September staat voor de deur en dat is de maand dat in Vlaanderen de sluizen van de cultuurstroom wijd opengezet worden. Komkommertijd is het op dat vlak eigenlijk nooit, want hier te lande heerst bijna voortdurend een soort festivalitis. Dat is een gezonde ziekte, hoor ik u denken, maar woorden die eindigen op -itis verwijzen naar een ziektebeeld met koorts… Koortsachtig wordt het hele jaar door gewerkt aan het Festival van Vlaanderen met als klap op de vuurpijl de Happening in Gent, op 14 september aanstaande.

Met de hectische toestanden op voorbije edities zijn we vertrouwd. In de Bijlokeabdij werd de muziek als het ware overstemd door het gemopper van ontevreden melomanen die geen kans kregen om ook maar een glimp op te vangen van het door hen uitverkozen ensemble, laat staan in de zaal zelf aanwezig te zijn. Er was gewoon te veel volk en iedereen die een stoeltje bemachtigd had, wilde dat ook niet meer afstaan uit angst elders aan de deur te moeten blijven staan. Dat wordt nu verholpen door het ‘namiddagevenement’ te spreiden over verscheidene, op wandelafstand van elkaar gelegen locaties (Conservatorium, NTG, Bisschopshuis, enz.). De optredens duren plusminus 40 minuten en tijdens de tussenpauzen van 20 minuten wordt de zaal ontruimd, om zo veel mogelijk mensen de kans te geven zo veel mogelijk mee te pikken. Dit is dan weer niet meer ideaal voor iemand die twee verschillende optredens na elkaar wil bijwonen op dezelfde plaats… But you can’t have it all. Ondanks de inspanningen van de organisatoren is het gevaar niet denkbeeldig dat dergelijke happenings verstikken in hun eigen succes. Voorbeelden van overbevolkte en dus niet meer genietbare festivals zijn legio. We kunnen alleen maar hopen dat uw ‘dagje muziek in Gent’ in de beste omstandigheden mag verlopen.

Op het muzikale vlak is het thema ?Exilio y Esperanza? (ballingschap en hoop) alvast veelbelovend : klassieke muziek geconfronteerd met wereldmuziek (lees : muziek van over heel de wereld). Verdrukte gemeenschappen van o.a. Koerden, Armeniërs en zigeuners zullen hun stem (letterlijk) kunnen verheffen. Op een rijtje : gamelan en maskerdans uit Bali, flamenco uit Spanje, oude muziek uit Groot-Brittannië, rituele drums uit Korea en pre-columbiaanse kunst uit Chili. De ‘klassieke’ muziek wordt gebracht door Kamkar (Iraans Koerdistan), Mikhail Rudy (Rusland), The Hilliard Ensemble (Groot-Brittannië) en het Turner Quartet (Frankrijk).

Het kersje op de taart is natuurlijk het optreden van het City of Birmingham Orchestra o.l.v. Simon Rattle, ’s avonds om 21 uur in de Sint-Baafskathedraal, met de Symfonie nr. 85 van Joseph Haydn en de Symfonie nr. 7 van Anton Bruckner.

Dirigent Simon Rattle is een bijzonder boeiend personage. Hij werd geboren in Liverpool (1955) en was als jonge knaap reeds percussionist in het National Youth Orchestra. Hij studeerde piano, percussie en orkestdirectie aan de Royal Academy of Music in Londen, won in 1974 de John Player International Conductors’ Competition en begon meteen aan een briljante carrière. Hij was de jongste dirigent die gevraagd werd voor de Proms en voor de Glyndebourne Festival Opera. Rattle heeft een uitermate scherp gevoel voor ritme (zijn verleden als slagwerker is daar wellicht niet vreemd aan) en staat bekend om zijn vlotte en zeer communicatieve directie.

Info : Festival van Vlaanderen Gent/Free Time, (09) 233.77.88.

MILO DERDEYN

Happening in Gent : klassieke muziek wordt geconfronteerd met Koreaanse ritmes (rechts) terwijl in de Sint-Baafskathedraal (onder) het City of Birmingham Orchestra optreedt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content