In de Perigord Noir verbouwde Greet een oud landhuis tot hedendaagse Bed&Breakfast, verscholen tussen het groen. Daar verwent ze elke bezoeker met een lekkere keuken, een prachtig uitzicht en vooral heel veel stilte.

H Meer info : www.troispattes.com

Je voelt je er buiten de wereld. Als op een eiland waar de klok niet bestaat, waar verlangens, zorgen en dagelijkse beslommeringen niet thuishoren. Zodra je het kleine straatje naast de hoofdweg inslaat, kom je in een andere wereld terecht. Als met een teletijdmachine ga je op zijn minst twee eeuwen terug. De fysieke elementen van de plek, het huis zijn zo authentiek dat je werkelijk het gevoel hebt dat je in het verleden stapt. Eens het tuinhek door ben je terug in het heden. Twee moderne houten paviljoenen verraden dat in dit huis op een hedendaagse manier wordt geleefd en dat de tijd er niet is blijven stilstaan. Integendeel, de tijd is er gewoon weggeveegd.

Greet komt ons tegemoet. Ze is een vrouw van weinig woorden, maar ze straalt een rust uit die je meteen een gevoel van gastvrijheid geeft. We worden langs de lange houten tafel op het binnenplein getrakteerd op een glaasje water. Na de lange rit vanuit België, wennen we geleidelijk aan de bijna spirituele rust die over deze plek hangt.

Greet leidt ons naar de gastenverblijven. We installeren ons tussen het groen, met zicht op oneindige weiden. Rechts van ons ligt het zwembad verscholen in een diepte, links ligt het huis waar nauwelijks geluiden hoorbaar zijn. Zelden ervaarde ik zoveel stilte en sereniteit in een vakantiewoning. “Dit is niet echt een vakantiehuis”, vertelt Greet. “We wonen hier zelf en we hebben de sfeer waarin wij graag vertoeven doorgetrokken. Het is daarom belangrijk dat de juiste mensen hierheen komen. Mensen die naar popmuziek willen luisteren en met veel kabaal in het zwembad willen springen, zullen zich hier niet lekker voelen. Bezoekers die net rust zoeken en aan een soort herbronning toe zijn, zullen het hier opperbest hebben. We hebben er ook doelbewust voor gekozen om de gasten te laten ontbijten in onze eetkamer. We delen echt ons leven. We hebben ook een gastenkamer in de woning ingericht. Mensen kunnen kiezen, of ze liever iets verderaf zitten in de houten paviljoenen, of in de authentieke ambiance van de hoeve.”

Een huis dat je met jezelf confronteert

Het hele huis ademt eenzelfde sfeer. De oude plattelandswoning is met de grootste zorg gerestaureerd. Daar waar het mogelijk was, werden de oude vloeren behouden. In de kamers waar alleen zand op de grond lag, hebben de bewoners kastanjehouten vloeren gelegd. De muren werden opnieuw gekalkt en de balken gewit. “We hebben een beroep gedaan op een oude man die de oude technieken van het kalken en het metsen nog in de vingers heeft. Het stond van in het begin vast dat we de woning zo authentiek mogelijk zouden laten. Ook uit respect voor de eerste bouwers en vroegere bewoners van deze plek. Toen wij hier drie jaar geleden aankwamen, had het huis vijftig jaar leeggestaan. Het was eigendom van een alleenstaande vrouw die de woning over de jaren onaangeroerd heeft gelaten. Ze had enkel vijfentwintig jaar geleden het dak helemaal hersteld, uit eerbied voor haar overleden moeder die haar hele leven in dit huis had gewoond. Het restaureren van zo’n dak kost een fortuin, maar het heeft het gebouw wel gered. Leegstand is geen probleem, zolang er geen vocht door het dak komt.”

Voor de inrichting werkte Greet samen met haar vriend Arman. Ze brachten oude elementen en trouvailles samen met sobere designmeubelen. “Design leeft niet. Ik hou van dingen die op een of andere manier ‘de dood’ in zich hebben, zoals die eeuwenoude balken, zoals de oude spullen die we zomaar vinden. Maar omdat we nu eenmaal een comfortabel leven gewoon zijn, combineren we de oude elementen met goede stoelen van bijvoorbeeld Maarten Van Severen. Een huis inrichten, is iets wat je intuïtief moet doen. We zijn niet echt gaan nadenken over de dingen. Een mens moet opnieuw leren loslaten en dan gebeuren de dingen vanzelf. Het huis dicteert als het ware hoe het behandeld moet worden, hoe het beleefd en geleefd moet worden. Hier word je snel afgestraft wanneer je iets verkeerd doet. Het is zoals de Japanse Wabi Sabi- leer, die als uitgangspunt het respect voor de materie heeft, beschrijft. Wanneer je de eigenschappen van een bepaalde materie aanvaardt, dan ga je die als vanzelf optimaal benutten. De dingen gaan als het ware zichzelf vinden. Neem de zonnewering, die we buiten hebben gebouwd. Mensen staan versteld van de eenvoud. Het zijn twee stokken, een zeil en een koord die een eigen leven gaan leiden. Wij willen de nadruk leggen op respect voor het bestaande en daarmee een hedendaagse dialoog gaan voeren.”

De manier waarop Greet het huis heeft ingericht, leidt tot een bijna sacrale beleving. De leegte en eenvoud waarmee de kamers zijn ingericht, zijn zo aanwezig dat het de aandacht automatisch focust op het essentiële. Nergens word je afgeleid, overal word je door de bijna onzichtbare inrichting in de eerste plaats met jezelf geconfronteerd.

“Het is niet de bedoeling dat dit een bezinningsoord is, het is een plek waar je opnieuw tot rust komt, waar je met de natuur en de stilte leeft en vooral een plek waar je leert leven zonder tijd. En dat op zich is voor heel wat mensen confronterend.”

Hilde Bouchez / Foto’s Verne