Thuis zag ik twee mensen die voldoening haalden uit hun werk. Mijn ouders hadden enkele textielwinkels in West-Vlaanderen. Mijn vader was bovendien leraar in een technische school, hij was extreem handig. Mijn moeder bedacht de zotste etalages die hij dan uitwerkte. Ze waren elkaars eerste lief en zijn altijd samengebleven.
Artistieke vonken komen op onverwachte momenten. Toen ik op internaat in Kortrijk geheel toevallig de plaat Gesang der Jünglinge van de componist Karlheinz Stockhausen oplegde, ging er een deur open. Ik ontdekte dat er zoveel werelden bestaan naast die van de mainstream. Ik was door de titel aangesproken, maar die muziek was een explosie van creativiteit.
Strips zijn mijn humuslaag. Mijn eerste held wasArendsoog. In die boeken zag ik dat de twee tegengestelde werelden van indianen en cowboys elkaar ook konden accepteren. Die boeken gingen over ras, religie, slavernij, gelijkheid,… Dat besef je niet als negenjarige, maar het vormt je wel.
We zouden veel meer moeten leven zoals Guust Flater. Lekker non-conformistisch en idealistisch. Hij heeft me met veel humor geleerd dat je constant moet blijven geloven in jezelf, zelfs al loopt het keer op keer mis.
Ziek worden doet je stilstaan. Mijn vader en ik werden elf jaar geleden ziek. Hij in juli, ik in augustus, allebei lymfeklierkanker. Ik kreeg een experimentele therapie, hij niet meer omdat zijn lichaam het niet aankon. Hij is gestorven op zijn zestigste. Toen ik ziek werd, stond ik letterlijk voor een muur, ik kon niet vooruitkijken, want daar was niets. Tien dagen na mijn eerste chemo is mijn zoon geboren. Ik wist niet eens of we elkaar ooit zouden leren kennen.
Iedereen heeft een plek nodig om tot rust te komen. Bij mij is dat Pantelleria, een klein eilandje bij Sicilië. Daar woont een studievriend, Fortunato, die peter is van mijn zoon. Als ik er niet meer was, zou mijn zoon via zijn peter toch die plek ontdekt hebben. Gelukkig heb ik hem en zijn twee zussen er zelf naartoe kunnen brengen, ze hebben er deze zomer zelfs leren duiken.
Ik geloof niet dat een mens alleen kan leven. We hebben anderen nodig. Je mag alle succes in de wereld hebben, it doesn’t matter. Wat mij het gelukkigst maakt, is het feit dat ik een kleine groep vrienden al 25 jaar op een erg intense manier meedraag.
Ik geloof in sterke netwerken. Voor de kunsthogeschool Sint-Lucas Antwerpen begeleid ik afgestudeerde kunstenaars en designers. Ik laat ze zo vroeg mogelijk los in de professionele wereld, zodat ze contacten leggen en een netwerk uitbouwen. Want zonder netwerk sta je nergens.
Curator komt van het Latijn, curare : voor iets zorgen. Mijn werk is niet alleen een tentoonstelling organiseren, maar er ook voor zorgen dat de juiste mensen ze gezien hebben. Ik werk graag over een langere periode met dezelfde kunstenaars samen. Daardoor word je een klankbord voor hun ideeën. Naar analogie met de psychologie bekijk ik een kunstwerk als een symptoom en ben ik geïnteresseerd naar wat er achter en onder zit.
Ik wil mensen geen volledige uitleg geven, maar elementen aanreiken waardoor ze zélf een verklaring vinden. Mijn interesse in het artistieke en creatieve proces staat centraal in Conflict & Design. Want design is niet langer enkel een object, maar vooral een proces. Dat is de nieuwe rol van design : alle gebruikers op een elegante manier betrekken bij het zoeken naar oplossingen voor problemen en conflicten.
Kurt Vanbelleghem (45 jaar) is curator van de tentoonstelling Conflict & Design, de triënnale van Design Vlaanderen van 15 december tot 9 maart 2014 in C-mine in Genk. Hij studeerde Psychologische Wetenschappen en Kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Gent, Bedrijfsbeheer aan Vlekho in Brussel en Visual arts administration and curating aan het RCA in Londen. www.conflictanddesign.be
DOOR LEEN CREVE & FOTO DIEGO FRANSSENS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
