Na haar opgemerkte rol in ‘The Devil Wears Prada’, waarin ze geterroriseerd werd door Meryl Streep, duikt de Amerikaanse actrice Anne Hathaway op in de gedaante van Jane Austen, een icoon van de Britse literatuur.

Stuitend ! Dat is wat menige Brit wellicht heeft gedacht toen bekend werd dat Jane Austen (1775-1817), auteur van Pride and Prejudice, een monument van de Britse literatuur, zou vertolkt worden door een Amerikaanse : de 24-jarige Anne Hathaway uit New York. En dat terwijl de namen van Kate Winslet en Keira Knightley circuleerden. Toch blijkt het een verstandige keuze als je haar aan het werk ziet. Maar niet zonder risico als je haar parcours kent. Hathaway is de dochter van een advocaat en een zingende actrice, die de rol van Fantine speelde bij de Amerikaanse creatie van Les Misérables, en liet zich voor het eerst opmerken in 2001 met The Princess Diaries, een zeemzoeterig Disneyverhaal. Door haar rollen in typische jeugdfilms kreeg ze het imago van voorbeeldig meisje, dat haar levenslang had kunnen achtervolgen. Maar de overstap naar ‘donkere’ rollen, zoals de verwaarloosde partner van Jake Gyllenhaal in Brokeback Mountain (2006), gefilmd door Ang Lee, bracht hierin verandering. Haar vertolking in The Devil Wears Prada (2006), geregisseerd door David Frankel, bevestigde haar capaciteiten. Ze slaagde erin om de zoeterige producties waartoe ze veroordeeld leek, te overstijgen. Jane Austen vertolken is een grote stap in haar carrière. Een mijlpaal die haar zo beangstigde dat naar verluidt Ang Lee haar over de streep moest trekken. In Becoming Jane van Julian Jarrold is Hathaway indrukwekkend. In avant-première (de film komt eind 2007 uit in ons land) gunt de mooie actrice, die door Lancôme als nieuwe ambassadrice werd gekozen, ons een blik achter de schermen.

1. Haar liefde voor Jane Austen

“Het idee van een verhaal over het leven van Jane Austen beviel mij meteen. Want rond haar persoon heerst een misverstand. Ten onrechte wordt gedacht dat haar fans haar werk appreciëren omdat zij, net als de heldinnen in de romans, zelf gefrustreerde verliefden zijn. Ik hou van Jane Austen – die ik aan de universiteit ontdekte – omwille van haar intelligentie, haar verteltalent, haar vermogen om story’s te bedenken die de lezer meetrekken en complexe personages te creëren waarmee je je als lezer snel vertrouwd voelt.”

2. Het gevecht voor de rol

“Als Amerikaanse was ik geen voor de hand liggende keuze om deze icoon van de Britse literatuur te vertolken. Daar was ik me van bewust. Ik heb aanvankelijk dus aan de testen deelgenomen zonder er al te zeer in te geloven. Een keer. Twee keer. En toen had ik de smaak te pakken… Ik heb echt campagne gevoerd om die rol in de wacht te slepen !” (lacht)

3. Doordringen in het werk

“De dag dat ik wist dat ik de rol kreeg, hoorde ik ook dat de financiering in het water was gevallen. Het geld werd bijeengezameld tijdens de opnames van The Devil Wears Prada. Ik heb die film eind januari afgemaakt en ben half maart met Jane begonnen. Ik had dus weinig tijd, maar ben zo snel mogelijk naar Engeland gegaan om mij voor te bereiden. Om mij onder te dompelen in haar personage heb ik heb alle geschriften van Austen gelezen en herlezen : haar romans, haar niet-afgewerkte teksten, haar gedichten en brieven. Ik had zelfs het privilege om de originele brieven te kunnen zien. Ik heb ook historisch onderzoek gedaan en veel van gedachten gewisseld met Julian (Jarrold, de regisseur). Hij adviseerde mij telkens als hij dacht dat iets mij zou kunnen helpen, zoals het bekijken van de BBC-versie van Persuasion. En vice versa.”

