Haar nieuwste cd “Janet” verkoopt in de VS als broodjes. Maar de jongste van de Jacksons wil nu ook internationaal doorstoten met een toernee in Europa en het Verre Oosten. Wat drijft Janet Jackson ? “Michael heeft de meeste gouden platen. Het enige wat me nog te doen blijft, is dat rekord breken. “

ROBIN EGGARFOTO : YURI ELIZONDO

Janet Jackson (28) woont aan zee, in een wit huis van 5 miljoen dollar in Malibu. Bij stormweer beuken de golven tot tegen haar terras en maakt de wind haar drie honden wakker. Aan de muur hangt een gigantisch en opzichtig portret van Michael en Janet, wat verder een tachtig miljoen jaar oud geraamte van een haai. De open haard wordt omringd door prachtige zeepstenen koppen : moderne kunst uit Zimbabwe. Janets lievelingsstuk is De Slaaf, een buste uit de 19de eeuw van de Franse beeldhouwer Jean-Baptiste Carpeaux.

René Elizondo, Janets boyfriend ze kennen elkaar al dertien jaar , is een slanke, gespierde Hispanic met rond brilletje, gitzwart haar tot op de schouders en een dunne baard. Trots toont hij ons de kunstschatten.

We zinken diep weg in crèmekleurige fauteuils, drinken espresso en kijken naar de oceaan door de dikke glazen wand. Dan verschijnt Janet. Ze is slank en amper 1,62 meter groot. Ze komt net uit haar gymkamer en is gekleed in blue jeans, witte bloes, beige sweater en combat boots.

“Vind je het erg als ik lunch terwijl we praten ? “, vraagt ze op nauwelijks verstaanbare fluistertoon. “Ik heb net drie uren geoefend en ik sterf van de honger. ” In haar kantoor op de verdieping gaat ze zitten aan een marmeren bureau, half begraven onder de familiefoto’s. Haar Mexicaanse chef brengt een bord met gegrilleerde vis en groenten.

Van haar jongste album Janet werden al tien miljoen eksemplaren verkocht en elk detail van het kontrakt heeft ze persoonlijk met Virgin Records besproken. Er staat een nieuw filmprojekt op stapel, maar daar wil ze niet over praten. Haar aandacht gaat volledig naar haar toernee in Europa en het Verre Oosten. Ze beseft maar al te goed dat ze, als ze de status van broer Michael wil benaderen, dat alleen maar kan door de internationale markt te veroveren. En ze zal niet stilzitten éér het zover is.

Meteen een moeilijke vraag, als je ’t goed vindt. Ben jij een goede zangeres ?

Janet Jackson : Grapjas ! Wat is me dat voor een vraag. Natuurlijk ben ik geen Aretha Franklin. Noem mij maar een popzangeres, dus geen soul singer zoals Aretha Franklin, Patti Labelle, of CeCe Wynan. Toen Kathleen Battle (nvdr. : zwarte operazangeres) verscheen om This Time te zingen (een nummer op Janet), kreeg ik kippevel. Die stapt op de mikrofoon af alsof het niks is en je hoort het prachtigste, zuiverste, ontroerendste stemgeluid. Zij is zo’n perfektioniste. Naast haar had ik het gevoel dat ik slecht was. Ik heb mijn broer ook enkele keren bezig gezien, Kathleen Battle is net zo : ze willen altijd op het hoogste niveau presteren.

Je stelt me dus een biezonder moeilijke vraag. Voor mij is het veel meer dan alleen zingen. Het is tegelijk zingen én dansen. Ik ben niet de beste zangeres en er zijn ook betere dansers, maar als je me vertelt dat het geheel uniek is, dan… (lacht).

Je wil een toernee maken in Europa waar je lang niet zoveel sukses hebt als in Amerika.

Jackson : Precies. En een van de redenen is dat ik nog niet vaak en niet lang in Europa geweest ben. Het is heel belangrijk niet alleen de hoofdsteden aan te doen, maar ook in provinciesteden op te treden.

Het decor van je show is geïnspireerd door de Catalaanse architekt Gaudi en door je eigen woning.

