MUSICALARTIEST
De hond van Peter Pan, daar is het allemaal mee begonnen. Mijn moeder hielp bij de training van de viervoeter die in 2000 de hond Nana ‘speelde’ in de versie met Mark Tijsmans als Peter Pan. Ik ging mee naar de repetities en wist meteen : musical, dat is mijn ding.
Als kind was ik heel verlegen. En toch had ik die drang om te performen. Van jongs af aan volgde ik zangles en klassiek ballet, daarna jazzballet. Mijn ouders hadden hun twijfels : zou ik daarmee de kost kunnen verdienen ? Omdat het mij duidelijk menens was, gaven ze toe : ik mocht doen wat ik het liefst deed. En nu zijn ze natuurlijk heel trots.
Acteren is schroom overwinnen. Op musicalstage was ik zowat de enige jongen, dan voel je je snel stoer. Maar op het conservatorium zat ik tussen allemaal durvers, toen moest ik wel uit mijn schulp komen. Je eigen donkere kant tonen, daar is moed voor nodig. Anderzijds is het natuurlijk geweldig dat je op het toneel alles mag doen wat in het echte leven niet kan.
Een rol creëren is een groot voorrecht. Na Lelies, mag ik dat ook in Ben X doen. Niets staat vast, er is volop ruimte voor interpretatie, je kunt je eigen ziel leggen in het personage en je laten meeslepen door de geweldige partituur.
Ben X is een veeleisend personage. Zo’n autistische jongen zit in een cocon, rondom hem gebeurt er heel veel, maar hij ondergaat vooral. Een statische rol, die een precieze dosering vergt. Aan de ene kant mag je niet te introvert spelen, want je staat op een groot podium. Aan de andere kant mag je niet veel willen ‘uitleggen’. Wat er in Bens hoofd omgaat, zit in de songs, dat geeft toch weer een andere dimensie aan het verhaal.
Een moeilijke rol spelen, daar krijg je massa’s energie van. Zo’n Ben X gestalte geven of de van zelfhaat en jaloezie verscheurde Bilodeau in Lelies, daar krijg je zo veel van terug, dat is veel minder vermoeiend dan een vlak, eenzijdig personage leven in te blazen.
De thematiek van ‘Ben X’ is brandend actueel. Kijk naar het geval van het meisje Kayleigh eind juni en nu Priscilla Sergeant. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat we met Ben X jonge mensen kunnen raken en aantonen hoe verschrikkelijk de gevolgen van pestgedrag kunnen zijn.
Als jongen die aan klassiek ballet deed, werd ik zelf gepest. Ooit heb ik om die reden zelfs overwogen ermee te stoppen. Maar hoe groot de vernedering kan zijn, ondervond ik pas tijdens de eerste repetitie van de scène in Ben X waarin medeleerlingen mijn broek uittrekken. Het was gespeeld, en toch : ik stond daar letterlijk in mijn blootje, met die grijnzende koppen om mij heen, ik was totaal de kluts kwijt.
Als ik iets geleerd heb de laatste tijd, dan is het omgaan met onzekerheid. Het cultuurklimaat is ongunstig, er is heel weinig geld voor musical, producties worden afgelast. Wat ik na Ben X ga doen, weet ik nog niet. Vroeger zou mij dat panisch gemaakt hebben, nu leg ik mij er bij neer dat elke carrière ups en downs kent. Leendert De Vis (25) studeerde in 2009 af aan de musicalafdeling van het Brussels conservatorium. In 2011 kreeg hij de Vlaamse Musicalprijs voor de beste mannelijke bijrol in ‘Lelies’, nu speelt hij de hoofdrol in ‘Ben X de musical’, in een regie van Frank van Laecke, met tekst van Allard Blom en muziek van Dirk Brossé. Vanaf 13/9 in Stadschouwburg Antwerpen. Info en tickets : www.musichall.be.
DOOR LINDA ASSELBERGS & FOTO FILIP VAN ROE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
