De glooiingen van de Hesbaye herbergen mooie verrassingen. Jacques Wirtz en Elisabeth de Lestrieux, twee erg verschillende creatieve geesten, gingen er aan de slag in één tuin. Een boeiend spel van contrasten en een massa goede ideeën.

Als de bezoeker het grote woonerf betreedt, weet hij nauwelijks wat hij te zien zal krijgen. Zeker, de opritten zijn piekfijn verzorgd en afgelijnd door hoge sierhagen ; dat verraadt al de bijzondere aandacht die de bewoners hebben voor planten. De binnenkoer is echter een toonbeeld van soberheid en oogt zelfs behoorlijk formeel met zijn dikke, kort gesnoeide buksbomen. Een hydrangea petiolaris heeft zich vastgehaakt aan de muren en maakt ze lichter dankzij zijn lange bloeiers. Pas als je links in een boog om de woonst loopt, besef je eerst goed welke fraaie tuin hier op één hectare grond werd uitgetekend. Via een doorkijk over een lage heg kun je een blik werpen op het omliggende landschap : een terrasvormig deel van een groot plateau in de Hesbaye, of Waals Haspengouw.

Twee tuinarchitecten drukten zich hier op hun eigen, zelfs eigengereide wijze uit. De ene gaf de voorkeur aan het idee van de tuin als een gesloten doos, helemaal in zichzelf gekeerd. De andere probeerde een dialoog op te bouwen met de naburige landelijke omgeving. Jacques Wirtz was de eerste die aan de slag mocht. Hij opteerde voor een siertuin met een aantal persoonlijke accenten : vooral heggen en diverse taxusvormen trekken de aandacht. Of die heggen nu eenvoudige dreefjes vormen of gebruikt worden als scheidingslijnen met de buitenwereld, allemaal creëren ze een aparte sfeer en verraden ze een tuinier met een zekere eruditie, die planten classificeerde volgens kleur, omvang en bloeitijd.

Achter de perken met fraaie snijrozen volgt het koninginnestuk : een zeer grote, ronde en erg welig bloeiende border. Rond een eveneens cirkelvormige waterpartij met lelies groeien vaste planten en heesters. Die laatste vormen een bont allegaartje : Magnolia sieboldii, Clerodendrum, Pyrus salicifolia ‘Pendula’, Cercidiphyllium japonicum, Cornus kousa, Parrotia persica… De vaste planten werd voornamelijk geselecteerd op grootte, als ideaal tegenwicht voor de uitgestrekte ruimte. Enkele soorten : Lavatera, Salvia sclarea, Delphinium, Eupatorium, Crambe maritima, Cimicifuga en grote Aster. Naarmate het seizoen vordert, volgen ook lagere vaste planten elkaar op ( Helleborus, Geranium, Gypsophila, Hosta), terwijl de grote boeketten van jaarlijks terugkerende Cosmos en Cleome voor een schitterende finale zorgen.

Blik op oneindig

Na deze zintuiglijke overrompeling beland je op een uitgestrekt vlak stuk grond, een gazon dat ogenschijnlijk opgaat in de omringende weilanden. Twee zaken trekken onmiddellijk de aandacht : de drie platanen die als een uitroepteken in het landschap staan, en daarnaast een golf van heldere kleuren die hier en daar wordt afgewisseld door bossen blauwe lavendel. Deze plotse ritmewijziging heeft te maken met het feit dat deze tuin in drie stappen tot stand kwam. Langs het huis lag oorspronkelijk enkel een smal stuk grond. Pas later werd daar een nieuw perceel aan toegevoegd dat Jacques Wirtz mocht vormgeven, nu ongeveer vijftien jaar geleden. Het derde en laatste tuindeel werd toevertrouwd aan de schrijfster van tuinbestsellers Elisabeth de Lestrieux.

Zij nam twee fundamentele beslissingen. Haar ingreep zou ten eerste beperkt blijven tot de grote as tegenover de gesloten tuin van Wirtz, en verder verkoos ze laaggroeiende soorten en vlak ontwikkelende gehelen boven verticale structuren. Zo contrasteert het zilverachtige gebladerte van de twee Pyrus salicifolia bijvoorbeeld fraai met de lavendelkleur van Nepeta, die hier in grote cirkels werd aangeplant. Tussen de begroeiing vinden we ook een tapijt van Helleborus argutifolius, dat bladeren met een mooie weefselstructuur paart aan het decoratieve effect van een lange bloei. Enkele Hydrangea bloeien in de buurt. Eentje daarvan is ‘Unique’, een creatie van Robert en Jelena De Belder.

Dit tuindeel is het spectaculairst in juli, wanneer het graan goudgeel prijkt onder de felle zomerzon. De Lestrieux legde een lange dreefachtige strook aan van Calamintha nepeta. De bloemen suggereren een pointillistisch tapijt dat door een bos Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ van het koren wordt gescheiden. Met het bloementapijt maakte ze één zinderend geheel van twee elkaar schijnbaar uitsluitende ideeën : dat van de aangelegde tuin en dat van het bewerkte platteland. Het geeft een mens zin om de natuur in te trekken. n

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel

Wirtz toont zich hier een erudiete tuinier, terwijl de Lestrieux de knepen uit haar tuinbestsellers aan de praktijk kan toetsen.

Deze erg fascinerende, fraaie tuin kreeg gestalte op amper één hectare grond.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content