Op vier jaar tijd maakten binnenhuisarchitekte Veerle Goffin en Luc Florquin van een vervallen notariswoning een warm huis, vol landelijke romantiek. Elke kamer kreeg een eigen sfeer.

HILDE BOUCHEZ

FOTO’S : VERNE

De statige notariswoning uit 1730, net voorbij de kerk van Ouwegem, stond er vier jaar geleden vervallen bij. Tot Luc Florquin en Veerle Goffin de woning kochten. Bezield gingen ze eigenhandig aan het restaureren. Als binnenhuisarchitekte gaf Veerle iedere kamer een aparte en persoonlijke sfeer. Daarbij hield ze rekening met het oorspronkelijke karakter van het huis. Het resultaat is een mengeling van landelijke romantiek, zuiderse details en rustgevende openheid.

De woning en het domein, langs de straatkant omheind door een lange muur, beslaan een oppervlakte van 7500 m². Uniek is de kleine kapel, die van de straatkant toegankelijk is. Gelovige dorpsbewoners komen er bloemen zetten en één keer per jaar wordt er een mis gehouden. “Hoewel de kapel deel uitmaakt van het geheel, hebben we er weinig mee te maken. Architekturaal is het mooi en historisch waardevol. Verder hechten we er geen belang aan, ” vertelt Veerle.

Het huis werd in twee delen opgetrokken : een statige herenwoning die langs de straatkant ligt en die dienst deed als kantoor en woning van de notaris, en een grote hoeve die er tegenaan gebouwd werd en waarschijnlijk dienstwoning was.

De ingang van Veerles huis bevindt zich in de voormalige hoeve. De zoldering is er laag, de deuren en ramen klein. In kombinatie met de oude vloeren en de onafgewerkte zoldering heerst er een landelijke sfeer. Veerle wist die sfeer nog te benadrukken door de inrichting. Zo werd de keukenvloer herlegd in een Franse steen die Luc en Veerle vanuit de Provence meebrachten. De autentieke Vlaamse schouw verbouwden ze tot aanrecht, waaronder de huishoudtoestellen ingebouwd zijn. In de hoek bleven de oude deuren naar de voorraadkelder en de ingebouwde kasten bewaard. Ze werden tot op het ruwe hout afgeschuurd en de omlijstingen schilderde Veerle in een zacht geel, ter kompensatie van het weinige zonlicht dat door de kleine ramen komt. Achter de keuken ligt de vestiaire met de trap naar de bovenverdieping.

In kontrast met de kleine, autentiek gehouden keuken werd de eerste verdieping omgebouwd tot een teatrale multifunktionele ruimte. De kamer is tot in de nok van het dak open. Alleen boven de zithoek doet een uitgebouwde tussenverdieping dienst als speelruimte. Met een kompressor werden de muren en de zoldering integraal in het wit gespoten. Het licht dat rijkelijk door de vele ramen valt, reflekteert op de witte wanden en benadrukt de grootsheid van deze ruimte. Aan de zuidkant geeft een groot rond raam met uitzicht op de omliggende weiden, toegang tot een aangebouwd terras. Het zachte licht, de natuurlijke tinten en de rijkelijke overgordijnen dragen bij tot de romantische sfeer. Details als de brandende kandelaar boven de tafel, de met stof overtrokken stoelen en de prachtig gedekte tafel benadrukken het karakter van de ruimte. “Als binnenhuisarchitekte hecht ik veel belang aan details. Ik hou van overladen interieurs, maar zorg er ook voor om rustpunten in te lassen, ” aldus Veerle. In haar eigen woning wist ze een landelijke romantiek te creëren door een kombinatie van het natuurlijke met het autentieke. Ze maakt daarbij rijkelijk gebruik van gebleekt linnen, natuurhout, witte tinten en frivole details.

Achter de zolder ligt de grote slaapkamer en via de overloop kom je in de kinderkamer. De architektuur verraadt dat we ons niet langer in de voormalige dienstwoning bevinden. Het grote raam, de geplamuurde zoldering en de moulures zijn overvloedig versierd. Het grootse, centrale bed doet de kamer eer aan. De gebloemde vloerbedekking, de schilderijtjes, de fries, zijn zoeterig als kleine-meisjesdromen.

Langs een tweede trap kom je opnieuw beneden bij de ingang.

Recht tegenover de keuken ligt het publieke deel van de woning, waar Veerle haar klanten ontvangt. Je kunt er snuisteren tussen de curiosa die de binnenhuisarchitekte in de loop van de tijd verzamelde. In de kleinste kamer, die nog tot de dienstwoning behoort, mengt ze op een frisse manier diverse stijlelementen : een pleisteren borstbeeld van koning Leopold III, een staande lamp, waarvan ze de voet patineerde, tuinmeubilair, een oude broodkast, oude manden waarmee taarten vervoerd werden… Zaken die ze van overal bijeenbracht en op haar manier een bestemming gaf.

Voor de tweede en grootste kamer koos Veerle voor een Engelse sfeer. De oude Chesterfields die ze nog als studente kocht, de biblioteekkast uit het Londense gemeentehuis en het behangpapier met de fries zijn echt Engels. De andere elementen assembleerde ze in funktie van de beoogde stijl. In de hoek staat een merkwaardige, volledig met leder bezette secretaire van Amerikaanse makelij, naar Engels model. Waar Veerle dit meubel en de vele accessoires haalde, wil ze niet kwijt. “Alles in dit huis heb ik in de eerste plaats voor mezelf gekocht. Het is met gemengde gevoelens dat ik ze verkoop, maar dit is nu eenmaal de tol die mijn vak eist, ” vertelt Veerle.

Als binnenhuisarchitekte wou Veerle Goffin in de eerste plaats haar kantoor en showroom onderbrengen in deze woning. Dat is haar gelukt, maar niet voor lang… Binnenkort vertrekken Veerle en Luc met hun hebben en houden naar Zuid-Frankrijk, waar ze in een dorpje, in de buurt van Toulouse, een klein huis kochten. De Belgische manier van leven werd hen te veel. Wat ze in Zuid-Frankrijk precies zullen aanvangen, blijft een open vraag. “In ieder geval niet meer werken aan het tempo zoals we dat hier gewoon zijn. Ik wil er graag opnieuw een dekoratiezaak opstarten en me daarbij toeleggen op de verkoop van oude Franse meubels. Luc gaat er misschien met een ijswagentje rondrijden, ” gekscheert Veerle. Vast staat dat Luc en Veerle weldra hun huis, meubels en accessoires zullen verkopen, om in het zuiden opnieuw te kunnen beginnen.

Of Veerle daar haar beroep ten volle zal kunnen uitoefenen, is ook voor haar een vraagteken. Na vier jaar hard werken had ze nu de vruchten kunnen plukken, maar blijkbaar primeert de drang naar avontuur.

De eerste verdieping werd omgebouwd tot een multifunktionele open ruimte.Een tussenverdieping bovende zithoek dient als speelhoek.

Boven : Voor de ontvangstkamer in het vroegere notarishuis koos Veerle Goffin voor een Engelse sfeer.

Onder : Het huis is opgetrokken in twee delen : een statige herenwoning aan de straatkant en de hoeve eraan gebouwd.

Rechts : De verzameling curiosa, waaronder een borstbeeld van Leopold III, kreeg een plaats in de showroom.

De keuken behield zijn autentieke sfeer : de vloer werd herlegd in Franse steen, de Vlaamse schouw werd verbouwd tot aanrecht, de oude deurtjes bleven bewaard.