IK KRIJG EEN MAN WAAR IK HEM WIL

ZE IS EEN GESLAAGDE ZAKENVROUW, 41 JAAR OUD EN MOEDER VAN VIER TIENERS. EN DAARNAAST VERVULDE ZE HAAR MEISJESDROOM : PROSTITUEE WORDEN, DAT LEEK HAAR ZO SPANNEND, OPWINDEND EN SENSUEEL. IN HAAR BOEK, EN ZEKER TIJDENS ONS GESPREK, SNEUVELEN TABOES, EN KRIJGT HET WOORD “ARBEIDSVREUGDE” EEN BIJZONDERE BETEKENIS.

Ze woont met haar vier kinderen in een stijlvol Hollands herenhuis. Overdag heeft ze een ‘gewone’ baan (is ze salesmanager in een middelgroot bedrijf), maar ’s avonds proost ze – tegen betaling – met belangrijke meneren, poedelt ze in jacuzzi’s en vervult ze de intiemste wensen van haar klanten. “Wat mijn beide banen gemeenschappelijk hebben, is het verkopen”, lacht ze. “En daar ben ik best goed in.”

In Beminnen als beroep vertelt Roos Bachelier openlijk over haar werk als courtisane. Haar verhalen geven niet alleen een smeuïge kijk op het leven in een exclusief bordeel, ook werpen ze een licht op hoe de maatschappij nog steeds neerkijkt op prostituees.

Roos Bachelier is een schuilnaam, en ze wil niet herkenbaar op de foto. “Ik blijf liever anoniem. Niet voor mezelf, maar voor mijn kinderen. Er bestaan zoveel vooroordelen over dit vak. Ik zou het heel erg vinden als ouders van vriendjes zouden zeggen : ‘Daar mag je niet meer naartoe, want die moeder is een hoer.’ Sommige buren weten het, maar dat zijn ook vrienden, verder merkt niemand er wat van. Ik inviteer geen mannen in mijn huis, ik werk op verplaatsing.”

U draagt uw boek op aan uw kinderen. Weten ze van uw activiteiten ?

Roos Bachelier : Ze zijn ervan op de hoogte, ze weten wat het inhoudt, maar ze kennen de details niet. Hoeft ook niet : tieners zijn niet geïnteresseerd in hun moeders seksleven. Ze reageren er nogal laconiek op. Mijn dochter zei : “Moest je bij een slager werken, dát zou ik erg vinden.” Ze is vegetariër, moet je weten.

Hoe oud zijn ze ?

De oudste is bijna achttien, de middelste is net zestien en de tweeling is veertien. Ik vond het fantastisch om een tweeling te krijgen, ik voelde me de koning te rijk. Het was wel erg intensief. Ik was alleen maar met de kinderen bezig, de klok rond. De twee oudsten had ik anderhalf jaar borstvoeding gegeven, ik vond dat de tweeling daar ook recht op had.

Ik ben pas weer buitenshuis aan de slag gegaan toen de kleintjes twee waren. Ik nam een au pair in huis en ik ben gescheiden. Ons huwelijk was doodgebloed. Sindsdien zijn de kinderen één week bij hun vader en één week bij mij, en dat gaat prima. De weken dat de kinderen bij hun vader waren, begon ik te experimenteren met betaalde seks. Ik werkte twee of drie avonden in een veeleer ranzige club. Maar je moet érgens beginnen, en er is geen opleiding tot prostituee. Dat deed ik samen met een vriendin. Wat hebben we gelachen : Loes met haar poes en Roos met haar doos. Wij waren al wel wat gewend. Haar man was geïnteresseerd in SM, dan speelden wij dat we zijn meesteressen waren. Het was één groot avontuur. Maar toen ik me zelfverzekerd genoeg voelde, bood ik me aan in de duurste nachtclub van Nederland, de Mayfair in Den Haag.

Werkt u daar nog steeds ?

Niet meer. Er zijn mannen die mijn telefoonnummer hebben, vaste klanten met wie ik een fijne avond kan doorbrengen, maar tegen wie ik kan zeggen dat ik om middernacht weg moet omdat ik de volgende dag vroeg op moet. In een nachtclub kan dat niet. Daar ben je tot drie uur ’s nachts bezig, als het niet nog veel later wordt. Mijn bijbaantje mag dan misschien leuker zijn, maar mijn werk overdag geeft meer zekerheid voor de toekomst, zoals pensioenopbouw en ziektekostenverzekering, dat is ook belangrijk.

