Als u straks op Jazz Middelheim een verrassend frisse Jef Neve aan het werk hoort, dan weten wij waarom : ’s lands strafste jazzpianist is een weekje gaan uitwaaien. Even afzonderen, weg van alles. Behalve van Weekend Knack dan.

Hoe lomp kan je zijn. Net nu Jef Neve na een hyperdruk jaar er even tussenuit knijpt, moeten we hem zonodig storen.”Wacht, ik parkeer de wagen even aan de kant, dat babbelt gemakkelijker”, zegt hij. Behoorlijk gegeneerd, lichtjes nieuwsgierig en een gortige gsm-factuur vrezend, polsen we voorzichtig waar hij zich op aarde bevindt. Japan ? Mexico ? Australië ? Zijn tourschema van het voorbije jaar indachtig, kan het zowat in elk werelddeel zijn. “Geen paniek, ik ben gewoon in Normandië”, lacht hij. “Net een paar daagjes rond Mont Saint-Michel doorgebracht, en nu ben ik op weg naar Bretagne. Het is hier al mooi weer geweest trouwens. En bij jullie ?” We ontwijken zijn frustrerende vraag met een welgemikte tegenaanval.

Is Frankrijk qua bestemming niet wat gewoontjes voor onze succesvolste jazzpianist van het moment ?

Jef Neve : Het is een prachtige streek hier. Echt een ontdekking. Toen we gisteren gingen zwemmen in de zee, hebben we zelfs dolfijnen gezien. Het doet deugd, man, ik moest er even uit. Gewoon de wagen genomen, tentje ingeladen en tot hier gereden. Normandië is niet zover van Brussel en toch heb ik het gevoel op vakantie te zijn.

Pardon ? Tentje ingeladen ?

Ja, we slapen op campings en we houden het low budget. Reizen in een tent heeft echt wel een aparte sfeer. Neem gisterenavond, toen het lichtjes begon te regenen. De druppels op het tentzeil klonken als een jazzdrumsolo ! En vanmorgen was een vogel zodanig het beste van zichzelf aan het geven, vlak boven onze tent, dat er spontaan wat melodieën in mij opborrelden.

Dus toch een beetje een werkvakantie ?

Nee, hoor. Op het strand heb ik wel al wat muziek zitten schrijven, maar voor de rest niks. Ik heb zelfs mijn iPod niet bij. En nee, in de koffer zit ook geen keyboard verstopt. Het doet goed om even niet te spelen. Dan zal ik straks met frisse ideeën en verse energie op het podium staan.

Een trip door Noord-Frankrijk werkt blijkbaar inspirerend. Levert de politieke situatie in België u inspiratie of frustratie op ?

Ik ben erg bezorgd om de politiek in ons land, maar het heeft voorlopig nog geen songs opgeleverd, nee. Kijk, we leven in een land waar er zoveel weelde is, en we zijn het zo aan het verknoeien. We maken ons schaamteloos belachelijk voor de buitenwereld. Ons land heeft dringend een stabiele structuur en goed bestuur nodig. De politieke wereld staart zich blind op detaillistische discussies als Brussel-Halle-Vilvoorde. Er komt geen oplossing omdat de politici er met hun neus op zitten. Misschien moeten ze allemaal even op vakantie, om achteraf met een frisse kop verder te onderhandelen over wat écht belangrijk is.

U bent zelf een jongen van de Kempen die zich in Brussel heeft genesteld. Bent u bang dat Brussel voor ons Vlamingen binnenkort ‘het buitenland’ zal zijn ?

Brussel is een bijzonder interessante stad om in te wonen. Je wordt door heel veel verschillende culturen en mensen getriggerd. En in die zin houdt dat me heel erg wakker. Constant moet je vechten voor je plaats, je vrijheid en geluk in de Brusselse smeltkroes. Waar ik ben opgegroeid, een vredevol plekje in de Kempen, is dat totaal niet het geval. Ik weet niet of ik heel mijn leven in Brussel wil blijven. Ik laat me een beetje door de wind meewaaien : ik zie wel waar ik beland.

Het lijkt wel alsof u uw leven op een jazzy manier leidt : er staan maar een paar structuren vast, waarrond u voortdurend improviseert.

Ik denk dat het gezond is om te improviseren in het leven. Als er te veel zekerheden zijn, slaapt een mens gemakkelijk in. Door ons statuut hebben artiesten niet de zekerheid die een ambtenaar bijvoorbeeld wel heeft. Een muzikant moet zich laten leiden en inspireren door het leven van alledag. Elk concert is een gigantische uitdaging voor jezelf : ofwel blijf je overeind, ofwel val je door de mand. Dus is er maar één optie : er telkens honderd procent voor gaan en het onderste uit de kan halen.

U werkt samen met zowel pop- als jazzmuzikanten. Voelt u een verschil ?

Jazzmuzikanten staan minder onder druk van het publiek of de platenfirma’s, denk ik. We kunnen ons meer artistieke kronkels permitteren dan de doorsneepopartiest. Het is ook onze taak om nieuwe richtingen in te slaan en onszelf voortdurend te vernieuwen. Anders blijf je niet boeien. De grootste muzikanten zijn zij die altijd eigenzinnig in hun eigen weg blijven geloven en daardoor het dagelijkse verwachtingspatroon overstijgen. Een saxofonist als Wayne Shorter is zo iemand. In feite neemt hij zijn publiek figuurlijk bij de hand en zegt : “Ik weet het, hier zijn jullie nog nooit geweest, maar je moet eens luisteren hoe fantastisch het hier is.”

Bent u ook zo’n leider ?

Ik hoop het. Jazzliefhebbers vinden me te poppy, en popliefhebbers noemen me te jazzy. Ik doe niet wat gangbaar is. Ik speel niet wat de meeste mensen verwachten. Maar wij geloven ten volle in wat we doen. Dus hopelijk winnen we de harten van de mensen toch na verloop van tijd.

Vorig jaar studeerde u op de Goldberg Variaties van Bach. En live speelt u wel eens een jazzversie van een Impromptu van Schubert. Komt uw klassieke kantje binnenkort nog eens bovendrijven ?

Ik heb een klassiek concerto voor piano en orkest geschreven, dat ik volgend jaar in mei ga uitvoeren met het Vlaams Radio Orkest. En in september breng ik een reeks liederencyclus van Schumann, samen met een tenor waar ik jaren geleden lang mee samengewoond heb. We kennen elkaar zodanig goed, dat we bijna met de ogen dicht kunnen samenspelen. Het gaat vanzelf.

Geen moeite om u in te leven in de zware romantiek van Schumann ?

Totaal niet. De liederen gaan over een jongeman die een heel proces doormaakt na een afgewezen liefde. Dat is voor iedereen herkenbaar. En vooral voor de tenor en mij, want we hebben die liefdesaffaire zelf samen meegemaakt ! De tekst en de muziek is zodanig toepasbaar op ons, dat het geen enkele moeite kost om daar ons hart en ziel in te leggen. (lacht)

Jef Neve speelt met zijn funky project ‘Groove Thing’ op zaterdag 16 augustus op Jazz Middelheim. Dat festival loopt van 14 tot 17 augustus in Park den Brandt te Antwerpen.

Info op www.jazzmiddelheim.be en www.jefneve.be

Door Thijs Demeulemeester I Foto’s Charlie De Keersmaecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content