Feminisme is achterhaald. Nu krijgen meisjes evenveel kansen als jongens. Aan de universiteit zijn bijna 60 procent van de studenten meisjes, op de werkvloer zijn de vrouwen in opmars, vier van de tien vrouwen verdienen meer dan hun man. In deze harde tijden zijn vrouwen minder afhankelijk of onderworpen dan ooit.
Toch zijn vrouwen dol op onderdanige seks. Dat blijkt uit het wereldwijde succes van dat vreselijk slecht geschreven Vijftig tinten-ding. En uit onderzoeken blijkt dat een derde tot 57 procent fantasieën koestert waarin ze gedwongen wordt tot seks. Vrouwen hebben veel meer seksuele vrijheid en veel meer macht dan een halve eeuw geleden, maar dat betekent niet dat ze vrij zijn van gevoelens van schuld en schaamte.
Echtscheiding was misschien een tijd té acceptabel. In de jaren zeventig had het zelfs enig prestige om uit elkaar te gaan, nu heersen weer traditionelere morele opvattingen : “Als je wat beter je best had gedaan of naar een relatietherapeut was gegaan, had je je huwelijk kunnen redden.” Ook in de vrijzinnige, progressieve kringen van New York heeft bekrompenheid postgevat en geldt het huwelijk weer als hoogste goed. Dàt is volgens mij de belangrijkste reden waarom de gayscene het homohuwelijk zo belangrijk vindt : erbij horen, daar gaat het om.
We moeten perfecte ouders zijn. Als we zwanger zijn, voelen we ons schuldig als we drie slokken wijn drinken of als er brokjes geitenkaas in de salade zitten. We kopen peperdure kinderwagens, malen babyvoeding die we zelf koken, sturen onze peuters op Franse les. Waar bleef de goedaardige verwaarlozing van mijn kindertijd ? Ik herinner me de feestjes bij ons thuis, met volwassenen die dronken à volonté en binnenshuis sigaretten rookten. Het begrip passief roken was nog niet uitgevonden.
Er wordt neergekeken op alleenstaande moeders. Ik ben er zelf een, met twee kinderen van verschillende vaders, en met geen van beiden woon ik samen. So what ? Zo is het leven tegenwoordig toch ? Vrouwen zijn soms een tijd single en dan weer niet. Mensen gaan uit elkaar of ze krijgen kinderen zonder te trouwen. In de VS worden bijna vier op de tien kinderen grootgebracht door een alleenstaande moeder. Meer dan de helft van de vrouwen onder de dertig krijgt kinderen zonder een vaste mannelijke partner. Dat is lang niet meer ongewoon, maar toch worden we behandeld als halve bohemers.
“Waarom wacht je niet tot je een gewone baby kunt krijgen ?” kreeg ik te horen toen ik zwanger was van mijn tweede kind. Dit ìs toch een gewone baby ? Nog steeds die achterliggende gedachte dat het kind van een ongehuwde moeder een bastaard is, een onwettig, onecht kind van bedenkelijke herkomst. En toen ik met mijn dochtertje aan de hand en mijn pasgeboren zoontje in de kinderwagen op wandel was, kwam ik een kennis tegen. In plaats van me te feliciteren, riep hij uit : “Hoe is dàt gekomen ?” Op de gebruikelijke manier, natuurlijk. Wat had hij gedacht ?
Getrouwde stellen maken zich zorgen over mijn kinderen en gaan ervan uit dat ik constant op instorten sta, terwijl ik alles aardig onder controle heb. Ik schrijf columns en boeken, ik geef les. Ik heb een kindermeisje en woon in een mooi, licht en groot huis in Brooklyn.
Het is zo’n subtiele kwaadaardigheid waarmee we te maken krijgen. Zoals de vriendin die na een etentje door de gastheer even apart werd genomen. Hij drukte haar op het hart dat haar zoontje bij hen àltijd welkom was. Zoiets zou toch niemand zeggen over een eenjarige van twee getrouwde ouders ? Maar die man meende het oprecht en beschouwde zichzelf als warm, gastvrij en ruimdenkend.
Dat eeuwige moeten altijd. Ook de hype die ons voorschrijft hoe vaak per week we moeten sporten of joggen, hangt me de keel uit. Dat is een nieuwe vorm van dwang en onderdrukking. Altijd gehaast, onderweg naar kleutergym en voetbalclub, zijn we vergeten de dag te plukken. Er is ons hier op aarde slechts een kort bestaan gegund. Is het dan geen goed idee om ons daar ten volle aan over te geven ? Met frisse levenslust en wat liederlijk genot ?
Katie Roiphe (1968), ‘Lof van het rommelige leven’. 22,90 euro.
DOOR GRIET SCHRAUWEN & FOTO CHARLIE DE KEERSMAECKER
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