Jackson : Ik ben een grote fan van Gaudi. Ik wilde diezelfde warmte scheppen die zijn werk uitstraalt : met lichte kleuren, gebroken wit, dikke kussens waarop men zich kan laten vallen, oversized fauteuils, onregelmatige vormen. In mijn woning krijg je datzelfde natuurlijke gevoel. Ik wilde dat ook op het podium overbrengen en ik geloof dat we daar aardig in geslaagd zijn.

Wat is het verschil met je Rhythm Nation-toernee die bij mijn weten veel agressiever was ?

Jackson : De boodschap is dit keer minder somber en veel sensueler. Ik werk met twaalf muzikanten, waaronder een koortje van drie zangers, plus acht dansers. We amuseren ons te pletter, hoewel ik me soms afvraag of ik het de hele show zal uithouden. Maar eens je op het podium staat en de menigte je naam hoort skanderen, krijg je een kick en ben je klaar voor een nieuwe topprestatie.

“Janet” is een erg sexy album.

Jackson : Ik geloof dat het sexy aspekt altijd aanwezig is geweest in mijn leven. Pas na de film Poetic Justice was ik er klaar voor om ook het publiek te laten meegenieten. Ik ben nu niet meer zo verlegen om toch vrij sensuele, intieme dingen met andere mensen te delen. Ik kan niet doen alsof, het is echt. Seks is veel meer dan vuur en vlam ; het is natuurlijke schoonheid die vanzelf naar buiten komt. Voor het eerst in mijn leven voel ik me totaal vrij.

De openbaring voor het publiek was de foto op Rolling Stone, waarop je naakt poseert met twee mannenhanden over je borsten.

Jackson : De foto was aanvankelijk bedoeld voor de cd, maar ze werd afgesneden zodat je alleen nog mijn navel ziet. Ik kwam zelf op het idee tijdens het draaien van de film in San Francisco. Ik kwam vanonder de douche en vond het een keigoed idee een foto te nemen met mijn haar vlak voor mijn borsten en niets dan een wit laken om mijn lenden. En dat idee is blijven hangen…

Was je niet verlegen om te poseren terwijl René jouw borsten vasthield ?

Jackson : Het was veel erger toen de cd klaar was en mijn moeder hem wilde horen. Ik putte me uit in ekskuses en beweerde dat ik de cd nog niet ontvangen had. Tenslotte heb ik hem toch bezorgd en zij heeft me beloofd geen aandacht te besteden aan de tekst.

Die tekst gaat niet alleen over kussen en knuffelen, maar bevat specifieke verwijzingen naar orale seks en seks in het openbaar. René vindt het zo pikant dat je het album samen met een condoom zou moeten verkopen…

Jackson : Toch is het smaakvol, helemaal niet vulgair. Sommigen gaan hierin veel te ver. Je kunt op het randje van het fatsoen evolueren, maar er zijn grenzen. Ik laat me niet op de scène likken door een of andere kerel. Ik toon echte gevoelens.

Het is inderdaad een sexy album en de koreografie is af en toe nogal expliciet. Maar daar blijft het bij.

Het lijkt wel of je niet veel moet hebben van Madonna. Toch word je af en toe de Black Madonna genoemd.

Jackson : Black Madonna, zei je ? Ik wil liever niet vergeleken worden met die vulgaire slet. Ik ben allesbehalve vulgair. Ik ben Janet. Hoe zegt mijn moeder dat weer : als je niets leuks te zeggen hebt, zwijg dan. Haten is een sterk woord, maar als ik Madonna zou haten, dan zou ik daar voldoende redenen toe hebben.

Welke rol heeft je moeder gespeeld in jouw jeugd ?

Jackson : Ik ben een geweldige streber. Dat heb ik van mijn moeder. Als zij Scrabble of Trivial Pursuit speelt, is ze onklopbaar. Mijn vader zei dat we altijd het beste van onszelf moesten geven. Tweehonderd procent, honderd vond hij niet goed genoeg.

