troost

Het eindejaarsnummer van 2001 is er één om te bewaren en af en toe te doorbladeren, al dan niet in troostbehoevende momenten. Het enige storende echter was de reclame die de kracht van de mooie foto’s, pareltjes van eenvoud en oases van rust, tenietdeden, al besef je als lezer dat zoiets anders moeilijk haalbaar is.

Joris Vergult (e-mail).

column

‘Plichtpleging’, zo noemt Tessa Vermeiren het kerstfeest in haar column L’enfer c’est les huitres van Weekend Knack nr. 2 van 9 januari. “Vrienden kies je, familie niet”, schrijft ze. Nee, familie krijg je, en dat is zalig! Het kerstfeest is volmaakt met mijn zes zussen, hun gezin, onze papa en nog drie alleenstaanden van de familie. Het feest is bijbels lekker in een mooie feestzaal ergens in West-Vlaanderen. De jonge vrolijke vegetariërs genieten ook van het koud en warm buffet. De vrouwen praten over de kinderen, onze reisculturen, onze relaties met vrienden. De mannen hebben het over hun job, de politiek. Wij, de zusjes, bekritiseren elkaars eau de toilette en lippenstift, zelfs mijn kledij wordt zachtjes afgekeurd bij een tweede glas rode wijn. De jeugd van 4 tot 32 jaar, de kleinkinderen, lachen geniepig met de tantes die het weer voor het zeggen hebben. Voor vava is het feest als balsem voor zijn zere schouder. Op het einde van het feest hebben ook alle Bobs net één glas te veel op. Gelukkig wonen ze vlakbij. We kijken al uit naar de familiezomerbarbecue.

Tessa De Meester, Hoegaarden.

column en vroedman

Een dikke pluim voor Annemie Struyf. Ik heb enorm genoten van haar column Slaappoeder en van haar artikel Vroedman bij volle maan in Weekend Knack nr. 1 van 2 januari. Ook de foto’s bij dit artikel zijn van uitzonderlijke kwaliteit. Ik kijk met ongeduld en belangstelling uit naar haar volgende columns en artikels.

Mark Mertens, Mol.

vroedman

Het doet goed, als lid van de oudervereniging Bewust Bevallen, dit artikel te lezen. Schitterend hoe die vroedvrouw z’n job uitvoert. Mooi ook, hoe hij de ouders zelf het verloop bij een normale bevalling laat bepalen. Hoe hij vanuit ervaring en aanvoelen de bevallingen toch zo natuurlijk mogelijk wil laten doorgaan. Niet dat we tegen pijnbestrijding zijn maar wat een uitzondering zou moeten zijn, is de regel geworden: maar liefst 75 procent pijnloze bevallingen. Dit artikel bevestigt nogmaals dat pijn in onze tijd een nieuw taboe geworden is. Pijn mag er niet zijn. Tot op zekere hoogte kan pijn op een andere wijze gedragen worden. Massage, ademhalingsondersteuning, een rustige sfeer en af en toe gepaste interventies, invoelen, aanvoelen… Uit dit relationeel gebeuren ontwikkelt zich een kracht waardoor men ernstige pijnen kan doorstaan. Een kracht die voortspruit uit verbondenheid. Het individu staat zeer centraal in onze huidige maatschappij, dat is goed. Toch blijkt dat de beleving van het individu niet de nodige aandacht krijgt. Jammer.

Rik Beernaert, Brugge.