Nostalgie of pure kitsch ? Het interieur van Eddy Blondé verrast en overdondert. Het tovert een glimlach op je gezicht, al was het maar bij het zien van een rimpelig ET-popje of een nostalgisch Tomadorekje.

Eddy Blondé heeft al 33 jaar een optiekzaak in Antwerpen. De etalages van zijn winkel veranderen constant. De etalagestukken en decors van al die jaren samen heeft hij verzameld in zijn woning en nu ook in zijn hoogsteigen presentatieruimte. Die ruimte stelt hij geregeld open voor stylisten, filmploegen of een hoedenmaakster die er haar nieuwe collectie wil voorstellen.

?Zeven jaar geleden ben ik hier komen wonen in de loods die ik tot loft heb omgebouwd. Het woonhuis ernaast hoorde erbij, dat zie je aan de gevel met verticale ramen in wafelglas. Oorspronkelijk was het een metaalverwerkingsbedrijf. Later werd het pand gesplitst en afzonderlijk verkocht. De loods was in de jaren dertig het schildersatelier van Floris Jespers. Toen ook het woonhuis vrijkwam, kon ik de unieke kans niet laten liggen. Inderdaad, mijn hobby is wat uit de hand aan het lopen.”

WIJWATER

We komen binnen langs het loftgedeelte waar Eddy woont. De garage is enkel afgescheiden door een glazen wand. Mijn blik wordt getrokken naar een metalen melkkrat gevuld met wit-blauwe, plastic mariaflesjes : wijwater uit Lourdes. Wat verder een beeld van het Atomium op een sokkel, een verwijzing naar zijn fascinatie voor de wereldexpo in 1958. We komen ogen te kort : het speelgoed, beelden, foto’s, allerlei objecten en curiosa gaande van pure kitsch tot origineel en grappig overdonderen ons. Bij elk object hoort een verhaal. Voor hem past alles bij elkaar. Hij gaat op zijn buikgevoel af. Vaak heeft het gewoon met de kleur te maken, zoals die antieke Marokkaanse deur in verweerd blauw en groen met verroeste sleutel. ?Zet zo’n deur tegen een muur en uw muur is aangekleed.”

De leefruimte is volledig opengetrokken met enkel een wand die de eethoek en keuken vormt. Op de eettafel een bordje ‘Gereserveerd’, naast een grappige taart die eigenlijk een kaars blijkt te zijn. De gigantische sofa van Castelli vond hij in een vintagewinkel in Brussel. De zetel bestaat uit aparte vlakken die je naar wens kunt opstellen. Achter de zetel staart een plastic versie van ‘De schreeuw’ je met angstogen aan. Ervoor ligt een bontgekleurde kelim als een loper uitgerold.

De andere zijde van de keukenwand vormt het bureaugedeelte, met aansluitend houten legvakken waarop de haast complete reeks Snoecks staat uitgestald naast onder meer het speelgoed waar hij zelf als kind mee speelde. Maar liefst vierhonderd dinky toys bezit hij. Ook zijn leger tinnen soldaatjes heeft hij altijd bewaard. Vanuit het bureau kom je via een glazen deur in Eddy’s presentatieruimte. ?Ik wou een presentatieruimte maken met de spullen die ik in de loop der jaren heb verzameld. Dingen die ik nog altijd graag zie. Ik doe ook niet zo gauw iets weg. Stukken uitlenen ? Neen, dat doe ik niet graag, want ik ben altijd bang dat er iets mee zou gebeuren. Als je in een winkel binnenkomt, is alles meestal kil en koud. Ik wil mijn eigen sfeer creëren en daar zit ik alle dagen in, zowel in mijn winkel als thuis.”

ROCK & ROLL

Voor het raam staat een zithoek in bamboe uit de jaren zeventig. ?Dat is pure rock & roll, vind je niet ? En dan die kussens met opvallende Hawaïaanse stof, dat geeft altijd sfeer en kleur. In de witte ruimte heb ik één muur bekleed met een opvallend oud behangpapier met grote rode bloemen. Zonder dit papier zou de ruimte te koel geweest zijn.”

In de tuin wilde Eddy zo weinig mogelijk planten. De dikke Chinese bamboe stond er al van de vorige eigenaars. In het midden van het grasveld staat een lange tafel van oosters hardhout. ?Zo’n tafel vind je maar één keer. Nu mogen ze niet meer ingevoerd worden”, vertelt Eddy. Achterin heeft Eddy een intiem hoekje gecreëerd met jacuzzi, romantische gordijntjes, een foto van Club Med in Marrakech en een grijnzende haaienkop tegen de felblauwe muur. ?Zoals het blauw in de Majorelletuin in Marrakech, een ontwerp van Yves Saint Laurent. Alleen krijg je hier niet hetzelfde effect omdat het licht heel anders is”, vult Eddy aan.

Op de eerste verdieping staat een zithoek uit de jaren zeventig, een typisch oranje tapijt en een schilderij van Karel Appel. De tafel met stoelen vormden één geheel en zo moesten ze ook een plekje krijgen. Boven de tafel hangt een unieke lamp in wit en oranje. ?Het zijn stuk voor stuk objecten die je maar één keer vindt”, beweert Eddy. ?Die Tomadorekjes aan de muur, dat is pure nostalgie. Iedereen heeft ze ooit op zijn slaapkamer gehad.” Aan het raam staan enkele poefs van Quinze & Milan in vrolijke kleuren. Eddy houdt van de combinatie van nieuw en oud. En het gaat maar door, in de keuken zien we fruit- en groenteschalen gevuld met plastic fruit en groenten. Alles nep. Via de keuken kom je op het overdekte terras met rotanstoeltjes en tafel.

Op de bovenverdieping bevinden zich de gastenkamers. Boven aan de trap kijkt de kop van een giraf je nieuwsgierig aan met zijn grote ogen en lange wimpers. ?Die kop vind ik geweldig. Ik heb een jaar moeten onderhandelen voor de vorige eigenaar hem wou verkopen. Ik heb hem gered van de ondergang, want hij lag ergens zieltogend in een magazijn. Er was wel wat opknapwerk aan, de motten kwamen uit zijn oren.” Van twee kleine kamers maakte Eddy één grote kamer met afzonderlijke badkamer. Een oude locker en twee rode cocktailstoeltjes uit de jaren vijftig vormen een mooie combinatie met het schilderij dat Eddy kocht in een galerij in Barcelona. Naast het schilderij staat Eddy’s lievelingsstuk : een lamp in de vorm van een plant. Een stuk dat hij nooit of nooit zal wegdoen. Boven het bed hangt een nieuwe spiegel van het Italiaanse bureau ‘Il laboratorio dell’imperfetto’, een spiegel die ook dieptezicht geeft. De tweede logeerkamer moet nog ingericht worden.

?Voor mij is dit vakantie. Dat gevoel wil ik creëren. Ik kom ook altijd graag thuis. Als ik weg ben van hier, krijg ik heimwee, heimwee naar mijn eigen biotoop. Natuurlijk krijg ik veel reacties van mensen die hier voor het eerst binnenkomen. Maar het is geen verzamelwoede of een ziekelijke verzameling. Ik denk in composities en alles heeft zijn nut. Vaak krijg ik de vraag : wat heb je nu weer in uw etalage staan ? Hoe kom je erbij ? Dat is moeilijk uit te leggen, ik kom de dingen gewoon tegen.”

Info : www.ydde.be

DOOR INGRID ALLAERTS – FOTO’S GUY OBIJN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content