niet-rokers

Ik lees regelmatig de artikels over bezoeken aan restaurants, eethuisjes en dergelijke. Wat me echter vreselijk stoort is dat er nooit vermeld wordt of deze instellingen een niet-rokerszone bezitten. Ik heb reeds meegemaakt dat aangeprezen gerechten vergald werden door links en rechts naast mij zittende rokers. Opmerkingen hierover maken schept steeds een vijandige sfeer en bederft een groot gedeelte van het eetplezier.

Jan Van Everbroeck, Kontich.

parfum of bio?

Johanna Blommaert schrijft in 3 dames in Weekend Knack nr. 50, de special Parfum, dat bio een nieuwe luxe is, een trend. Ik denk dat bio ‘schaarste’ is. Biovoeding is een bewuste keuze. Transport op de weg, in de lucht, het innemen van te veel plaats door overbevolking van mensen en consumptiedieren hebben tot gevolg dat zuivere grond en zuiver water schaars zijn geworden. Ik ben inderdaad bereid om 10 frank te betalen voor een bio-ei. De kippenren moet een voldoende grote en onbezoedelde oppervlakte hebben, er wordt uitsluitend vegetarische biovoeding gegeven, men forceert de kippen niet en laat de natuur haar gang gaan… Meer tijd en arbeid investeren is duurder, dat is toch normaal? Toen ik 10 jaar was, stond kip op het zondagsmenu. De prijs is na 35 jaar vrijwel onveranderd gebleven, maar nu is de smaak is chemisch en flets.

Bio, duur? Een voorbeeldje: gisteren kocht ik biovenkel aan dezelfde prijs als niet-bio, een witte en een rode kool, elk 10 frank duurder, twee biovarkenskoteletjes voor 129 frank.

Je moet keuzes maken over hoe je je geld besteedt. Misschien wil je liever je partner de prachtige parfumflacon van Lalique-Le Faune geven voor Kerstmis: 25.800 frank. Is dat niet ongeveer het minimumloon van de door Johanna Blommaert geciteerde 17.900 gehandicapten? Ik weet wat ik verkies.

Kristin De Fraine, Keerbergen.

borstkanker

De column over borstkanker van Ingrid Vanderveken (Weekend Knack van 29 november) blijft op mijn maag liggen. Borstamputatie, een feeststemming? Dat geloof je toch zelf niet! Ik heb het aan den lijve ondervonden. De emoties en de steeds afnemende kracht door de chemotherapie zorgden ervoor dat elke grap erover alleen maar pijn doet. Zelfs reclame over lingerie en een dossier lingerie, uitgerekend in deze Weekend Knack gecombineerd met de column over borstkanker, was voor mij te veel. En dan dat eeuwige cliché dat je na de ziekte anders, béter gaat leven. Dat is wat de buitenwereld graag hoort, natuurlijk. Ik kon perfect gelukkig leven zonder borstkanker. Daarna wordt het er niet makkelijker op. Je krijgt te maken met de kunstmatig op gang gebrachte menopauze, de vermoeidheid sleep je nog heel lang mee. Pas na de borstreconstructie ebt de wrange nasmaak langzaam weg. Het artikel komt over als het minimaliseren deze ziekte.

Leen Dewulf, Boezinge.

eigen volk

Betreft Weekend Knack van 20 december 2000: Eigen volk. Gefeliciteerd met dit prachtig initiatief in een periode waarin xenofobie hoogtij viert. Door op zoek te gaan naar mensen die verschillende roots hebben, zijn de redactie en haar medewerkers erin geslaagd een interessant beeld op te hangen van een multicultureel Vlaanderen, dat sommigen toch liever homogener Vlaams zouden zien. Maar waarom zijn er geen interviews met Franstaligen die aan ‘de verkeerde kant’ van de taalgrens wonen? Die Franstaligen – zoals ik – wonen in Vlaanderen, spreken (ook) Frans, doen hun studies in het Nederlands of in het Frans, zijn dus ‘perfect’ tweetalig en een onderdeel van het ‘eigen volk’. Ook zij vormen een effectief deel van de Belgische burgers, waar vaak vijandig naar gekeken wordt vanuit Vlaamse (niet alleen flamingante) hoek, door hen te stigmatiseren met de pejoratieve bijnaam ‘franskiljons’.

Emmanuel Vandeputte, Berchem.