Serge Valente en Carmelo Miraglia houden restaurant op de eerste verdieping van een oud burgerhuis aan het Schaarbeekse Josaphatpark. Les Pluies et Plus Rien verrast door zijn naam maar ook door het romantische decor vol klatergoud.

Carmelo Miraglia is van Italiaanse origine en weet zich aardig te behelpen in het Nederlands. Hij komt uit de reiswereld en besloot op een onbesuisd moment met vriend Serge Valente (links op de foto) een restaurant te openen. Serge had wel ervaring in de horeca : hij werkte in bars en restaurants in Zuid-Frankrijk en ook in het deftige Brusselse Conrad hotel. Het duo vond in een statige burgerwoning uit het begin van de eeuw, gelegen aan het Schaarbeekse Josaphatpark, de geschikte locatie, en ze staken de vertrekken op de eerste verdieping in een niet-alledaags kleedje. Toen alles klaar was, ontbrak er nog een naam. De keuze viel op Les Pluies et Plus Rien, want als de zaak mislukt, blijft er voor de twee alleen nog de schier onophoudelijke Brusselse regen over. Voorlopig is dat niet het geval, want dertigers blijken het avontuurlijk eethuis leuk te vinden.

We gingen met enige schroom naar binnen, de trap op. Want de buitenkant en het mufruikende en met lakens behangen trapportaal nodigen niet bepaald uit om verder te gaan, en reflecteren geenszins het gebeuren op de eerste verdieping. Daar werden wij aangenaam verrast : Les Pluies et Plus Rien charmeert onmiddellijk door zijn schemerige eetvertrekken, warm en exotisch gedecoreerd met koloniaal en barokgetint klatergoud alom. Petroleumgroen en blauwgekwaste muren, draperieën, Marokkaanse wandtapijten, oude objecten, rotan wiebelstoelen en kaarsjes in gietijzeren kandelaars scheppen een gemoedelijk en romantisch sfeertje. Op de achtergrond klonk Cesaria Evora en wij voelden ons snel opgenomen. Carmelo, die zich de benen van onder het lijf liep, presenteerde het keukenrepertoire-van-de-dag in een oude schriftomslag. Op tafel kwam een eerlijke Côtes de Blaye, chât. Puy de Lignac ’94 (700 fr.). De robijnrode, tanninerijke wijn werd gekoeld geschonken en begeleidde het kruidige eten goed. Eerst waren er gegrilde grote, roze garnalen met gemberdressing, en met postelein en krulsla in plaats van de aangekondigde raketsla (465 fr.). Er waren ook gemarineerde en kort gegrilde repen zalmfilet met een sausje van yoghurt en gepureerde peterselie : eenvoudig maar smaakvol (425 fr). Vervolgens verscheen victoriabaars (de kok had het zout vergeten) met te lang gekookte zeekraal, zoete wortel, in zuur ingelegde artisjokbodem en fijne lintspaghetti (595 fr.). Er was ook gebakken zalmsteak in een zuur-zoet sausje van honing en limoen met gekookte peultjes, honingworteltjes en wilde rijst (565 fr.). Wij lieten ons nog verleiden door warme brownie (Amerikaanse chocoladekoek, niet in huis gemaakt) met vanille- en chocoladesaus (225 fr.) en gingen redelijk tevreden met een rekening van 1500 fr. per persoon buiten.

Les Pluies et Plus Rien, 113 Generaal Eisenhowerlaan, 1030 Brussel. Tel. (02) 245.96.01. De spijskaart maakte inmiddels plaats voor één menu, waarbij men voor 1023 fr. kan kiezen uit vijf voor-, vijf hoofd- en vijf nagerechten. De gerechten van dit menu kunnen ook afzonderlijk worden besteld. Alle avonden, met uitzondering van zondag, geopend van 19 tot 24 u.

PIETER VAN DOVEREN FOTO JAN CAUDRON