Homo estivalis

De zomer haalt de vreemdste gewoonten in de mens naar boven. Niets dat Linda Asselbergs en Geert Zagers de komende weken kan ontgaan.

‘Weekendje Londen. Iemand tips ?’

De hele zomer lang wordt mijn Facebookfeed gedomineerd door crowdsourcende citytrippers, op zoek naar de beste hamburgertent, de gezelligste cappuccinobar of het mooiste park van Berlijn, Londen of New York. Terecht ook. Mooi om te zien hoe behulpzaam een onlinevriendenkring kan zijn in het delen van hun reiservaringen. Trots op hun zelf gevonden restaurantjes ‘waar geen toeristen komen’, of gewoon oprecht behulpzaam : ik laat het in het midden. En toch : ik geef het nog een jaar, en het standaardzinnetje op Facebook zal net iets anders klinken.

‘Weekendje Londen. Iemand apps ?’

Wat mij betreft dé boomende industrie van het jaar : de travel app, voor een kleine vergoeding te downloaden naar uw smartphone of tablet. Stel, u gaat met vrouw- of manlief naar Barcelona. U boekt uw vlucht met OnTheFly of Kayak, regelt een hotelkamer met Hotel Tonight en slaat al uw boekingsinfo op in het handige TripIt. Geen idee hoe u van de luchthaven naar het hotel geraakt ? HopStop zoekt het voor u uit, inclusief alle trein-, tram- en busverbindingen. En moet u toch een taxi nemen, dan vertelt Big Tipper hoeveel fooi u dient te geven.

Honger ? Yelp gidst u naar de plekken waar de locals eten, een buzzword in de reissector, heb ik me laten influisteren. Geen nood als u niets van de menukaart begrijpt : Word Lens vertaalt in augmented reality dat erizo de mar ‘zee-egel’ is. Xe helpt u de lokale munt naar euro’s omzetten, mocht dat nodig zijn. En dan zijn er nog de niche travel apps. Chocoholic Traveler brengt chocoladefreaks naar de beste bars en winkels. SitOrSquat loodst mensen met een kleine blaas in geen tijd naar de dichtstbijzijnde plee. U kunt geen nood of voorliefde bedenken, of er bestaat een reisapplicatie voor.

Een geheel nieuwe reiservaring, dat mag duidelijk zijn. Geen Michelinkaarten, Time Out of Lonely Planet meer meezeulen. Nooit meer de McDonald’s binnenstappen omdat je niet weet of het restaurant even verderop wel een goede prijs-kwaliteitsverhouding heeft. Nooit meer opgelicht worden op de Ramblas in een of andere als tapasbar verpakte toeristenval.

Het zal de Generatie Y’er in mij zijn, op de wip tussen analoog en digitaal, die er meteen ook de nadelen van inziet. Te veel digitale efficiëntie. Nooit meer de weg kwijtraken en op onverwachte plekken terechtkomen. Nooit meer een zekere trots voelen dat je per toeval de beste sushibar van Londen hebt ontdekt. En nooit meer Spaanse serveuses die proberen een zee-egel uit te beelden.

Alleen al om dat laatste ben ik blij dat drie dagen roamen in het buitenland nog altijd een klein fortuin kost.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content