door Peter Van Dyck / Foto Charlie De Keersmaecker

Voorzitter van 11.11.11Ik voelde me vereerd door de vraag van 11.11.11. De voorbije 20 jaar heb ik gemerkt dat de Noord-Zuidproblematiek soms wel op de politieke agenda komt, maar nooit de kern vormt van het debat.

De jongste jaren promootte ik ‘good governance’ in ontwikkelingslanden, op vraag van minister van Buitenlandse Zaken Karel de Gucht. De vraag is natuurlijk : wat is goed bestuur ? Dat behelst niet enkel efficiëntie, maar ook rechtvaardigheid. Sommige dictators besturen immers ook efficiënt.

In Zuid-Sudan vloeien alle contradicties van de wereld samen. Die regio is, in tegenstelling tot Noord-Sudan, zwart en niet-islamitisch. Het is redelijk vruchtbaar en er zit olie in de grond, maar er woedt al 22 jaar burgeroorlog. Als je daar getuige bent van de armoede, zie je de relativiteit in van sommige discussies die we hier voeren.

Onze bijdrage is bescheiden, maar mag toch ambitieus zijn. De conclusies hoeven niet ingewikkeld te zijn. Wat wij kunnen doen ? Heel simpel : steun geven aan mensen, organisaties en stromingen die pogen een menselijke samenleving in Afrika bij elkaar te harken.

De ontdekking van boeken en de derde wereld hebben me gemaakt tot wie ik ben. Een leraar Nederlands wees op mijn vijftiende de weg naar de literatuur. Simultaan bezorgde de antikolonialistische strijd me een ander beeld van Afrika dan wat me was ingelepeld.

Ik heb veel geleerd, ondanks de jezuïeten. Mijn afkomst, ik kom uit een christendemocratisch nest, met een vader actief in de arbeidersbeweging, belette me meegesleept te worden door de elitaire sfeer die op dat college werd gecultiveerd.

Mijn carrière begon in een supermarkt van actiegroepen : volkshogeschool Elcker-Ik in Antwerpen. Ik coördineerde de nieuwe sociale bewegingen. Een fantastische tijd waarin ik veel mensen leerde kennen. Netwerking avant la lettre.

Ik zat in de tribune van het parlement toen Wilfried Martens in 1985 zijn beruchte rakettenspeech gaf. Het moment was aangebroken om me in het parlement te roeren. Dankzij Agalev kon ik die stap doen.

Minister weigerde ik te worden. Er zijn heus nog andere dingen in het leven dan een ministerportefeuille. Ik ben méér jaloers op briljante romanschrijvers dan op ministers.

Ik wil het overzicht bewaren, terwijl een minister zich slechts om één vakgebied bekommert. Daarom ligt de functie van voorzitter me wel. Ik waak graag over de hoofdlijnen.

Als je kunt kiezen, stop dan wanneer je je nog fris voelt. Goede vrienden van me wisten dat ik mijn politieke carrière zou afbouwen. Onze nederlaag van 2003 heeft dat alleen bespoedigd.

“Fictie geeft vlees en bloed aan de werkelijkheid.” Dixit de grote auteur William Boyd. Romans vertellen je over emoties en gedragingen : een belangrijke voeding voor een politicus die de hele dag door statistieken leest en tendensen moet ontwaren.

Ik merk nu hoe vluchtig de actualiteit is. Het dossier van de vergrijzing was een tijd terug brandend actueel, maar in de kiescampagne heb ik er nauwelijks nog iets over gehoord.

Discussie helpt de samenleving verder. Daarom zou ik willen dat de Vlaamse partijen wat minder onderling inwisselbaar waren. Hun antwoorden flitsen en zijn fraai verpakt. Ze vergeten wel eens dat de boodschap ook nog moet beklijven.

Af en toe moet je een statement plaatsen in de democratie. Zoals het cordon sanitaire. Je moet duidelijk stellen wat de grondlijn is : iedereen is gelijk, ongeacht huidskleur, sekse of godsdienst.

Stilstaan bij de dingen betekent niet dat je ter plaatse trappelt. Ik slaag er beter dan vroeger in om rustig na te denken. Dat ik vatbaarder word voor de nuances, is een van de voordelen van ouder worden. De keerzijde : ik moet vaker naar begrafenissen dan naar geboortefeesten.

Ik woon al mijn hele leven in Turnhout. Andere continenten hebben nooit gelonkt. De drang om naar China te reizen, Patagonië te bezoeken of de Machu Picchu te beklimmen, is me totaal vreemd. Door Peter Van Dyck / Foto Charlie De Keersmaecker

Jos Geysels (54) is kersvers voorzitter van 11.11.11, de koepel van de Noord-Zuidbeweging. Nadat hij in 2003 uit de politiek stapte (hij was, als politiek secretaris van Agalev, een van de architecten van het cordon sanitaire), nam hij ook al het voorzitterschap op zich van Boek.be en het filmfestival Open Doek in Turnhout.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content