Er waren vaak spanningen thuis. We noemden vader nooit daddy, maar Joseph. We waren namelijk bang van hem. We zaten vaak samen met mammy in bed spelletjes te spelen, maar toen we zijn wagen op de oprit zagen, stoven we uiteen naar onze eigen kamer en niet voor het soort praktijken waarover LaToya verteld heeft. Dat is nonsens. Onze ouders waren inderdaad zeer streng en we kregen er al eens van langs. Maar we werden nooit mishandeld of seksueel misbruikt. Maar vader gedroeg zich zeer koel, zeer afstandelijk tegenover zijn kinderen… om kippevel van te krijgen.

Hoe normaal was je jeugd in het Jackson-gezin in Encino ?

Jackson : We deden een heleboel dingen samen : zwemmen, wandelen, boodschappen doen… Mijn broers speelden basket, samen met mijn neven, terwijl ik op het dak van een auto zat toe te kijken. Ik was een echte robbedoes. Ik weet nog dat ik tegen mijn moeder zei dat ik liever een jongen geweest was toen keek ze wel even raar.

Als jong meisje had ik ook lange gesprekken met mijn honden en met de andere dieren : het hert, de lama, de giraf. Ik had het idee dat ze mij begrepen ; omdat ze niet konden spreken, konden ze aandachtig luisteren. Vroeger had ik ook met God dergelijke gesprekken.

We hadden echter bitter weinig privacy. Het huispersoneel, de tuiniers en de veiligheidsdienst.. er liepen dagelijks zo’n dertig mensen rond. Sedert ik een ukje was, heb ik het nooit anders geweten, maar ik word het wel stilaan beu. Toen ik nog thuis woonde, stonden er vaak fans te drummen bij het hek. Sommigen drongen zelfs binnen. Het ging zo ver dat ik mijn vrienden ’s nachts uitnodigde om te gaan zwemmen, maar zelfs dan kon je niet uit het water komen zonder in een camera te kijken.

Hoe ging het op school ?

Jackson : Vooral Michael heeft nooit een normaal leven gehad, ook niet als kind. Het meest hebben we geleerd van Mrs. Fine, onze joodse vervangmoeder. Broers en zussen waren onze klasmaatjes en toen we tenslotte een paar dagen op een gewone school zaten, genoten we daar wel van, maar vonden het toch vreemd. In drie uur leerden wij thuis meer dan de andere kinderen in een hele dag. We studeerden eigenlijk ononderbroken. Gek genoeg waren wij als broers en zussen elkaars beste vrienden.

Mijn eerste dag op de Junior High (ze was toen 12) ging ik met mijn lunchpakket onder de arm op zoek naar mijn klas. Plots kregen andere kinderen mij in de gaten en voor ik het wist, liep een hele meute achter me aan en werd ik in een hoek gedrumd. Ik heb de rest van de dag in het kantoor van de direkteur doorgebracht. Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam. Uiteindelijk hebben de leraars een hartig woordje gesproken met mijn medeleerlingen. Zoiets in de zin van : “Ze is van vlees en bloed zoals jullie allemaal. “

Wat was de verschrikkelijkste ervaring als kind-ster ?

Jackson : Toen ik 16 was, hield ik een korte toespraak op school, om mijn eerste album te promoten. Ik moedigde de leerlingen aan zo lang mogelijk school te lopen. Was me dat een tumult. Mijn halssnoer werd afgerukt ; een knaap sleurde me bij de haren ; er werd van alle kanten aan mijn kleren getrokken. God, wat had ik een hoofdpijn. Dat was ongeveer het ergste wat mij overkomen is vóór ik lid werd van de groep Fame. Maar het halssnoer dat ik van broer Jackie gekregen had, was ik kwijt.

Had je als tiener veel boyfriends ?

Jackson : Nee, die waren bang van mij. Ik had geen boyfriend. In mijn gezelschap werden de jongens altijd nerveus en begonnen ze te zweten. Bovendien was ik zelf erg verlegen, ik lag nog het liefst op mijn bed naar jazz te luisteren.

Wat was tot nog toe een dieptepunt in je volwassen leven ?

Jackson : Toen ik 18 was, trouwde ik (met zanger James De Barge, die een serieus drugsprobleem had, nvdr). Eén jaar later liet ik het huwelijk nietig verklaren, maar ik heb wel een en ander meegemaakt met hem. Hij had niet alleen problemen met drugs… Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam, gelukkig stond mijn familie altijd voor me klaar.

