De grote klassiekers van bekende huizen, tassen met grote T. Zes instant-statussymbolen, zes keer draagbaar design.

LENE KEMPS

SHOPPING EN STYLING : BEA PECCEU

FOTO’S : PASCAL BROOZE VOOR SYNCHRO

De Chanel-tas

In februari van dit jaar vierde deze tas model 2.55, maand en jaartal van de geboorte haar veertigste verjaardag. Ze is daarmee niet de oudste maar toch een eerbiedwaardige dame in lederland. Ze heeft nog niets van haar populariteit verloren. De goud-met-zwart ketting, het doorstikte leer en de verstrengelde C’s maken haar tot een onmiddellijk herkenbaar, vaak gekopieerd statussymbool en zoals Lagerfeld zegt tot “een bijna mytisch objekt, een deel van Chanel-legende”. Afgezien van het Coco-appeal is ze volgens fans gewoon biezonder praktisch. “Een tas moet vooral funktioneel zijn”, vond Chanel en dus zorgde ze voor een handige indeling met drie kompartimenten en een speciale ruimte voor de lippenstift. In de overslagklep kan je brieven kwijt. Lagerfeld heeft model 2.55 aan allerlei transformaties onderworpen. Hij heeft de tas uitgevoerd in raffia, tweed en denim. Als rugzak en heuptas. Maar het oorspronkelijke model blijft de numero uno.

Chanel tas, 50.000 frank, tel. (02) 675.26.10.

De Gucci Bamboo Bag

De legendarische tas met het bamboe-handvat en bamboe-draaiknopje werd voor de eerste keer geprezenteerd in 1947, in zwart kalfsleer, onder de naam Classic London Bamboo. De Gucci’s waren oorspronkelijk net als de familie Hermès zadelmakers en de ronde vormen van de tas verwijzen naar een zadel. De goudkleurige haakjes waarmee het handvat aan de tas zit vastgemaakt, herinneren dan weer aan stijgbeugels. De tas heeft op zich vrij klassieke vormen, maar wordt van een te damesachtige uitstraling gered door het bamboe-handvat. Omdat het om een echt stuk bamboe gaat, dat boven een vuurtje langzaam wordt gebogen, is elk handvat anders. De kombinatie van leer en bamboe geeft model London iets gewaagds, exotisch en romantisch. Je hoort er een zonnebril bij te dragen en een sjaaltje om je hoofd te knopen. Het model sloeg onmiddellijk aan en werd het volgende jaar al in blauw en bordeaux op de markt gebracht. Sinds de Gucci-renaissance, eerst onder leiding van Dawn Mello en nu Tom Ford, bestaat de tas in een wijd gamma kleuren, formaten en materialen. Van krokodil tot nappa en fluo-lakleer. Met een lange schouderriem voor dames die de handen vol hebben. Voor ’s avonds zijn er piepkleine satijnen tasjes. Zowel Raisa Gorbachev als Elizabeth Taylor zijn fans van de Classic London Bamboo.

Gucci Bamboe tas : grote rode in everzwijn : 36.900 frank en kleine beige in natuurleer : 29.900 frank, tel. (03) 226.49.54.

De Faust van Delvaux

Het model Faust werd gecreëerd voor de herfst-winter kollektie van ’87-’88. De tas viel onmiddellijk in de smaak ; volgens de designers van Delvaux omdat het een fourre-tout is, een stroptas waar je volgens de laat-maar-vallenmetode alles in kwijt kan. Een graai- en grabbeltas, maar dan met een veilige sluiting. Na verloop van tijd signaleerden klanten dat de tas wel mooi maar eigenlijk net iets te groot was. Ze hadden bijna een zaklamp nodig om er iets in terug te vinden. Dus kwam in ’90 het kleinere model Faust PM (petit modèle) op de markt. Vandaag is enkel de PM nog in kollektie. Ze is verkrijgbaar in leder, geweven leder of struisvogelleer.

Delvaux Faust PM, effen leer : 26.900 frank,

tel. (02) 738.00.40.

