Plinius had er een optrekje, Stendhal, Goethe, Flaubert en Liszt deden er inspiratie op, George Clooney drinkt er martini.

Het Comomeer trekt als vanouds liefhebbers van onversneden romantiek aan. Een uitgelezen plek voor een authentiek

Grand Hotel zoals de Villa Serbelloni.

Grands hôtels, de douairières onder de luxeverblijven, ze hebben me altijd al gefascineerd. “Als je door de draaideur naar buiten komt, ben je een ander mens dan toen je er binnenging”, beweerde Vicki Baum in Menschen im Hotel, in de jaren dertig verfilmd met Greta Garbo. Ik ben geneigd haar gelijk te geven. Het verhaal van de Villa Serbelloni is er een van Italiaanse contessa‘s, Engelse lords en Russische prinsen. Graaf Frizzoni had in 1852 geen betere plek kunnen bedenken voor zijn zomerhuis, een verjaardagscadeautje voor zijn echtgenote. ‘Het Monaco van de Italiaanse meren’, zo wordt het mondaine Bellagio nu wel eens genoemd. Dit star appeal heeft in de eerste plaats met de fraaie ligging te maken, op het punt waar twee armen van het Comomeer samenkomen. De villa staat aan de uiterste rand van het stadje, met zicht op de Monte Crocione en de besneeuwde toppen van de Valtellina wat verder.

De contessa Frizzoni was geen gemakkelijke tante, ze dreef de oorspronkelijke architect Vantini tot wanhoop met haar kritiek op zijn bouwplannen. Uiteindelijk was het een collega uit Milaan die het project zou afmaken. Maar het resultaat mocht gezien worden : een neoklassiek landhuis, met elegante boogramen, imposante trappen naar de tuin, een cornice met guirlandes en cherubijntjes. Toch zou de grillige gravin er nooit echt haar draai vinden. Om de lieve vrede te bewaren, verkocht Frizzoni zijn buitenverblijf. In 1872 werd de Villa het hoofdgebouw van het Grand Hotel Bellagio. Het hotel was meteen een groot succes, ook al was er toen maar één badkamer, in de kelder. Om toegang te krijgen tot de sneeuwwitte badkuip moesten prinsen, financiers en elegante lady’s lang van tevoren reserveren. Nog een grappig detail : bij de prijs van de kamer waren de kaarsen niet inbegrepen, die waren destijds apart te betalen aan de receptie. Het valt allemaal na te lezen in de stoffige hotelregisters die zorgvuldig bewaard worden in het hotelarchief.

Al wat naam en faam had

Na de Eerste Wereldoorlog kwam het Grand Hotel in handen van Arturo Bucher, telg van een bekend Zwitsers hôteliersgeslacht. In die tijd was de hoteleigenaar heer en meester van zijn etablissement, de gasten, hoe doorluchtig ook, werden verondersteld dankbaar te zijn voor de (duur betaalde) gastvrijheid. Dames met grote hoeden, toen een symptoom van losse zeden, werden zonder pardon de deur gewezen. Al wat naam en faam had, logeerde in het hotel. Prins Gagarin van Rusland en zijn entourage namen niet minder dan veertien kamers in beslag. In die tijd bleven gasten vaak een maand, soms zelfs een heel zomerseizoen logeren. Rond 1930 werd het Grand Hotel Bellagio het Grand Hotel Villa Serbelloni, genoemd naar een hoger op de heuvel gelegen paleisje dat al lang dienstdeed als annex en nu het eigendom is van de Rockefeller Foundation. Op een vergeelde foto uit de jaren vijftig poseert een andere Russische nobele, prins Trubeckoj, naast een riante sportauto. De tijdgeest was duidelijk al wat frivoler, de prins, toen getrouwd met rijke erfgename Barbara Hutton, draagt bijzonder korte shorts. Nog meer foto’s tonen een indrukwekkende reeks staatslieden en gekroonde hoofden waaronder Franklin Delano Roosevelt, Winston Churchill en John F. Kennedy. Koning Farouk van Egypte en koningin Narriman brachten er in 1951 hun wittebroodsweken door, met een gevolg van zestig mensen.

Ook Hollywoodsterren ontbraken niet op het appel : Mary Pickford en Douglas Fairbanks sr., Clark Gable en Robert Mitchum. Het hotel deed ook vaak dienst als filmset. Philip Noiret en Romy Schneider draaiden er Une femme à sa fenêtre, Al Pacino en Marthe Keller Bobby Deerfield, Vanessa Redgrave, Edward Fox en Uma Thurman A month by the lake. Maar sinds een filmploeg een origineel antiek tapijt naar de knoppen hielp, is Gianfranco Bucher niet meer geneigd om zijn eerbiedwaardig erfgoed open te stellen voor de cinema. Ongelooflijk maar waar, dit vijfsterrenhotel is nog steeds een familiebedrijf, de Buchers wonen zelfs in een vleugel van het gebouw.

