonder per se al te weten wanneer ik ze zal gebruiken. Omdat ik vaak voor klanten uit de modesector werk, had ik ook al heel wat kinderkleren in huis, nog voor we Wuletta en Taitu geadopteerd hadden. En zodra we wisten dat ze zouden komen, heb ik mijn ogen natuurlijk nog meer opengehouden voor mooie, bijzondere dingen, zoals fluogroene watersandaaltjes uit Ghana.”

Een lichte, huiselijke plek als deze stimuleert Madeleines creativiteit, en ook die van Wuletta en Taitu. En dan is er nog de gemeenschappelijke binnenplaats, waar ze in een veilige omgeving kunnen spelen met buurkinderen : een extra troef van deze manier van wonen.

DOOR HADEWIJCH CEULEMANS & FOTO’S DIANE HENDRIKX

Madeleine wilde een roze, blauw en groen gordijn. Omdat ze die niet terugvond in het bestaande aanbod, liet ze zelf de stoffen verven

?De spullen die ik in huis haal, wil ik mooi vinden. Dat geldt in de mate van het mogelijke ook voor het speelgoed”