?Intuition? brengt de elpee ?Jazz of Two Cities? van saxofonist Warne Marsh en alle Capitol-opnamen van pianist Lennie Tristano samen op een absoluut aanbevolen cd. De titel verwijst naar het merkwaardige stuk dat in 1949 werd opgenomen door Tristano en de zijnen : Marsh en Lee Konitz op sax, Billy Bauer op gitaar, Arnold Fishkin op bas. Ze speelden zonder afspraken vooraf en namen zo het allereerste vrije stuk in de geschiedenis van de jazz op. Nee, ze waren niet plotseling gek geworden, zoals de technieker van dienst toen veronderstelde. (Wèl stoned, vertrouwde Konitz ons onlangs toe.) Vandaag klinkt ?Intuition? als een wonder van melodische elegantie en muzikale verstandhouding.

Het verhaal van Tristano en de uitvinding van de zogenaamde cool jazz werd hier al vaker verteld. IJzige muziek, bedacht door een blinde intellectueel zo klonk jarenlang de versie van dove critici. In werkelijkheid : gestroomlijnde moderne jazz die alles zette op de schoonheid van de melodische lijn en geen boodschap had aan valse emoties en spectaculaire trucjes. Naast het historisch ?Intuition? staan er nog zes Capitol-kantjes van Tristano op dit album. Het triostuk en de vijf sextetnummers houden het bij een klassiekere vorm. Het zijn uitgepuurde tegenhangers van de grillige bebop van Parker, Powell en Monk. En ze horen thuis naast het beste werk van die grootheden. ?Jazz of Two Cities? en het aanvullende ?Winds of Marsh? behoorden lang tot de best bewaarde geheimen van de moderne jazz. Hun auteur, Warne Marsh, ook. Hij trok ideeën van Tristano door op tenorsax. Lange, vloeiende lijnen, complex maar helder als het witte spoor van een straaljager in azuur. Het geluid van Marsh is zerp en snijdt door de akkoorden van standards heen. Zijn grote liefde voor het werk van zijn oudere collega en inspiratie Lester Young uit zich in het vermogen om achteloos maar hard te swingen. In tenorsaxofonist Ted Brown vond Marsh een gelijkgestemde ziel, in pianist Ronnie Ball, bassist George Tucker en drummer Jeff Morton een trio dat perfect bij ze paste. Samen met een handvol verspreide stukken en een album met Art Pepper als gast, vormen deze opnamen uit 1956 de volledige erfenis van een van de obscuurste en boeiendste bands uit die jaren. Laat het aura van ontoegankelijkheid dat nog altijd rond Tristano en de zijnen hangt, u niet afschrikken. Dit is gedreven muziek waaraan veel plezier valt te beleven. Ik geloof dat de heruitgave van het jaar bekend is.

Lennie Tristano & Warne Marsh, ?Intuition? (Capitol/Emi).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content