Heerlijk mensjeskijken

Zo’n twintig jaar geleden waren de Italiaanse meren niet echt hip, een beetje een opa-en-omabestemming, zeg maar. Maar de laatste tijd is er sprake van een echte revival, liefhebbers van romantische landschappen en luxe, charme en nostalgie vinden opnieuw de weg naar Como en omstreken. Er worden veel films en reclamespots opgenomen, ene George Clooney kocht er een achttiende-eeuws paleisje, de Villa Oleandra, in het gehucht Laglio, waar hij Donatella Versace als buurvrouw heeft. Welgestelde Britten en Amerikanen hadden altijd al een zwak voor deze streek en wie door Bellagio flaneert, zal vooral Engels horen. Niet zelden vanonder een strohoed (m/v), het meest populaire plaatselijke accessoire, helemaal in overeenstemming met de tijdloze lieflijkheid van dit okerkleurige stadje. Geen hoogbouw hier, geen supermarkten, geen McDo’s. Wel een haventje met houten aanlegsteigers voor de ferry’s, schaduwrijke terrasjes onder booggewelven, een met palmen en weelderige bloemperken afgezoomde promenade langs het meer en overal strategisch geplaatste banken waarop het heerlijk mensjeskijken is. De beste cappuccino drink je in Caffé Rossi, een tearoom met een schitterend jugendstilinterieur uit 1903. Je eet er amaretti bij, brosse amandelkoekjes, of een sneetje mataloc, panettone met gedroogd fruit. De eigenares, Cristina Grandi, moet zowat de beminnelijkste vrouw van heel Lombardije zijn.

Vanop de centrale Piazza Mazzini vertrekken smalle, steile winkelstraatjes de heuvel op. Vooral de Salita Mela en de Salita Serbelloni tellen mooie boetieks. Zijden sjaals, bloezen en dassen zijn hier de specialiteit, naast glaswerk, keramiek en fantasiejuwelen, vooral met amber.

Romantische grandeur

Ik moet een jaar of tien geweest zijn toen ik voor het eerst in Bellagio met vakantie was. In onverdachte tijden, toen ouders nog vertederd glimlachten als de maître d’hôtel in het onberispelijk crèmekleurig smokingjasje de prepuberale dochter een kneepje in de wang gaf. Zelfs als kind was ik onder de indruk van de romantische grandeur van de Villa Serbelloni en zovele jaren later is dat nog niets veranderd. Dineren al fresco, onder lichtjes die in de onpeilbare donkerte van het meer weerspiegelen en met op de achtergrond een strijkje. De weelderige tuin met camelia’s, bananen- en citroenbomen en bougainvillea. Het zwembad omringd door palmen en witgestreepte ligbedden, de ponton met springplank in het meer. Geen toegevingen ook in het interieur : originele fresco’s van Soardi in de salon, manshoge vergulde kandelaars aan weerszijden van de monumentale marmeren trap naar de voormalige balzaal met spiegels en kroonluchters. Hier wordt tegenwoordig het riante ontbijtbuffet geserveerd, een mens zou zich in Versailles wanen. Overal antieke meubels en schilderijen, de laatste nogal ongelijk van kwaliteit. Stijlvolle suites en kamers met heerlijke bedden en gerenoveerde badkamers, maar als geheel eerder imposant dan gezellig. Eén van de senior suites omvat de voormalige kapel van de Frizzoni’s. Mocht ik hier slapen, ik zou me toch enigszins opgebaard voelen.

Internationale gourmetkeuken

Maar de heerlijkste plek van het hotel is zonder twijfel restaurant La Terrazza, met fabuleus uitzicht over het meer. Bij slecht weer worden de glazen wanden dichtgeschoven en zit je in een soort orangerie. Onberispelijk gesteven tafellinnen, elegant porselein en massief zilveren bestek brengen je in de juiste stemming, wat in je bord komt doet de rest. Drie vorkjes krijgt de cuisine van avontuurlijke chef Ettore Bocchia van de culinaire gids Gambero Rosso en terecht. In La Terrazza serveert hij een verfijnde internationale gourmetkeuken. Filet van foie gras met kreeftenstaart en salade op smaak gebracht met fijne balsamicoazijn, lamslende in een korstje van aromatische kruiden en zoet spek met gestoomde erwten en noisette-aardappelen, daar ben ik altijd voor te porren. Op de wijnkaart figureren zowel grand cru’s als vini novelli.

