Italiaanse wijn

Herwig Van Hove

Sinds Charly Licata en Tony Etneo in het Hasseltse met kwaliteitswijnen begonnen, gaat het stilaan wat beter met de Italiaanse wijn in België. De invoer steeg van 210.000 hektoliter in ’92, over 236.000 in ’93, tot 250.000 in 1994. De gemiddelde prijs van een liter Italiaanse wijn die nu in 1994 bij ons binnenkomt, is 1920 lire of haast 7 % meer dan in 1993. Ter vergelijking : de gemiddelde prijs van een liter Italiaanse wijn die over de Franse grenzen gaat (tot 4,4 miljoen hektoliter) is 615 lire : de Fransen kopen echt rommel, de Nederlanders doen nog iets beter dan wij met 2200 lire per liter (totale invoer : 239.000 hektoliter), en de Engelsen met 2300 lire per liter (totale invoer : 1 miljoen hektoliter) nóg iets beter. Maar de tijd dat België, zoals Frankrijk, enkel rommel voor bij de pizza invoerde, is voorbij. Daarin heeft de sterke Belgische munt en de relatief zwakke lire (100 lire is 1,80 fr.) ook wel wat geholpen.

Voor het eerste gedeelte (tot 31 maart) van het lopende jaar 1995 is er zelfs een duidelijk Bosco-effekt : de gemiddelde prijs van de ingevoerde Spumante is, vergeleken met dezelfde periode van het jaar tevoren, met 55 procent gestegen tot 6011 lire per liter : Hasselt beïnvloedde de totale Belgische markt. ( Casa Del Bosco, de beste Spumante van Italië, wordt ingevoerd door Tony Etneo in Hasselt.)

Sinds lange tijd bedrijvig en haast klassiek geworden op de Belgische markt is de firma Renglet in Brussel met de Toskaanse wijnen van Antinori en de wijnen van Lungarotti uit Umbrië. Ook Wijnkeldermeester in Afsnee met zijn erg attraktieve, vol smakende Vino Nobile di Montepulciano van Paterno en Manpaey in Groot-Bijgaarden met de wijnen van Banfi zijn Italiaanse trekkers op de Belgische markt. Maar voor de gelegenheid vroegen we aan de twee grote Hasseltse nieuwkomers op de Italiaanse kwaliteitsmarkt naar hun lievelingsfles (troetelwijn of coup de c?ur), maar dan wel een echte Italiaanse, en niet de zoveelste facsimile van Bourgondische chardonnay of Bordelese cabernet.

Voor Charly Licata van de Vino Licata wordt het de Riserva Grandi Annate 1990 Vino Nobile di Montepulciano van de Avignonesi-familie (663 fr.). Men mag normaal verwachten dat Riserva altijd en enkel maar gemaakt wordt in de excellente jaren ; met het expliciet op het etiket te zetten, willen de Avignonesi-broeders het nog maar eens duidelijk maken. Er is dus bij hen geen riserva in ’91 of ’92. Deze wijn heeft twee opvallende smaakkenmerken : hij is honderd procent Italiaans van druivensoort (sangiovese), én echt riserva. Een langere vattijd heeft de wijn nu al zachtaardig drinkbaar gemaakt zonder aan finesse of stevigheid en zelfs potentieel te moeten inleveren. De neus is dens en gespannen, met onderliggende rijpe ruimte na opschudden, en de smaak is charmerend en struktuurvol tegelijkertijd.

Voor Tony Etneo van Selezione Vini Italiani wordt het de Barbera d’Alba 1992 van Elio Grasso in Monforte (565 fr.). Een honderd procent barberawijn met 12 maanden lagering op nieuwe eiken vaten.

Een tiental jaar geleden, toen zwaar persen nog de regel was en toen er nog nauwelijks ontrist werd, was barberawijn fataal zo zuur dat hij goed kon dienen om er rolmops in op te leggen. Er kwam zelfs staatssteun om er witte wijn van te maken. Nu men, en zeker Elio Grasso, de rendementen en de extractie wat beter onder kontrole heeft, komt er wijn van met een grote onmiddellijke smakelijkheid. De barbera van Elio Grasso munt uit door een fijne indringende volkomen zuivere glasheldere neus waarin het hout kantwerkt en waarin de diepte gekenmerkt is door juiste en getemde rijpheid. De smaak is lang en mooi houtgedragen met een voor barbera typische frisse levendigheid.

Herwig Van Hove

Charly Licata kiest als lievelingswijn een van de Avignonesi- familie, Tony Etneo verkiest de Barbera d’Alba 1992 van Elio Grasso.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content