De avond tevoren speelde zijn trio nog bij Bradleys, de pianoclub bij uitstek aan University Place. Tussen het publiek vele collega-muzikanten, een goedkeurend knikkende Max Roach. Geen jazzman of hij noemt Kenny Barron als een van zijn favoriete pianisten, zeker als zijn favoriete begeleider.

Nu zit de man uit Philadelphia in de bar van het Gramercy Parc Hotel voor een gesprek. Een enkele kleine cognac kan nog net. Barron moet de geest scherp houden als een schaker, zo druk heeft hij het. ?Op hoeveel platen ik meespeel ? Mmm, ik ben de tel al lang kwijt. Maar het zijn er heel veel. En het houdt maar niet op.”

Sinds hij in de jaren zestig bij Dizzy Gillespie naam maakte, wil iedereen hem als sideman. Een wat ongelukkig gekozen term voor een man die met zijn gevoelige spel telkens weer het beste uit een ander haalt. Luister maar naar de wurgend mooie duetten met Stan Getz, kort voor de dood van de saxofonist. ?Ik wist dat Stan vreselijke pijn had, maar ik had er geen idee van dat ik hem nooit meer zou zien hij maakte nog plannen voor allerlei concerten.” Weigert Barron wel eens een studio-opname ? ?Oja, dat gebeurt. Als ze niet genoeg betalen. Maar meestal als het mij muzikaal niet bevalt. Als sideman moet je de kunst kennen om je aan te passen aan je leader zonder jezelf te verraden. Maar als ik te veel toegevingen moet doen, dan pas ik.”

Sind kort eist Barron zelf ook aandacht op als leader. ?Ik neem al sinds twintig jaar platen onder eigen naam op, maar pas nu begint het te klikken met een breder publiek.” Zijn contract met het grote Verve/Polygram zit er voor veel tussen. Het sterke trio-album ?Wanton Spirit” gooide overal hoge ogen en binnenkort komt er weer een nieuwe uit.

Maar nu komt Barron naar Antwerpen, naar deSingel solo. Hij was er deze zomer nog, in Antwerpen, een dubbel pianotrio met collega Cedar Walton op Jazz Middelheim. ?Dat was leuk, ja, maar nu… solo, dat is de grootste uitdaging voor elke pianist. Ik geef al jaren soloconcerten, heb een heel repertoire achter de hand. En toch ben ik elke keer weer zenuwachtig.”

Barron is een groot kenner van standards, de songs van Broadway en Hollywood die hem tot geraffineerde variaties inspireren. Maar hij speelt ook erg graag stukken van Ellington en Monk. ?Fantastische componisten, je geraakt er niet op uitgeluisterd.” Ook als pianisten bewondert hij ze, maar beïnvloeden konden ze hem niet echt. ?Zij hadden een heel orkestrale stijl, met veel vette akkoorden. Ik ben frivoler, ik heb meer opgestoken van Art Tatum, Hank Jones, Tommy Flanagan. Van die klassiekers voel ik mij een wat modernere voortzetting.”

Kenny Barron opent de serie Repertoire in deSingel, Antwerpen, op 13 maart (20 uur) met een solorecital van standards, Ellington & Monk. Losse kaarten of voordeelpassen voor de hele serie : bij Fnack of bij deSingel, tel. (03) 248.38.00.

Kenny Barron op cd : ?Wanton Spirit” ; met Stan Getz, ?PeopleTime” (Verve/Polygram).

ROB LEURENTOP

Kenny Barron in Antwerpen : een unieke kans om een van de grote pianovirtuozen solo aan het werk te zien.

Nieuw : een dubbele, fraai uitgegeven cd met een keuze uit tien jaar Belgische jazzproducties bij Igloo. Met o.a. Philip Catherine, Chet Baker, Philippe Aerts, Nathalie Loriers. Weekend Knack geeft vijf exemplaren cadeau aan de eerste kaartschrijvers. Het