In Le Mistral, het andere restaurant van de Villa Serbelloni waar de nadruk op mediterrane gerechten ligt, experimenteert Bocchia met cuisine moleculaire. “Zoals Ferran Adrià van El Bulli ?” vraag ik zoals iedere journalist vóór mij. “Nee, voor mensen met tanden”, antwoordt hij, met iets gelatens in zijn stem. Zijn versie van de moleculaire keuken heeft veel van alchemie, het is een minutieus goochelen met smaak-, textuur-, kleur- en geurharmonieën. De bereidingswijzen klinken mij redelijk vergezocht in de oren, maar ik moet toegeven dat zijn sappige tarbotfilet, in olijfolie en suiker gegaard op 46°C, met prei omwikkeld en geserveerd met preisaus en saffraanaardappeltjes, een culinaire ervaring is die ik niet snel zal vergeten. Maar veruit zijn meest spectaculaire bereiding is die van vanille-ijs bereid met vloeibare stikstof van -196°C. Daar komen ijskoude nevels aan te pas, die het leerling-tovenaareffect alleen maar versterken. En verdraaid, de textuur van dit ijs, gecombineerd met gelei van gekonfijte appelen, een vleugje balsamico en krokante cartucci-koekjes, is echt iets bijzonders.

Dit is geen keuken waar je een overladen gevoel van krijgt, maar wie toch boete wil doen voor begane zonden, kan zich altijd uitleven in het fitnesscenter met indoorzwembad, tennis- en squashcourts en state of the art technogymtoestellen. Of hydrotherapie ondergaan of een pilatessessie volgen onder toezicht van een personal trainer. Ik verkies de beautyfarm, waar het neusje van de zalm de cula de olos-behandeling is, een bijzonder ontspannende mix van massage met stoom, essentiële oliën, zachte muziek en gekleurd licht. Welk kleurengamma ik verkies, wil de therapeute weten en even later wordt het rood voor mijn ogen.

Rijkdom rondom

Geen gevaar voor verveling in Bellagio. De panoramische tuinen van de Villa Melzi zijn binnen loopafstand, een andere prettige wandeling voert over een heuvel naar het piepkleine, maar aardige gehucht Pescallo. Liefhebbers van boottochten hebben keuze te over. Het oude vissersdorp Varenna is een mooie bestemming of het Isola Comacina, het enige eiland in het Comomeer en ooit Belgisch bezit, omdat de eigenaar, Augusto Caprani het in 1919 bij zijn overlijden cadeau deed aan Koning Albert I. Een must voor liefhebbers van kunst en natuurschoon is de Villa Balbianello, een absoluut juweel op het uiterste puntje van het schiereiland van Lavedo. De villa is alleen per boot bereikbaar en de eerste aanblik van dit zeventiende-eeuws landhuis met kapel en Venetiaanse loggia en omringd door cipressen, ronde pijnbomen en platanen in de vorm van kandelaars, is absoluut adembenemend. De eerste eigenaar van de Villa was een Milanese kardinaal, Angelo Durini, die er kwam mediteren en er de fine fleur van de literaire en muzikale wereld ontving. De laatste was de Italiaanse alpinist, pool- en ontdekkingsreiziger Guido Manzoni, die als eerste Italiaan de Mount Everest bedwong. Na zijn dood in 1988 liet Manzoni hier een indrukwekkende collectie etnische kunst van verschillende werelddelen achter, een prachtige bibliotheek en de grootste Europese verzameling achterglasschilderijen. Het landgoed wordt tegenwoordig uitstekend beheerd door het FAI, het Fondo per l’Ambiente Italiano en er worden geregeld films gedraaid. Zo schoot George Lucas hier een paar romantische taferelen uit de laatste aflevering van de Star Wars-saga en een paar dagen na ons bezoek gaat de Villa Balbianello voor een week dicht omdat er scènes van de Bondfilm Casino Royale, worden opgenomen. Of de nieuwe Bond, Daniel Craig, misschien in de Villa Serbelloni wordt verwacht ? De mysterieuze glimlach van manager Giuseppe Spinelli spreekt boekdelen. Special agent007, dat weten we al lang, weet waar het goed is.

‘Het Monaco van de Italiaanse meren’, zo wordt

het mondaine Bellagio nu wel eens genoemd.

Praktisch

Reis

Deze reportage kwam tot stand met de medewerking van SN Brussels Airlines dat dagelijks zes vluchten tussen Brussel en Milaan aanbiedt. Heen- en terugvliegen kan vanaf 145,99 euro (taksen, maaltijden en drank inbegrepen), prijs bij boeking ten laatste 60 dagen voor vertrek. Reserveren kan via de website www.flySN.be, callcenter 070 35 11 11

of via uw reisagent.

Bellagio ligt op 70 km van Milaan. Wie met de auto vanuit België komt, rijdt het best via Zwitserland en Chiasso.

Hotel

Grand Hotel Villa Serbelloni,

Via Roma 1, 22021 Bellagio is open vanaf maart tot en met half november. Een tweepersoonskamer met ontbijt kan vanaf 340 euro per nacht, taksen inbegrepen. Er zijn verschillende arrangementen mogelijk.

Voor info en reservatie : +39 031 950216, fax +39 031 951529, www.villaserbelloni.com, inforequest@villaserbelloni.com

Info

Bellagio en Comomeer : Italiaanse dienst voor toerisme, Louizalaan 176, 1050 Brussel. 02 647 11 54, www.enit.it,

enit-info@infonie.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content