Werken in een luxebordeel : het was uw meisjesdroom…

O ja ! Ik wist al heel jong dat ik prostituee wou worden. Ik hoorde er voor het eerst over toen ik een jaar of elf was. Het woord “prostituee” proefde in mijn mond zo zoet als chocolade. Hoe meer ik las over beroemde courtisanes uit de achttiende eeuw, hoe meer ik erdoor begeesterd werd. Zo opwindend, spannend en sensueel. Die wereld van mooie vrouwen die alleen maar leuke dingen doen met rijke meneren, naar dure restaurants gaan, naar de opera… Dat vond ik zeer aantrekkelijk. En dat vind ik nog steeds. Het is heerlijk, ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Ik doe het heus niet alleen om mijn hypotheek af te betalen, maar vooral omdat ik er goed in ben, en er veel plezier aan beleef. Het lijkt sterk op het sprookje waar ik van droomde toen ik jong was. En ik krijg er een uitstekend salaris voor. Ik neuk ook nooit meer gratis. Ben je gek ? Dat is zo goedkoop. Ik heb te veel slechte seks gehad toen ik ging daten na mijn huwelijk. Dan bracht een man de nacht van zijn leven met me door en bleef ik zelf onbevredigd achter.

U schetst een heel ander beeld over prostitutie en prostituees dan we gewend zijn.

Maar dat beeld klopt niet. Ik ken nog veel vrouwen zoals ik. Maar ze komen er niet voor uit. Ze verzwijgen dat ze het doen, en ze verzwijgen zeker dat ze er plezier aan beleven. Ik begrijp best waarom. Ooit kreeg ik telefoon van de maatschappelijk werkster van school, die me uitvroeg en die ik zo openlijk mogelijk heb geantwoord. Drie maanden later stuurde ze wel het Anonieme Meldpunt Kindermishandeling achter me aan. Alsof ik mijn kinderen verwaarloos, alsof ik een slechte moeder zou zijn omdat ik dit werk doe. Er zijn mensen die niet meer met je willen praten als ze het weten. Het wordt nog steeds heel sterk veroordeeld.

Een tijdje geleden was ik op een feest en een man die hoorde dat ik werkte als courtisane, begon op me in te praten. “Roos, dat vind ik heel slecht. Je moet daarmee ophouden. Je bent een intelligente vrouw, je kunt zoveel andere dingen.” Hij ging vreselijk tekeer, maar voor hij wegging fluisterde hij in mijn oor : “Bel je me zo meteen even ?” Zo hypocriet ! Ja natuurlijk heb ik hem gebeld, én goed aan hem verdiend. Dát is leuk : een man die afkeurt wat ik doe, maar even later aan mijn voeten ligt en naar mijn pijpen danst. Daar zit een deel van mijn plezier in, in mijn bedrevenheid. Ik krijg een man waar ik hem wil, tot hij als was is in mijn handen.

Dat klinkt als arbeidsvreugde. Wat niet strookt met het stereotiepe beeld van de hoer, de dame van plezier, de lichtekooi, de gevallen vrouw.

De opera La Traviata, de Private Dancer van Tina Turner, Malle Babbe van Rob De Nijs, Roxanne van Sting : allemaal gevallen vrouwen die verlangen naar één man, hun enige geliefde. Altijd zijn vrouwen tot prostitutie gedwongen en worden ze onderdrukt. Maar al die dingen zijn zonder uitzondering geschreven door mannen, mannen die per se zo’n vrouw willen redden. Maar als ik er nu zeer bewust zelf voor kies, en ik heb er plezier in, dan is er toch niets mis mee ? Ik doe uitsluitend waar ik zin in heb, en met wie ik er zin in heb. Niemand verplicht me om iets te doen wat ik niet wil. Ik stel zelf de grens. Anaal, daar pas ik voor. Drugsfeestjes doe ik niet. Maar ik ben toch al op extreme wensen ingegaan, want ik wil eerst zelf ondervinden waarom ik iets niet wil.

Niet al uw collega’s zijn even gelukkig als u.

