à la limite (1)

Diep ontroerd, met tranen in de ogen heb ik het artikel “Gehuwd, 56 jaar en dement” in Weekend Knack nr. 19 van 10 mei gelezen. De confrontatie met het pijnlijke en het onvermijdelijke heeft me doen nadenken over het ‘onverwachte’ dat het leven in petto kan hebben. Dat artikel heeft me duizendmaal meer aangesproken dan een ellenlang verhaal: het gaat over aanvaarden, incasseren, genegenheid, vriendschap en vooral over hoop. Een grenzeloze bewondering heb ik voor het ‘beleven’ van die dame en ik heb bij mezelf de vraag gesteld hoe ver ik zelf zou kunnen meegaan in zulk een moeilijke situatie van aftakeling en voortdurend afscheid moeten nemen. Lieve Blancquaert slaagt er eens te meer in haar fotomateriaal (haar werk is een van de redenen waarom ik een abonnement heb) volledig te integreren in het schitterend artikel van Annemie Struyf. Hartelijk dank voor zoveel menselijkheid in een wereld waarin de ander steeds minder van tel is.

Guido Peumans, Rotselaar.

à la limite (2)

In Weekend Knack nr. 21 slaagde Annemie Struyf erin om danseres Fumiyo Ikeda met schwung te interviewen. Zo moet een interview zijn: diepgaand, speels, rebels, met een meerwaarde, gedurfd. Als je jezelf tijdens het vraaggesprek durft bloot te geven, en dàt tijdens het uittikken ook mee in de tekst verwerkt… Ik gebruik heel zelden het wierrookvat, maar hier is dat zeker op zijn plaats. Een interview om te bewaren.

Dirk Rondelez, Rumbeke.

wie zoekt, die vindt

Ik begrijp niet waarom uw recensent pdp (Peter De Potter?) in Pousse-Café van Weekend Knack nr. 21 zo nodig moet vermelden dat websites die mensen schrijven over vogels in hun tuin in ‘Wow Wow’ (tijdschrift voor wacko-sites) als wacko staan gecatalogeerd, en waarom hij deze sites als nutteloos beschouwt. Hieruit concludeert hij dat verveling de ziekte van de eeuw is. Heeft hij bijvoorbeeld dezelfde opinie over http://www.premenstrualsyndrome.com? Het is misschien fijn om vanachter een trendy desk neer te kijken op onze vogels, maar houd maar voor ogen dat onze vogels biologische kwaliteitsmeters zijn. Dat bepaalde vogels al dan niet voorkomen in een bepaalde tuin, duidt op de aard van de tuin – ik dacht niet dat u daar in uw lifestylemagazine ongevoelig voor bleef.

Siegfried Van Ingelgem, Londerzeel.

boeddhisme

Betreft ‘Op weg naar weg’ in Weekend Knack nr. 21 van 31 mei.

Een encyclopedische opsomming van waar en wie en hoe, is een typisch westerse (materialistische) manier om de weg kwijt te raken. Voor mensen die echt het pad zoeken, raad ik Ulrich Libbrecht aan – ook een prof – die in 1979 nr. 41 uit de Horizon-reeks pleegde met de titel “De vinger die naar de maan wijst”. 75 pag., 180 fr en verbluffend to the point.

Marc Thijs, Gent.

reizen

In Weekend Knack nr. 22 van 31 mei kreeg het reisverhaal over Kaapverdië meteen mijn aandacht. Al vanaf de eerste zin moest ik stilletjes glimlachen. Even verder zat ik zowaar in mijn eentje luidop te lachen met de tranen in mijn ogen. Ik heb echt van dat verhaal genoten. Elke week na het lezen van de reisverhalen in Weekend Knack bekruipt mij het gevoel: daar moet ik beslist naartoe.

Maria Van Hoofstat, Schelle.

oma’s

Ik las net in Weekend Knack van 7 juni het prachtige, mooie en diepe artikel ‘Oma’s van nu’. Ik ben tot op het bot ontroerd. Misschien ook deels omdat ik vorige zomer mijn moeder verloren heb. Hoe dan ook: ik wil de redactie melden hoe uitzonderlijk zulke reportages zijn en ook onmisbaar. En wat een prachtige foto’s!

Ik ben dankbaar voor dit intens ‘leesmoment’.

Marie Bauwens (e-mail).