Italiaanse parels

Behalve artisanale tradities, kwaliteitsmaterialen en geavanceerd design heeft lingeriefabrikant La Perla nog een sterke troef :

de emotie.

Het verhaal van de Europese marktleider in lingerie begint aan de keukentafel van een ondernemende huisvrouw in Bologna. De Tweede Wereldoorlog is afgelopen en Ada Masotti koopt in 1948 met de eerste spaarcenten van het gezin een naaimachine om mooi ondergoed van kant en satijn te maken. Met succes, de plaatselijke winkeliers etaleren wat graag haar huisvlijt. Ze doopt haar nieuwbakken bedrijfje Ape, Italiaans voor bij, omdat honing het symbool is voor voorspoed en wedergeboorte, en dus treffend de hoopvolle sfeer van een land in heropbouw illustreert. Als ze met haar gezin zes jaar later in de bioscoop een van de eerste kleurenfilms ziet, maakt het beeld van vissers die een prachtige parel bovenhalen zo’n sterke indruk dat ze ter plekke besluit om het bedrijfje voortaan La Perla te noemen.

De corsetterie-afdeling (met merken als Black Label, Studio La Perla, La Perla, La Perla Glamour, Malizia, Marvel, Occhiverdi, Joëlle beauty & comfort) was een halve eeuw het kloppende hart van het bedrijf, en is het dat nog altijd (goed voor de helft van de omzet). Van daaruit zijn bad- en strandmode maar een kleine stap, omdat die producten eenzelfde knowhow en technologie vergen. Mooie materialen en een innoverend design hebben altijd de creaties onderscheidden. Stilaan worden nieuwe paden betreden : nachtkleding (intussen twintig procent van de omzet), homewear en pret-à-porter. Er volgen ook licenties voor zonnebrillen, parfums en panty’s.

Een klant van La Perla zoekt altijd nieuwigheden en wordt op haar wenken bediend met liefst veertig collecties per jaar (een doorsnee lingerieproducent biedt er vier aan).

La Perla is Europees marktleider en heeft een internationaal distributienet van exclusieve importeurs en vier eigen filialen in de belangrijkste markten (Frankrijk, Duitsland, Spanje en de Verenigde Staten). In de grootste hoofdsteden heeft het merk 23 eigen boetieks, allemaal vormgegeven door dezelfde architect volgens de principes van transparantie, helderheid en flexibiliteit. Luchtige multifunctionele ruimtes dus, die meer aan een tentoonstellings- dan een verkoopomgeving doen denken en de producten volledig tot hun recht laten komen. Onlangs was de Brusselse Waterloolaan aan de beurt.

Perfectionistische voortrekker

Dat de artisanale aanpak de ruggengraat is van het bedrijf, wordt duidelijk als je de fabriek bezoekt. In een grote zaal staan honderden tafeltjes in slagorde opgesteld. Vrouwen naaien onvermoeibaar etiketjes in, zetten stukjes aan elkaar en hechten sluitinkjes vast. De prima donna’s onder hen nemen de moeilijke klusjes voor hun rekening, broderiestukjes naaien op fijne zijde bijvoorbeeld. De machine volgt vlot de grillige lijnen van een bloemenmotief in fijne kant. Alles bij elkaar neemt het een hele dag in beslag om een beha te maken. Het begint ons te dagen waarom zo’n paar vierkante centimeter stof duur kan zijn.

Behalve naar creatie gaat ook veel tijd naar kwaliteitscontrole. In de ‘martelkamer’ worden alle stoffen, altijd exclusief, uitvoerig getest, gekeurd en gecontroleerd. Over een enorme lichtbak glijden meters fijne Calais-kant, die gecheckt wordt op de kleinste imperfecties. Bij de minste fout gaat de hele rol terug naar de leverancier. Iets verderop worden de duimschroeven aangedraaid op een stukje tricot dat tot twee, drie keer zijn oorspronkelijke lengte wordt uitgerekt. En nog eens, om de elasticiteit en vormvastheid na te gaan. Een miniwasmachine test lapjes stof op hun uithoudingsvermogen en kleurvastheid. Een bak met drie soorten lampen dient om kleurverschillen op te sporen onder daglicht, tl-lampen of de sfeerverlichting van een boetiek. De kleuren worden in het eigen lab gecreëerd, dat de formules doorgeeft aan de leveranciers.

Het bedrijf cultiveert technische perfectie, maar heeft ook altijd zijn voortrekkersrol gekoesterd. Zo doorbreekt het in de jaren zestig de traditie om ondergoed enkel in zwart, wit en ivoor te produceren door vrolijke kleuren voor te stellen. Als La Perla tricot (dat altijd met winterwolletjes was geassocieerd) ook in luxueuze materialen produceert en versiert met verfijnde details, beschouwt de media dat als een belangrijke mijlpaal voor de vrouw. Het Italiaanse blad Amica wijdt er zelfs 26 pagina’s aan. Filmsterren als Sophia Loren en Gina Lollobrigida maken er algauw een sport van om een glimp van hun onderkleding te laten zien en zetten daarmee een trend. Eind jaren negentig gaat La Perla met zijn pret-à-portercollecties nog een stap verder. Sindsdien gebruiken modeontwerpers lingerie almaar vaker als bovenkleding, waardoor dan weer de interesse voor lingerie toeneemt.

Emotie

“Voor mij ligt de echte schoonheid van een vrouw in de manier waarop zij beweegt”, beweert Alberto Masotti, zoon van de stichtster, huidig directeur en liefhebber van kunst, vrouwen en al wat fraai is. “Al onze creaties zijn zo ontworpen dat ze de elegantie van de bewegingen accentueren en een emotie opwekken.” Die filosofie wordt volgens Masotti heel goed geïllustreerd in de film The Terminal, waarvoor Steven Spielberg een volledige boetiek van La Perla heeft laten nabouwen op de set. “Niet omdat hij die boetiek zo mooi vond, maar omwille van de emotionele associatie.” In dat liefdesverhaal moet een man ( Tom Hanks) zijn vrouw ( Catherine Zeta-Jones) achterlaten om een verre reis te maken. Verdrietig wacht hij op zijn vlucht en om zichzelf wat op te vrolijken gaat hij naar de boetiek. “Die man hecht een grote emotionele waarde aan lingerie, omdat het een product is dat de zintuigen en het emotionele aanspreekt.”

Dat doet niet alleen de lingerie van La Perla, maar ook hun parfums en zelfs de cd’s met mood music zijn ervoor ontworpen. Het paradepaardje zijn echter de twee geschenkdozen : “Ze zijn het ideale cadeau : ze bevatten alles om een sfeer te creëren”, glundert Masotti terwijl hij de zwarte doos uitpakt. Hij opent een zakje met stoffen bloemblaadjes, die geparfumeerd blijken te zijn wanneer hij ze kwistig in het rond strooit. Eronder ligt een parfum : hun nieuwste creatie, het zoet-bloemige Shine. Masotti tovert ook een cd tevoorschijn, een zwart maskertje en uiteindelijk een fijne string. De witte doos is een beknopte versie met bloemblaadjes, parfum en een verleidelijk nachtkleedje. “Met zeer veel knoopjes, om langzaam te openen”, lacht Masotti. “Je moet de tijd nemen om te verleiden. Niet het doel is belangrijk, maar de reis, de ervaring, de emotie.”

Tekst Sofie Albrecht