Nee. Ik kende iemand die een grafsteen voor een doodgeboren kindje bijeen kwam neuken. Ik kende een meisje dat voor een pooier werkte, terwijl ze geloofde dat hij haar centen voor hun huwelijksfeest opzij zette. Ik kende zwaar verslaafde vrouwen van wie de kinderen uit huis werden geplaatst. Ik heb veel hoerenellende gezien, je hart krimpt samen als je dat ziet, maar ik ken géén meisjes die erin geluisd zijn. Niet één. Ook niet die Oost-Europese meisjes, of de raamprostituees. Maar een zielig verhaal gaat er natuurlijk altijd in als zoete koek. Als ze uit het vak willen stappen, staat er een peloton hulpverleners voor ze klaar. Maar de meesten zijn niet zielig. Ik ken er die er net zoveel pret aan beleven als ik, maar ik ken er ook die hun lichaam puur als een geldmachine gebruiken. Voor een man is dat minder prettig. Voor hem is het het fijnst als een vrouw er ook plezier aan beleeft. Vrouwen die succesvol zijn in dit vak, en dat zijn er een heleboel, zijn vrouwen die er lol in hebben.

Maar u moest er wel eerst een taboe voor overwinnen ?

In het begin bewaarde ik een professionele afstand. Ik dacht dat het allemaal om die man draaide : als hij het maar naar zijn zin had. Tot ik een klant had die alles in het werk stelde om het mij naar de zin te maken. Aanvankelijk probeerde ik me daartegen te verzetten. Maar waarom zou ik dat niet toestaan ? Waarom zou ik een rem op mijn genot zetten ? Mannen vinden het heerlijk om een vrouw te doen klaarkomen. Dát streelt pas hun ego. Gaan ze helemaal stralen van geluk. Nee hoor, laat mij maar lekker genieten. Waarom zou ik mezelf een orgasme ontzeggen als het zich aandient ? En er nog voor betaald worden ook ?

Hebt u werkelijk klanten die alleen maar komen om u te plezieren ?

Jazeker. Aan de andere kant : er zijn maar weinig vrouwen die dat kunnen, écht seksueel genot ervaren in die korte tijd. Voor een man is het uniek om dat mee te mogen maken.

Ik heb allerlei soorten klanten. Veel mannen zitten thuis gevangen in een liefdeloze relatie. Ze hunkeren naar warmte en hun lichaam hunkert naar seks. Maar vaak komen ze niet voor seks, wel om te praten, om aandacht te krijgen, om te knuffelen. Soms ben ik psychotherapeute, of maatschappelijk werkster. Ik had bijvoorbeeld een klant met het verstand van een twaalfjarige, en hij had ook het verlangen van een twaalfjarige : hij verlangde naar kleine meisjes. Met zijn verstand wist hij dat het niet mag en niet kan, maar zijn verlangen ging er wel naar uit. Om de drie maanden kon hij zich permitteren om naar de Mayfair te komen. In die periode voelde hij hoe die spanning zich opbouwde, en dan kwam hij naar de club om die te ontladen. Hij was ook vies. Te vies om aan te raken, maar uit een sociale bewogenheid deed ik het toch. Zette ik hem eerst onder de douche, maakte zijn nagels schoon, en als hij helemaal klaar was, voelde ik me opgelucht : de meisjes uit zijn buurt zijn weer een poosje veilig. Maar dan is het zwaar werk, hoor. Pedofielen zijn echt niet mijn lievelingsklanten.

U schrijft dat veruit de meeste mannen beroerde minnaars zijn. Wat is een goede minnaar ?

Iemand die zich in de eerste plaats op het genot van de ander richt. Ieder heeft zijn eigen genotplekjes. Als je woordeloos aanvoelt waar die zitten, en je weet die handig te bespelen, dán ben je een goede minnaar. Als een goede minnaar een goede minnares treft, wordt het beter, intenser, heftiger. Vergelijk het met dansen. Iedereen kan min of meer dansen. Maar er zijn mannen die bij wijze van spreken alleen de Weense wals kennen. Als jij als vrouw gewend bent om te rocken, dan gaat dat niet echt vlot. Een professionele danser weet met elke muziek raad. Als je een kluns bent, en je danst met een professional, ga je vanzelf ook beter dansen. Zo is dat met seks ook. Ik ben een bedreven professionele minnares. Ik beheers de lichaamstaal die seksualiteit is tot in de puntjes. De job is veel meer dan alleen maar je benen wijd doen. Je hebt er bijzondere vaardigheden voor nodig. Die heb ik. Ik voel haarfijn aan wat iemand fijn vindt. Daarom ben ik een dure dame : ik geef iets heel kostbaars weg. Anderzijds : het is bijzonder leuk om duizend euro betaald te krijgen om voor een avond iemands perfecte vriendinnetje te zijn.

