Stoer en gesloten van buiten. Licht, onconventioneel en speels van binnen. Actrice Diane Keaton modelleerde haar huis in de Hollywoodse heuvels naar haar imago.

Foto’s Elizabeth Whiting

Een huis als een stevige blokkendoos, genesteld tegen een heuvelflank, maar ingericht met zin voor humor en gevoel voor theater : een comfortabele cocon om te schuilen voor de glitter en glamour van Hollywood. Weinig huizen reflecteren zo de persoonlijkheid van de bewoner als dat van Diane Keaton : speels en onconventioneel.

Hoewel ze na haar doorbraak met Woody Allens ?Annie Hall?, en een reeks kassuccessen waaronder ?Reds? en de ?Godfather?, tot de allerbeste Amerikaanse actrices wordt gerekend, schuwt ze elke publiciteit. Grote namen uit de filmwereld, van wie ze het levenspad kruiste Woody Allen, Warren Beatty, Al Pacino, Jack Nicholson noemen haar grappig en zeer getalenteerd, maar kwetsbaar en schuw, en dat geeft haar een aureool van geheimzinnigheid. Enkele jaren terug kocht Diane Keaton in de heuvels rond Hollywood een huis dat dateert van 1926. Het werd door Frank Lloyd Wrights oudste zoon gebouwd in opdracht van een toenmalige ster van de stomme film, Ramon Novarro. Van buiten oogt het huis als een imposante, massieve toren uit beton en stucwerk. Typisch voor de jaren ’20 zijn de koperen sierlijsten en het opvallende modernistische zigzagmotief, dat trouwens in het hele huis terugkomt, tot in de trappen van het zwembad.

Diane Keaton liet het huis grondig renoveren en remodelleren en nam hiervoor architect Josh Schweitzer onder de arm, gerenommeerd om zijn voorliefde voor theater, en om zijn oversized meubels. Hij werd bijgestaan door Patrick Ousey. Ze kregen de opdracht om de oorspronkelijke geest van het huis te laten herleven, om het zijn jazzy sfeertje van de jaren ’20 terug te geven, maar gecombineerd met hedendaags comfort. Geen simpele opdracht. Want Lloyd Wright, die niet het bouwkundig genie had van zijn vader, was als designer voor de filmsets van Paramount Studios, in de eerste plaats een meester in speciale effecten. Oude foto’s van het huis laten dan ook claustrofobisch kleine ruimtes zien, overladen met modernistische details.

Schweitzer begon met de wirwar van kleine kamertjes op de benedenverdieping om te vormen tot spatieuze en comfortabele ruimtes : met een bureau, een bibliotheek, en een gaanderij. Bij de veranderingswerken werd wel rekening gehouden met de specifieke eigenschappen van het huis. Want Lloyd Wright, die zijn carrière eigenlijk begon als landschapsarchitect, slaagde er wel in om het huis perfect in zijn omgeving te integreren. Terwijl het aan de straatkant weinig meer onthult dan een compacte structuur met platte daken ter hoogte van de bovenste verdieping, biedt de beschutte achterkant die uitloopt in de heuvel, een heel ander, open gezicht. Zo sluit het ommuurde zwembad aan op de leefruimtes en vormt een gesloten tuin een verlengstuk van de kantoorruimtes beneden.

Schweitzer zandstraalde het in de jaren ’60 aangebrachte ruwe stucwerk en bracht opnieuw de oorspronkelijke gladde plaasteren bekleding aan op de muren. Ook de koperen sierlijsten met het typische pijlpatroon, werden gerestaureerd of, waar nodig, vernieuwd.

Vanuit de met glas overkoepelde ingang gedomineerd door een reusachtige klok leidt een trap naar de grote slaapkamer boven en een andere naar de lager gelegen woonruimtes op de tussenverdieping. Daar werden drie kleine kamertjes omgevormd tot een ruime leefkamer. Zowel hier als in de hal werd de oorspronkelijke betonnen vloer zodanig bewerkt dat hij het effect geeft van steen. De originele stucwerkversiering boven de open haard werd vervangen door een speciaal gecreëerd decoratief paneel, dat opnieuw het pijlpuntmotief herneemt. De schouw wordt geflankeerd door stevige legplanken. Schweitzers massieve, geblokte kasten passen wonderwel bij Keatons Frankel-stoelen en sofa uit de jaren ’30. Achter de woonkamer ligt de keuken met uitkijk op de tuin en een kleine gastenkamer.

De oorspronkelijke studio op de bovenste verdieping werd omgebouwd tot slaapkamer. Hoewel het vroegere terras in de ruimte geïntegreerd werd, biedt de kamer maar nipt plaats voor het reusachtige bed en de bijbehorende kasten. Maar precies die ogenschijnlijke wanverhoudingen geven de kamer iets intiems en prettigs.

Opvallend in dit huis is dat restauratie en vernieuwing perfect in evenwicht zijn. Door te spelen met de massa’s, volumes en de niveauverschillen, zijn de architecten erin geslaagd om een pittig en modern interieur te creëren, dat perfect integreert in het bestaande en door de tijd gekleurde kader.

Terwijl het huis aan de straatkant weinig meer onthult dan een compacte structuur met platte daken, biedt de achterkant, met het zwembad dat aansluit op de woonruimte, een heel ander, open gezicht.

Boven : Schweitzers oversized kasten passen wonderwel bij Keatons Frankel-zetels uit de jaren ’30. Onder : vanuit de met glas overkoepelde hal vertrekt een trap naar de slaapkamer boven en een andere naar de woonvertrekken beneden.

Boven : de slaapkamer biedt maar nipt plaats voor het enorme houten bed. Onder : een intieme, gesloten tuin vormt het verlengde van de kantoorruimte beneden.