koen filLet

Koen Fillet/Linda Asselbergs

Af en toe bots je op gaten in het Nederlands. Er zijn voorwerpen waar geen woord voor bestaat. Het met-plastic-verstevigde-uiteinde-van-een-veter bijvoorbeeld. En er zijn activiteiten die geen naam hebben. Zo zal ik dus mijn bezigheid van gisteren moeten omschrijven. Ik kwam uit de Fnac met weer veel te veel boeken en moest naar het Noordstation, de Vooruitgangstraat door. Een vervelend stuk Brussel. Niks te zien. Dus ben ik al wandelend aan mijn boeken begonnen. Hoe noemen we dat, Linda ? Straatlezen ? Wandellezen ? Boekstappen ? Ik hou het op leeslopen, dat lijkt mij het mooist. Ik ben dus even een leesloper geweest. Niet eenvoudig. Je moet je aandacht verdelen over de tekst en je omgeving, én ondertussen de draad van het verhaal niet kwijtraken. Ik ben slechts een beginner, maar een paar dingen zijn me nu al duidelijk geworden. Erg handig is de zogenaamde haas. Je kiest iemand die dezelfde richting uitgaat en loopt in zijn spoor. De leesloper beweegt zich traag, kies dus bij voorkeur iemand die al wat ouder is. Hou precies genoeg afstand, zodat de hielen van je haas nog nét in je gezichtsveld vallen. Vertraagt de haas, dan vertraag jij ook, want vermoedelijk nader je verkeerslichten. De Vooruitgangstraat is prima oefenterrein voor de beginnende leesloper. De straatstenen hebben er twee kleuren. Achter je boek zie je vaag een donkergrijze stoepstrook langsglijden, als je die volgt, weet je zeker dat je veilig bent. Veilig voor de auto’s, bedoel ik. Want je moet de stoep delen met andere voetgangers, en daartegenaan botsen zou gênant zijn. Maar, Linda, mijn beperkte ervaring leert me dat het ontwijken van die voetgangers kinderspel is. De andere stoepgebruikers schijnen te beseffen wat er aan de hand is : ze houden er rekening mee dat ik niet uitkijk. Ze wijken uiteen. Ik denk dat het zelfs in de Nieuwstraat tijdens de solden goed afgelopen zou zijn. Het ware gevaar is dat er een tweede leesloper opduikt, in de tegenovergestelde richting. Die dreiging is voorlopig theoretisch, leesloperij is een marginaal verschijnsel. En ik ben er tamelijk gerust in dat een botsing enkel tot vrolijkheid zou leiden, wellicht zelfs tot een prettig gesprek over literatuur en wie weet tot een levenslange vriendschap.

Linda asselbergs

Wow Koen, lopen en lezen tegelijk, als dat geen multitasking is. Iets waarin vooral vrouwen zouden uitblinken, maar aan deze motorisch andersvalide is het helaas niet besteed. Eén straatsteen twee millimeter hoger dan de andere ? Ik breek er gegarandeerd mijn nek over, ook zonder literaire distractie. Nee, om accidenten te voorkomen consumeer ik de schone letteren bij voorkeur puur of hoogstens au bain-marie. Hoe zal ik dat laatste noemen : drijflezen ? Aqualezen in tegenstelling tot jouw ambulezen ? Maar vergis je niet : badkuiplezen mag op het eerste gezicht een stuk minder ambitieus lijken dan looplezen, het vergt toch een zekere techniek. In het bijzonder de bediening van de kranen door middel van de tenen. Doet mij denken aan van die kerstkaarten voor het goede doel : met de voet geschilderd. Maar laat ik vooral niet afdrijven : badlezen is in de eerste plaats een kwestie van temperatuur. Behaaglijk genoeg om het een paar hoofdstukken uit te zitten, maar ook weer niet te héét. Niets zo belachelijk als sudderen met een rode, zwetende kop en bewasemde brillenglazen. Want ja, sinds een paar jaar behoef ik een leesbril. Waardig ouder worden, vertel mij wat. Verder leent ook niet elke boekvorm zich tot tewaterlating : De ontdekking van de hemel om maar iets te zeggen, de meer volumineuze omnibus en literatuur aan de kilo à la Monaldi & Sordi zakken al na luttele paragrafen onder de waterlijn. Hoed je voor goedkope paperbacks waarvan de pagina’s vroeg tijdens de waterkuur loskomen en roemloos in de badolie ten onder gaan. Aan boeken en tijdschriften met donkere covers hou je dan weer zwart besmeurde handen over. Maar als alle parameters kloppen : de warmte die tot diep in je knoken dringt, een kopje thee binnen handbereik, een streepje Charlie Parker op de achtergrond, en de nieuwste Carl Hiaasen die je hardop doet grinniken, dan ben je in de zevende hemel. Alleen niet klotsen als je je gsm gebruikt : om een of andere reden vinden mensen het vreemd als je op klaarlichte dag in bad resideert. Maar niet zo vreemd als lettervreten achter derny’s in de Vooruitgangstraat, beste Koen.