Tussen mijn vijftiende en mijn negentiende heb ik heel wat meegemaakt. Het doet er niet toe of je uit een rijke familie komt of de armste drommel ter wereld bent : pijn is pijn en liefde is liefde.

Sedert Control in 1986 heb je 26 miljoen platen verkocht en 18 hits gescoord. Heb je nog andere ambities ?

Jackson : Michael heeft de meeste gouden platen. Het enige wat me nog te doen blijft, is dat rekord breken. Ik heb voorlopig al de meeste hits uit één enkel album in de Top Five gehad (zeven hits uit Rhythm Nation). Je hebt een bepaald doel voor ogen, en daarna komt er nog een, maar je moet eerst het eerste bereiken… Ik zou graag ook een black leading lady worden in de film. Dorothy Dandridge was altijd al een van mijn idolen.

Was je tevreden met je rol in John Singleton’s film Poetic Justice ?

Jackson : Helemaal niet. Ik wou dat ik het helemaal kon overdoen. Ik heb wel een en ander geleerd intussen. Dat was mijn eerste film, mijn grote droom : vedette van het grote scherm, maar er liep nogal wat mis.

Had die film een grote invloed op je persoonlijkheid ?

Jackson : Sedert mijn optreden in Fame ben ik langzaam maar zeker opengebloeid. Met Poetic Justice kwam alles in een stroomversnelling terecht en liet ik alles wat in mij was naar buiten stromen. Nu ben ik helemaal niet meer zo verlegen als vroeger.

Ik hoorde net dat je met Michael een duet hebt opgenomen in New York. Hoe ging dat ?

Jackson : Waar heb je dat gehoord ? (Ze giechelt, geeft daarna toe dat ze inderdaad een song opgenomen heeft, maar wil de titel niet verklappen) Mike neemt ’n heleboel dingen op, veel meer dan strikt nodig, zodat het goed mogelijk is dat het niet op zijn nieuwe album komt. Het ging vrij vlot. Allebei vonden we het een mooie song. Het was de erste keer dat we samenwerkten… Hoe hij zich voelde ? Nogal geïntimideerd denk ik. Niemand was er zich van bewust dat we een “samenwerkende vennootschap” vormden. We hebben die song samen geschreven. Ik vond het reuze, maar de intimidatie kwam niet doordat ik zijn zus ben, maar omdat hij mijn Number One-inspiratie is, de hele tijd al.

Geruchten doen de ronde dat je in de States shows hebt afgelast toen het Jordan Chandler-schandaal losgebarsten was.

Jackson : Dat zijn leugens. Ik moest een paar shows afgelasten omdat ik mijn rug geforceerd had. Maar als hij me echt nodig had gehad, dan zou ik geen sekonde geaarzeld hebben om shows te annuleren. Ik hou van wat ik doe, maar mijn familie komt op de eerste plaats. Toen ik er voor het eerst iets over hoorde, wilde ik de toernee uitstellen. Maar mijn moeder, mijn vader en enkele broers zijn onmiddellijk uitgerukt om Michael bij te staan. Hij vond dat ik beter mijn shows niet onderbrak. Ik heb toen het publiek een minuut stilte gevraagd en een gebed om Michael te steunen. Iedereen vond dat een schitterend idee.

Ik was erg in de war en heel boos toen ik het hoorde. Als ik de vader van het kind was tegengekomen, dan zou hij van mij een stamp in zijn ballen gekregen hebben. Ik voelde meteen dat het een kwestie van centen was. Ik vermoed dat zij dachten dat hij zou bekennen, maar hij prikte het ballonnetje door en de waarheid kwam aan het licht. Ik weet hoeveel mijn broer van kinderen houdt. Hij zou zoiets nooit doen. Hij is een van de beminnelijkste mensen die ik ken en ik zeg dat niet omdat ik zijn zus ben. Hij speelt geen komedie, alles komt uit de grond van zijn hart.

Was je verrast toen je hoorde van Michaels huwelijk met Lisa Marie Presley ?

Jackson : Het verraste me dat hij getrouwd was, ja. Niet omdat het met Lisa Marie was, maar ik heb me lang afgevraagd of hij kinderen zou adopteren of gewoon een vriendin zou hebben. Iedereen, de media, beweerde dat het liefde op het eerste gezicht was. Nonsens. Het huwelijk kwam misschien vrij plots, ze deden alsof ze elkaar nog maar een paar dagen kenden terwijl ze al ’n hele tijd stiekem met elkaar omgingen. Dat was maar beter zo, want iedereen zou er zijn zeg over gehad hebben.

Toen we nog kind waren, kwamen Lisa en haar vader naar de shows kijken. We zijn leeftijdgenoten en als ik me goed herinner, hebben we als kinderen nog samen gespeeld. Lisa Marie heeft Michael met raad en daad geholpen, zoals van een verloofde of echtgenote verwacht wordt. Ze is een geweldige vrouw.

Van familiebanden gesproken. Hoe is jouw relatie met LaToya ?

Jackson : Ik had haar al vier jaar niet meer gehoord of gezien en plots verscheen ze in de studio’s tijdens de opnamen voor mijn jongste album. Ze stuurde alles in de war. Ik had de indruk dat ze iets zocht om over te schrijven of om over te piekeren. Dus kwam ze naar Minneapolis en gooide een knuppel in het hoenderhok, in de hoop dat er iets zou gebeuren. En jawel, twee weken nadien werd ze uitgenodigd door Howard Steen (talkshow op de radio) en praatte honderduit over onze ontmoeting in Minneapolis. Ze beweerde dat ik diegene was die liep te janken en te vloeken… terwijl het net omgekeerd was. Het is duidelijk dat zij permanent de aandacht op haar wil trekken en ik ben ervan overtuigd dat haar echtgenoot (Jack Gordon) haar gebrainwashed heeft. Maar wat me nog het meest pijn doet, meer dan al de larie en leugens die ze over mij verteld heeft, is wat ze over mijn moeder uitbraakt.

LaToya is niet meer de zus van vroeger. Er wordt wel eens gezegd dat ik de meest “normale” ben in de familie. Ook dat vind ik larie en apekool. Mijn familie bestaat uit een stelletje zeer nuchtere mensen. Ik weet niet wat LaToya is overkomen, want zelfs Michael die toch doorgaat voor een excentriek personage is in mijn ogen very normal.

De familie Jackson werd er meermaals van beschuldigd blanker te willen zijn dan de blanken… Jij groeide op in de Valley, in een rijke familie kan je je inbeelden in een getto te moeten wonen ?

Jackson : Ik heb ernstige pogingen gedaan om het kontakt met mijn roots niet te verliezen en ik geloof niet dat de andere Jacksons daar anders over denken. Voor mij is dat essentieel. Daarom werden de video’s van Rhythm Nation in zwart-wit gedraaid, zodat je niets ziet dan nuances van grijs… Dan weet je maar half wie zwart of blank is.

Soms denk ik dat racisme stilaan uitsterft, maar kort daarop krijg ik de indruk dat we weer in de tijd van Martin Luther King leven. Het is opnieuw hartstikke rot. De neonazi’s, de skinheads. Je hebt natuurlijk ook zwarte racisten. Je wordt niet als racist geboren ; je krijgt het wel ingelepeld door volwassenen. Afhankelijk van de buurt waar je opgroeit of de ervaring met medemensen. Dit zijn natuurlijk geen ekskuses. Racisme is vooral onwetendheid of domheid.

Wanneer ben jij beginnen dansen ?

Jackson : Van jongs af aan keken we thuis naar de MGM musicals. Ik was Cyd Charisse, Michael was Fred Astaire en LaToya was Ginger Rogers. Alleen al door te kijken, leerden we de hele koreografie uit het hoofd. Toen ik naar de Junior High ging, zag ik hoe al die kinderen hun gettoblasters bijhadden en tijdens de lunchpauze dansten in plaats van te eten. Het duurde niet lang of ik deed mee. Dat was het begin van mijn dansfurie. Dat kan je van niemand leren. Je hebt het in je bloed.

Janet Jackson treedt op in Flanders Expo in Gent op zondag 16 april om 20 u. Reservaties : (09) 220.47.40. Haar cd “Janet” verscheen bij Virgin.