Speelt u dan telkens een rol ?

Tuurlijk. Een klant heeft een ideaalbeeld van het fijnste uur ooit met een vrouw. Die man zoekt mij niet, hij zoekt de ideale vrouw. Een hele lieve, een begrijpende, of een hele geile : het is aan mij om aan te voelen wat hij wil. Ik heb veel verschillende rollen, en die speel ik dan, heel oprecht. Dat kan toch ? Elk mens is als een diamant, met veel verschillende facetten.

U doet ook de “girlfriend experience”, met zoenen en verliefd zijn. Dan is het toch niet verwonderlijk dat mannen bij bosjes voor u vallen ?

Er zijn er inderdaad veel die zeggen dat ze van me houden. Dat mag. Toch voor de tijd dat ze me ervoor betalen. Ik ben heel liefdevol en bemin ze van harte, zolang ze bij me zijn. Ik heb bewust leren om te gaan met mijn seksuele energie. Gedurende de tijd dat ik met een klant ben, kan ik hem oprechte aandacht geven, seksuele energie delen, verbondenheid voelen. Wanneer die klant weer weg is, blijft bij mij alleen de herinnering over. Hij mag aan me denken en van me dromen, maar moet zich niet inbeelden dat ik 365 dagen per jaar bij hem wil zijn.

En als ze echt verliefd worden en u willen redden ?

Heel vervelend is dat, maar ik maak er geen misbruik van. Dan neem ik afstand. Ik bén niet te redden. Ik ben trouwens al gered.

U blaakt van zelfvertrouwen, hé ?

Dat krijg je als je zo aanbeden wordt. Niet dat ik die bevestiging nodig hebt, maar het is wel heel erg leuk als een man zegt : “O, wat ben je toch mooi.” Of : “Wat is het fijn met jou.” Of : “Zo heerlijk heb ik nog nooit seks gehad.” Dat doét iets met je. Gisteren was ik op een feestje in Den Haag, een plek waar heel veel mannen mij kennen. Ik kon er gewoon niet weg. Die wou me nog kussen, die moest nog even wat zeggen, en nog even zoenen, en een knuffel. Soms ben ik een beetje beduusd van die oprechte, warme lieve aandacht.

–

“Beminnen als beroep – mijn carrière als courtisane”, Roos Bachelier, uitgegeven bij Prometheus, ISBN 978-90 -446 -1644 -6,

283 blz., 18,95 euro.

DOOR GRIET SCHRAUWEN

“IK WIST AL HEEL JONG DAT IK PROSTITUEE WOU WORDEN. IK HOORDE ER VOOR HET EERST OVER TOEN IK EEN JAAR OF ELF WAS. HET WOORD ‘PROSTITUEE’ PROEFDE IN MIJN MOND ZO ZOET ALS CHOCOLADE.”

“IK NEUK NOOIT MEER GRATIS. BEN JE GEK ? DAT IS ZO GOEDKOOP. IK HEB TE VEEL SLECHTE SEKS GEHAD TOEN IK GING DATEN NA MIJN HUWELIJK. DAN BRACHT EEN MAN DE NACHT VAN ZIJN LEVEN MET ME DOOR EN BLEEF IK ZELF ONBEVREDIGD ACHTER.”

“IK HEB VEEL HOERENELLENDE GEZIEN, JE HART KRIMPT SAMEN ALS JE DAT ZIET, MAAR IK KEN GÉÉN MEISJES DIE ERIN GELUISD ZIJN. NIET ÉÉN.”

“IK DOE UITSLUITEND WAAR IK ZIN IN HEB, EN MET WIE IK ER ZIN IN HEB. NIEMAND VERPLICHT ME OM IETS TE DOEN WAT IK NIET WIL. IK STEL ZELF DE GRENS.”

“JA HOOR. IK KOM KLAAR BIJ KLANTEN. NATUURLIJK NIET ALTIJD, MAAR WAAROM ZOU IK MEZELF EEN ORGASME ONTZEGGEN ALS HET ZICH AANDIENT ? EN ER NOG VOOR BETAALD WORDEN OOK ?”