De Vuitton Noë

Op aanvraag van een bekend champagne-huis tekende Gaston Vuitton in 1932 model Noë uit : een stroptas net groot genoeg voor vijf flessen champagne vier rechtop en eentje er tussenin met het hoofd naar beneden. Handig voor een romantische piknik. Hij gaf de tas de naam Noë, verwijzend naar de bouwer van de Ark. Dat ze eigenlijk voor champagneflessen bestemd was, werd in de loop der tijden vergeten. Dames beschouwen ze gewoon als een handige stroptas. Op dit moment is de Noë samen met model Alma en Montsouris een van de best-sellers van Louis Vuitton, zowel in de gekende canvas-uitvoering met de monogrammen, als in de meer anonieme lederen versie. Je kan er nog steeds vijf flessen in kwijt en om de kristallen glazen te transporteren, heeft Vuitton vast wel een ander model klaarliggen.

Louis Vuitton Noë, monogram-versie : 15.900 frank en leder : 23.200 frank, tel. (02) 537.30.71.

De Kelly van Hermes

Toen de Kelly nog niet Kelly heette, was zij een zadeltas. Jagers bewaarden er hun spullen in. Ze was soms van leer, meestal van zeildoek. Groot, ruim en mooi door de zuivere funktionele vormen. De tas bestond al bij het prille begin van het huis Hermès, in de jaren 1840, maar pas in 1930 groeide het idee om er een kleinere versie voor dames van op de markt te brengen. De tas kende matig sukses tot ze in 1956 de cover van Life haalde. Grace Kelly was zwanger en verborg haar buikje tegen al te opdringerige fotografen achter een tas van krokodillenleer. De foto ging de wereld rond en prompt wou elke vrouw zo’n tas. De Kelly werd een fenomeen, internationaal synoniem voor elegantie, een must voor elke modieuze dame. De Kelly is nog steeds de absolute topper bij Hermès, zelfs populairder dan de Bolide. De Kelly moet meestal besteld worden, in zowat alle winkels is een wachtlijst. “Maar langer dan zes maanden duurt het nooit”, verzekert Hermès ons. De tas bestaat ondertussen in zes formaten, wordt uitgevoerd in zowat alle leersoorten en is sinds 1982 verkrijgbaar in een driekleurige versie. Ze wordt nog steeds in de ateliers van Hermès gemaakt, op dezelfde manier als in 1930 en vraagt in totaal achttien werkuren.

Le Sac Kelly, in struisvogelleer : 240.000 frank, tel. (02) 511.20.62.

De Prada-tas

Toen Mario Prada in 1913 een winkel in luxe-objekten opende, was dat met glaswerk uit de Bohemen, jade voorwerpen uit het Verre Oosten en elegante lederen koffers. Prada was toen een begrip voor de Europese aristokratie. Nu is het een wachtwoord in modebewuste en avant-garde middens. Prada was een degelijke, doch slaperige firma tot Miuccia Prada kleindochter van Mario in de jaren zeventig het roer van de firma overnam van haar moeder. In 1978 introduceerde ze de nylon tas die de naam Prada beroemd zou maken. Ze vond het materiaal in een oude militaire fabriek : pocono, een soort parachutenylon ; licht, duurzaam en het bezat die veelgeroemde Prada-kwaliteit : het was op dat moment nieuw en modern. De tas sloeg niet meteen aan. Ze bleef eigenlijk de ganse jaren tachtig in de rekken liggen. Maar Miuccia bleef erin geloven. En ja, toen de designer-jaren-tachtig omsloegen in de diskrete-jaren-negentig, bleek de tijd rijp voor de Prada-tassen in zwart pocono. Een lichtgewicht no-nonsense statussymbool was geboren. De tassen met het metalen driehoekje Prada, Milano, 1913 werden een cultsukses. Lucy Ferry wil niets anders meer. Jerry kreeg een volledige set van Mick. Caroline van Monaco liet zich fotograferen met een rugzak. Modellen, visagisten en mode-journalisten van Tokyo tot New York lijden aan de nylon-koorts. Ook België telt hardnekkige fans. “In het begin was er weerstand tegenover het materiaal”, zegt Karin Sevens. “De Belgische vrouw valt nog steeds vooral voor leer. Nu begin ik te merken dat de naam Prada weerklank krijgt en dat de mensen het verhaal achter de tassen begrijpen. Ik verwacht niet dat het Prada-fenomeen hier zo groot zal worden als in Milaan daar zie je bijna niets anders op straat , maar ik ben toch zeer tevreden over de respons. “

De Prada-tas, 10.250 frank, tel. (09) 225.97.82.