jazz
Alleen al het heuglijke feit dat er ‘veel gebeurt’ zou volgens sommige goed menende geesten het samenraapsel van concerten, dat onder de naam Audi Jazz Festival door het leven gaat, boven elke vorm van kritiek plaatsen. Onzin, natuurlijk ook al omdat die goed menende geesten vooral ronddwalen in de buurt van de organisatoren zelf. Audi Jazz blijft een lukrake opeenstapeling van optredens waar achteraf een etiketje wordt opgekleefd bij wijze van concept. (Dit jaar Ebony & Ivory vanwege pianisten en zwart en blank, multicultureel dus.) Feestelijk blijft het de illusie wekken dat er (met behoorlijk wat publieke fondsen) veel voor de jazz wordt gedaan, terwijl hoofdzakelijk de wereld van de soul, funk, wereldmuziek en flauwe variété wordt bediend. De serieuze constructie van het gebeuren blijft merkwaardig en ondoorzichtig. Een concertbureau verkoopt optredens aan gesubsidieerde instellingen, die alle risico’s dragen, of hijackt op vriendelijke wijze bestaande concerten bij nietsvermoedende zaaltjes, die graag ‘mee in het festival’ willen. Kwestie van het programmaboekje wat dikker te maken. Een automerk hanteert vervolgens de concerten als alibi om campagne te voeren, in de eerste plaats voor zichzelf, in samenwerking met doorluchtige kranten, magazines en publieke radio- en televisiestations. Het scheelt niet veel of culturele centra, kunsthuizen, vzw’s en andere instellingen, blij dat ze mee op de affiche mogen, sponsoren met belastinggeld een campagne van een automerk. Lustig vullen zij hun zalen met vlaggen, logo’s, spandoeken, sponsorbier, hostessen. De omgekeerde wereld. En ergens in dit kluwen, ergens achter de schermen van dit spookfestival gaat geld om van de Europese Commissie, het Brussels Gewest, de Nationale Loterij en andere milde jazzminnaars. Ergens, ja, maar waar ? Die vraag kan ook de verbaasde muzikant zich stellen. Ondanks de mooie affiches verdient hij, op een paar uitzonderingen na, lang geen festivalhonorarium. Audi investeert namelijk in reclame, niet in muziek. Chapeau voor de bedenker van dit handigheidje. Natuurlijk, deze opmerkelijke machinaties verhinderen niet dat er elk jaar tussen die ongeveer zestig concerten aardige zaken zitten voor wie niet naar Paolo Conte wil of Claude Nougaro niet bij de top van de jazz rekent. Grote avonden om gezien te worden zijn McCoy Tyner in Antwerpen, Paco de Lucia en ondanks het ontgoochelende album het duo Hancock-Shorter in Brussel. Persoonlijke favorieten, soms kleinere maar interessante evenementen, vaak van iets avontuurlijkere snit : Fred Frith Guitar Quartet, Frisell-Baron, Carlos Ward, Joe Lovano, Maul Motian Electric Bebop Band, David Sanchez, Philip Catherine Quartet, Aka Moon & guests, Duck Baker.
Audi Jazz, van 16.10 tot 15.11, in het hele land. Info : tel. (0900) 00.565. Internet : http://www.audijazz.be
Bariton- saxofonist Bo Van der Werf haalt pianist Eric Legnini terug uit Parijs voor een tochtje langs de clubs en een verschijning in het voorprogramma van Joe Lovano (zie de keuze).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier