J OANNA LUMLEY het-zal-me-wat

Als Patsy verwierf ze internationale faam. Maar Joanna Lumley is meer dan de grote bek uit Absolutely Fabulous. Ontmoeting met een slimme en sexy vijftiger.

Hillary Bodie Foto : Trevor Leighton (Rex)

JARENLANG VERTOLKTE JOANNA Lumley bijrolletjes in tal van televisieshows en al lang vergeten films zoals The Satanic Rites of Dracula. Haar topless optreden in The Games That Lovers Play was, zo meent ze zelf, ?een blunder van jewelste”. Maar dat ze verstand heeft, is nog nooit in twijfel getrokken. Ze was columniste voor The Times, jurylid voor de Booker Prize en ze schreef haar memoires. Terwijl ze mooie snoetjes trok, belegde ze in aandelen en in moderne kunst en bekostigde ze de studies van haar zoon Jamie aan de befaamde Harrow School. Zelf slaagde ze er niet in toegelaten te worden tot de Royal Academy of Dramatic Art, maar daarover zegt ze : ?Ik heb geleerd van alles wat ik deed, zowel van de goede als van de slechte dingen. Dat was mijn theaterschool.”

Ze is onmiskenbaar knap, met of zonder make-up. Dat bewees ze overigens vorig jaar in de Girl Friday-serie op de BBC, waarin ze zich op een verlaten eiland moest weten te redden zonder een likje mascara. Met haar ongelooflijke saffierkleurige ogen kijkt ze de wereld in, en haar gezicht wordt mooier en mooier met de jaren. Ze heeft de reputatie een perfecte professioneel te zijn nauwgezet, beleefd en hard werkend.

Op haar eenentwintigste in 1967 werd ze zwanger. Het kwam tot een breuk met de vader van haar zoon en ze voedde hem alleen op. ?Er was me gezegd dat ik steriel was, dus Jamie was een wonderkind. Zes maanden lang hadden de dokters niet door dat ik zwanger was, ze gaven me zelfs injecties om te vermageren. Ik was een alleenstaande moeder, wat soms moeilijk was, vooral als er weinig brood op de plank kwam.”

Achtentwintig jaar lang hield Joanna de identiteit van Jamie’s vader geheim, ook nadat voormalig modefotograaf Michael Claydon nog niet zolang geleden suggereerde dat hij het was, omdat de gelijkenis tussen hem en Jamie zogenaamd te treffend was om te ontkennen.

Over haar eerste huwelijk in 1970 met scenarioschrijver Jeremy Lloyd (het hield maar vier maanden stand) liet Joanna evenmin iets los en haar romantische verhoudingen met Patrick Lichfield en Rod Stewart bleven privé.

De eerste ontmoeting met haar huidige echtgenoot, de dirigent Stephen Barlow, op het huwelijksfeest van vrienden, beschrijft ze zelf als elektrisch. MaarJoanna had toen een vriend, Michael Kitchen, en ook Stephen had een relatie, zodat het nog zes jaar duurde voor ze uiteindelijk samen waren.

?Ik haat het als mensen almaar zeggen hoe gelukkig getrouwd ze wel zijn, maar wij zijn dat toevallig ook. Stephen is mijn beste vriend. Hij geeft me een veilig gevoel en daar hou ik van. Hij is briljant en in ons huis is altijd muziek. Ik vind dat ik veel geluk heb gehad.”

Joanna is een erg Britse ster, heel charmant en met onberispelijke manieren. Ze werd geboren in Kasjmier, India, op 1 mei 1946. Haar vader was majoor. Toen zij en haar oudere zus, Aelene, nog klein waren, verhuisde het gezin naar Hongkong, later naar Maleisië. ?We spraken altijd over Engeland als over thuis, ook al waren we er nooit geweest”, zegt ze. ?Ik weet nog hoe bang ik was tijdens mijn eerste jaar op kostschool, vers uit Maleisië. Ik voelde me op een vreemde planeet. Ik snapte niks van de zogenaamd grappige uitdrukkingen in de blijspelen op de radio.”

Mislukt in de toelatingsproeven voor de Royal Academy of Dramatic Arts, probeerde ze het als model, maar acteren bleef haar droom. Langzaam maakte ze de overstap. ?Ik gaf veel geld uit om Vanessa Redgrave en Laurence Olivier in The Master Builder aan het werk te zien. Dat was mijn leven. Dat wilde ik worden. Mijn eerste rol was in Some Girls Do. Ik moest maar één zinnetje zeggen ?Yes, Mr. Robinson” maar dat bezorgde me een lidkaart van de acteursvakbond. Model zijn, was heel leuk, maar het deed mijn acteercarrière aanvankelijk meer kwaad dan goed. Meer dan eens werd verondersteld dat ik geen tekst uit het hoofd kon leren omdat ik een model was geweest.”

In 1966 nam ze deel aan de audities voor Grand Prix, maar met haar 1,73 meter was ze groter dan Steve McQueen die de hoofdrol zou vertolken.

Kleinere rollen kreeg ze wel, zoals acht weken in Coronation Street als Ken Barlows chique vriendinnetje en in 1969 werd ze een Bond-meisje in On Her Majesty’s Secret Service, met George Lazenby als Bond. ?De film was een onvergetelijke episode in mijn leven, ook al had ik maar een klein rolletje”, zegt ze. ?Een Bond-meisje ? Ik zou de toiletjuffrouw hebben gespeeld, hadden ze het me gevraagd.”

Met haar rol als de aanlokkelijke Purdey in de tv-serie The New Avengers, lanceerde ze in 1976 wel duizend kapsels.

Er zijn ook momenten geweest dat ze het niet aankon. ?Jaren geleden begaven mijn zenuwen het. Ik weet niet wat het was, maar ik ben toen zomaar uit een toneelstuk gestapt. Tien maanden liep het al en ik stapte eruit. Ik kon de druk niet langer aan. Mijn nicht was ziek, en ik dacht dat ze zou doodgaan. Mijn au pair vertrok geheel onverwacht Jamie was toen vier en de stoppen sloegen door. Het was onvergeeflijk, maar het enige wat ik wist, was dat ik niet weer de scène op kon.”

Nu heeft ze veel steun aan haar familie : haar echtgenoot, zoon, ouders en nicht. Die helpen haar erdoor. ?Zonder hen zou mijn leven ellendig zijn. Hoe zou ik zonder hen overleven ?”

Optredens in tv-spelletjes, reclamefilmpjes en zelfs een opdracht als vervangster van Terry Wogan bleven elkaar afwisselen, tot 1992, met de komst van Absolutely Fabulous. ?Patsy”, aldus Joanna, ?was een geschenk uit de hemel. Het heeft me volledig bevrijd. Het is een nieuwe stijl van schrijven waarin Jennifer Saunders heel goed de tijdgeest weergeeft. De kijkers zijn dol op Patsy : haar vulgaire taalgebruik, rookgewoonten en uitgesmeerde lipstick ; haar levenshouding van het-zal-me-wat. De kijkers vinden haar ontwapenend en ik speel haar graag.”

Producer John Plowman was zich bewust van de impact die Joanna’s vertolking zou hebben. ?Jennifer waarschuwde Joanna dat AbFab een ommezwaai bij haar bewonderaars zou teweegbrengen. En zo gebeurde het ook”, zegt hij. ?Vroeger kreeg ze fanbrieven van gepensioneerde kolonels, die dingen schreven in de zin van ‘U bent de belichaming van de schoonheid van de Engelse roos’. Nu komen die brieven van travestieten die vragen of ze haar jurken mogen lenen ! Dat is pas een compliment.”

Het resultaat was dat ze de prestigieuze BATA-Award kreeg en uitgeroepen werd tot de beste comedy-actrice op televisie. ?Veel acteurs barsten van allerlei soorten talent”, zegt ze. ?Het is een toeval dat je de kans krijgt om ermee naar buiten te komen.”

Toen Roseanne Barr de rechten kocht om een Amerikaanse versie van AbFab te draaien, vroeg ze Joanna een Amerikaanse versie van Patsy te bedenken, maar ze weigerde.

?Ze stelden zelfs voor om Jennifer en mij die serie te laten schrijven”, zegt ze. ?Maar we zegden, nee, bedankt. Toen kwam de vraag of ik de rol wou spelen. En weer zei ik : nee, bedankt, ik hoor hier thuis. Ik veronderstel dat ze er flink wat geld voor wilden neertellen, maar dat speelde voor mij echt geen rol.”

Dankzij Patsy komt Joanna niks meer te kort : voor elk van de laatste zes afleveringen van AbFab streek ze ruim 800.000 frank op en dan zijn er nog haar royalty’s voor nevenproducten zoals boeken, video’s en persoonlijke optredens.

Hollywood, en wat meer is, geld en faam, waren niks voor haar, besloot ze. ?Er staat een grens op hoeveel je nodig hebt. Als je rijk wordt, haal je je alleen maar meer zorgen op je hals. Al dat geld krijgt vat op je. Ik hou van winkelen in Sainsbury’s, van het gewone leven in Engeland. Het is een bijzondere cultuur en ik hou ervan met hart en ziel.”

Joanna waagt zich nu aan klassieke theaterrollen. Ze is ook een hartstochtelijk schrijfster. Haar column in TheTimes gaf ze pas op toen het een last werd. Niet alleen publiceerde ze in 1989 haar memoires, Stare Back and Smile, maar ooit komt er een echte autobiografie, belooft ze. Graag zou ze ook zelf een film schrijven en regisseren. ?Ik heb een idee. Het probleem is dat ik mijn eigen stem al kritiek hoor uiten nog voor ik begonnen ben.”

Toch heeft ze de comedy niet volledig de rug toegekeerd. De eerste reeks van haar recente Britse televisiesucces, Class Act, waarin ze naast John Bowe de goed van de tongriem gesneden aristocrate Kate Swift speelde, lokte meer dan tien miljoen kijkers. Maar de serie leverde haar een fikse ruzie op met haar zus, Aelene Frey. Een prostituee in de serie had hetzelfde ongewone koosnaampje gekregen, Lainie. Haar zus nam dat persoonlijk op, en sloeg terug in een kranteninterview. Ze voelde zich diep gekwetst. De zussen spreken nu nog nauwelijks met elkaar.

Op haar vijftigste nog altijd slank, sexy en aantrekkelijk, schrijft ze haar verzorgde figuur toe aan haar vegetarische levenswijze. ?Ik eet geen gigantische porties en zeker geen vlees. Ik ben tien kilo afgeslankt toen ik met vlees ben gestopt en ze zijn er nooit meer aangekomen. Ik weet nog goed dat ik in een saignant stuk vlees sneed en me plotsrealiseerde dat ik geen steak meer aan het eten was, maar bijna een rauw stuk vlees. Ik weet niet waarom het zolang heeft geduurd voor zoiets vanzelfsprekends tot me doordrong, maar het zette me aan het denken. Vlees betekende een dood dier. Dus ben ik ermee gestopt.”

?Het lot van de dieren houdt me erg bezig. Ik eet niets dat ooit een gezicht heeft gehad. Ik zou ook niets kunnen eten dat ik eerst heb moeten doodmaken. Het stoort me niet dat anderen vlees eten, maar ikzelf wil het niet”, zegt Lumley, die veel liefdadige initiatieven steunt, vooral in de sector dierenbescherming en milieu.

?Buiten het feit dat ik geen vlees eet, doe ik niets om me in vorm te houden. Ik haat lichaamsoefening : mijn manier om me fit te houden, is trappen op en af stormen, en ik rook het enige wat ik met Patsy gemeen heb.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content