HET IS NET ZO MONDAIN ALS SAINT-TROPEZ, MAAR DAN ZONDER DE ALLURES. HET TREKT NET ZO VEEL STERREN ALS CANNES, MAAR DAN ZONDER DE POTTENKIJKERS. DE RIJKDOM VAN SAINT-BARTH SCHUILT NIET IN DE WEELDE VAN ZIJN BEWONERS, MAAR IN DE GEDACHTE DAT OOK HET AARDS PARADIJS VERRASSEND ‘DOWN TO EARTH’ KAN ZIJN.

Tijdens de kerstperiode lijkt Saint-Barth op een zomerkamp voor bemiddelde New Yorkers, succesvolle zakenmensen, muzikanten en Hollywoodsterren. De wegen slibben dicht. Alle hotels en restaurants zijn volgeboekt. Net als de villa’s die tijdens het hoogseizoen voor 100.000 euro per week verhuurd worden.

Vaste vakantiebezoekers zijn onder meer U2-frontman Bono en zijn gezin, kunstverzamelaar Peter Brant en zijn vrouw Stephanie Seymour en actrice Demi Moore en haar man Ashton Kutcher. Sommige rijke eilandbezoekers kochten er zelfs een optrekje, zoals fotograaf Patrick Demarchelier, presentator David Letterman en de legendarische Franse zanger Johnny Hallyday die op feestjes al eens spontaan naar de microfoon grijpt. Acteur Steve Martin spendeerde naar verluidt enkele weken op het eiland, verborgen achter een grote zonnebril en hoed, tot hij besefte dat niemand erom maalt. Het gaat er niet om zien en gezien worden. Noch om wie de grootste (bankrekening, jacht of villa) heeft.

De bekendste, en meest notoire, eilandbewoner is de Rus Roman Abramovich, dollarmiljardair en eigenaar van de Engelse voetbalclub Chelsea. Hij betaalde naar schatting 67 miljoen euro voor een domein van 28 hectare op een heuvel, vlak bij Gouverneur Beach. Dat strand moet hij delen met de andere bezoekers, want alle 22 stranden in Saint-Barth zijn publiek. Nog een voorbeeld van hoe verrassend down to earth het aards paradijs kan zijn : Abramovich, een van de vijftig rijksten ter wereld, staat simpelweg in het telefoonboek onder de letter ‘A’, met het adres en het telefoonnummer van zijn huis in Columbier.

MUGGEN KUSSEN

Wij krijgen het eiland op zijn mooist te zien. Na het einde van het regen- en or-kaanseizoen, als de tropische natuur prachtig groen is en de thermometer een zachte 25 graden aanwijst. Na de jaarlijkse sluiting van de hotels en boetieks, maar voor de invasie van het hoogseizoen dat start op de vierde donderdag van november, Thanksgiving Day. De enige gasten die het eiland tijdens ons bezoek aan Saint-Barth begin november beroeren, zijn de muggen, door de eilandbewoners ook wel les bisous des Caraïbes genoemd.

We worden opgewacht in de lobby van het viersterrenhotel Le Toiny door Hélène Bernier, de enige officiële gids op het eiland en een van zijn 8500 permanente bewoners. Tijdens het hoogseizoen verdubbelt dat aantal door de komst van toeristen, seizoensarbeiders en les métropoles, inwoners van de ‘metropool’ Frankrijk die er de winter doorbrengen. De eerste halte van ons bezoek aan Saint-Barth in de krachtige jeep van Hélène, de auto is echt het enige mogelijke vervoersmiddel op dit heuvelachtige eiland, is de villa van de overleden Russische balletdanser Rudolf Nureyev, en nu de eigendom van een hechte vriendin van Jacques Chirac.

“I count only the hours that are serene”, leest de spreuk op de logge houten poort aan de ingang. De toon van ons verblijf in Saint-Barth is gezet.

ANSICHTALLURES

Hélène wil ons haar favoriete plekken tonen. De jeep houdt onder andere halt aan Saline Beach, het op één na grootste strand van het eiland en haar favoriet, Gouverneur Beach, een parelwit strand met ansichtallures en Cul de Sac Beach, waar de locals met Pasen verzamelen om kampvuren te bouwen. Nergens is een promenade te bespeuren, laat staan een stoelenverhuurder of strandhut met frisdrank. Voor een eiland dat bijna tachtig procent van zijn inkomsten haalt uit toerisme is dit een klein wonder, en een grote zegen.

De rondleiding eindigt in Gustavia, de hoofdstad van Saint-Barth die zijn naam dankt aan de Zweedse koning Gustaaf III. Saint-Barth, officieel Collectivité de Saint-Barthélemy, werd ontdekt in 1493 door Christoffel Columbus, en kreeg de naam van zijn broer Barthelomeo. Pas tweehonderd jaar later werd het eiland gekoloniseerd door de Fransen van Saint Kitts, de Ridders van Malta en nog later, in de achttiende eeuw, de Zweden. Die Scandinavische aanwezigheid is nog zichtbaar : de Zweden laadden hun schepen met stenen om ze te stabiliseren op de woelige wateren van de Caraïben. Die stenen werden achtergelaten om huizen te bouwen, en plaats te maken voor de vaten rum die mee terugkeerden. Bewijs hiervan zijn het oude stadhuis, het Zweedse belfort en de stadsbibliotheek. Eind negentiende eeuw viel Saint-Barth terug in Franse handen.

VAREN MET BOND

Watersporten zijn het favoriete tijdverdrijf van de Barthelomezen. Zeilen, duiken, surfen, snorkelen en jetskiën zijn dan ook big business op het eiland. In de haven van Gustavia gaan we samen met twee bemanningsleden aan boord van een elf meter lange jacht voor een tocht rond het eiland. De boot is eigendom van het oudste hotel van het eiland, Eden Rock, en nam ook al zangeres Beyoncé, haar man Jay-Z, en mister James Bond, Daniël Craig, mee voor een pleziervaart. Een tocht van twee uur kost maar liefst 1200 euro, maar dit is een luxeboot, met luxebemanning en een luxezonnedek. Wie bereid is het woordje ‘luxe’ te laten vallen, kan in een van de tientallen bedrijven rond de haven een goedkopere – niet goedkope – boot huren.

We varen in noordwestelijk richting en gooien het anker uit voor Columbier Beach, een afgelegen strand enkel te bereiken per boot of na een stevige wandeling vanaf Les Flamand. Verscholen tussen de rotsen ligt het domein dat David Rockefeller in 1957 kocht. De indrukwekkende villa is gedurende een uur het enige teken van leven op dit ‘onbewoond eiland’. De snorkels worden bovengehaald en de lunch uitgestald. Het paradijs kan niet ver af zijn.

DOOR ELLEN DE WOLF