4. Het juiste accent

“Mijn grootste uitdaging was het Engelse accent. Omdat ik wist dat het feit dat een Amerikaanse Jane Austen zou spelen voor velen een kaakslag was. En dat ik dus eerder op mijn accent dan op mijn spel zou beoordeeld worden. Ik heb moeilijke dagen gekend waarbij dat een onoverkomelijke hindernis leek. Gelukkig kreeg ik de steun van een bijzondere coach.”

5. Het uiterlijk

“Essentieel voor mij was het fysiek neerzetten van Jane Austen. Tijdens het lezen van haar werk, had ik mij een vrij duidelijk beeld van haar kunnen vormen. Ik zag een sensuele vrouw die ervan hield om de dingen aan te raken om ze beter te kunnen ervaren. Kate Winslet beschreef ooit het personage van Marianne Dashwood uit Reasons and Sentiments als een vrouw die haar eigen hart zou uitrukken en het in de wind houden om beter de bries te kunnen voelen. Moest Jane Austen daarop lijken ? Ik heb vooral gewerkt op haar typische schrijfhouding. Ik wou niet dat het te delicaat overkwam omdat ik wou laten zien hoe schrijven een essentieel deel van haar was. Een verlengstuk van haar lichaam.”

6. Het belang van de ervaring

“Ik weet niet of ik de rol te danken heb aan The Devil Wears Prada en aan Brokeback Mountain of aan mijn eigen levenservaring. Maar als men mij gevraagd had toen ik jonger was, had ik waarschijnlijk niet de technische bagage gehad om de rol aan te kunnen.”

7. Een pijnlijke kritiek

“De kritiek van sommigen dat ik te ‘vlak’ was, heeft mij gekwetst. Ze hebben mij verward met de rol, en dat vind ik onrechtvaardig. Ik moest een onopvallend personage spelen. Mijn opdracht was om haar charme en geloofwaardigheid geven, niet om haar op de voorgrond te plaatsen. Mijn werk bestond erin om anderen te laten schitteren. Helemaal het tegenovergestelde van Jane. Weinig mensen hebben dat begrepen.”

8. De metamorfose op de set

“Ik ging niet zó op in mijn rol dat ik vroeg om mij op de set Jane te noemen (lacht). Maar ik ben nog nooit zo diep in de huid van een personage gekropen. Misschien omdat ik bang was om plots dat Engelse accent kwijt te geraken. Tegen het einde van de opnames merkten crewleden op dat ik niet meer dezelfde was, dat ik niet meer op dezelfde manier sprak. Daar was ik me niet bewust van.”

9. De steun van James McAvoy

“James is niet toevallig een van de beste acteurs van zijn generatie. Naast de kracht van zijn spel, heeft hij het talent om altijd op zijn pootjes te vallen. Hij speelt terwijl hij naar zijn partner luistert en hem/haar begeleidt. In de film vertolkt hij Tom Lefroy, de geliefde van Jane. Je voelt je gesteund door hem. Ik had geen behoefte meer om mijn werk te bekijken op de monitor, ondanks mijn twijfels. James had meteen mijn gebrek aan zelfvertrouwen door en gaf me aan het eind van elke take een lief complimentje.” (lacht)

10. Vrije keuze

“Hoewel ik bekend werd door mijn rol in The Princess Diaries, heb ik me nooit een Disneyactrice gevoeld. Dat heb ik te danken aan mijn omgeving, die me altijd als een volwassene heeft behandeld. Ik heb ook altijd de films gekozen die ik wilde doen. Toen ik complexere rollen aangeboden kreeg, had ik dus niet het gevoel dat ik mij van een etiket moest ontdoen, omdat ik dat nooit zo aangevoeld heb. Ik gebruik de personages die ik mag vertolken om mijn spel te verbeteren en verschillende genres te verkennen. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Ik heb tegen vooroordelen moeten vechten. Vandaag lijkt mijn parcours beter aanvaard te worden. Wat ik grappig vind is dat Ang Lee mij gekozen heeft zonder dat hij een van mijn films had gezien. Ik werd hem voorgesteld als een toneelspeelster uit New York zonder filmervaring. Ik heb die rol in de wacht gesleept nadat ik auditie heb gedaan. Ongetwijfeld tot verbazing van diegenen die dachten dat ik de rest van mijn leven prinsessen zou spelen ! Maar dat ik Jane Austen zou spelen, hadden ze zeker ook niet verwacht !”

Door Thierry Cheze

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content