Betty Reyniers gaat in de keuken meestal af op haar gevoel. Voor de gepubliceerde recepten haalde zij de weegschaal boven.

B etty Reyniers is zelfstandig grafisch vormgever en doet ook redactiewerk. Haar vrije tijd gaat naar fotografie, schilderen (Betty kreeg een opleiding aan St.Lucas), en naar koken. Omdat haar werk en de kinderen veel aandacht vergen, blijft er de laatste tijd als vrijetijdsbesteding vooral koken over. Voordat Betty in de grafische sector belandde, werkte zij gedurende een jaar als hulpkok in een restaurant. Het werk was zwaar maar ook boeiend, want Betty kreeg de gelegenheid om zelf recepten te ontwikkelen. De creatie van een nieuw gerecht vormde een echte uitdaging. Ook werden er regelmatig feesten verzorgd en dan moesten Betty en haar collega’s alles op alles zetten om zo’n evenement tot een goed einde te brengen. Thuis is Betty blijven experimenteren: zij vindt het ontspannend om iets eetbaars samen te stellen uit de smaken en kleuren die voorhanden zijn. Zij kijkt op naar inventieve chef-koks, die verschillende eetculturen in één bereiding samenbrengen. Betty zelf gaat niet zo ver, want zij heeft te veel eerbied voor tradities en de intrinsieke waarde van de ingrediënten. Vroeger, toen zij meer tijd had, schuimde zij markten af op zoek naar bijzondere producten. Al wat de hobbykok mee naar huis brengt, behandelt zij met respect. Betty is voorzichtig met de toevoeging van kruiden en specerijen, want die kunnen de natuurlijke smaken van de producten verstoren. Betty is dol op de Italiaanse keuken, juist omdat deze zo eerlijk is. Iedereen kent het verschil tussen een serretomaat uit het noorden en een zongerijpt tomaatje uit het zuiden. “Koop in Italië een stokbrood, een twijg basilicum, olijfolie en een tomaat en je bent de koning te rijk.” Ook in de Dordogne genoot de nieuwsgierige hobbykok van onvergetelijke maaltijden. De gerechten kwamen bescheiden gekruid en zonder versiering op het bord. Deze rustieke eenvoud was heerlijk omdat de boerderijproducten zoveel te vertellen hadden.

In eigen streek kiest Betty Reyniers ook voor smaakvolle groenten. In Brugge ontdekte zij een primeurwinkel, waar zij mag proeven en waar de eigenaars informatie over de herkomst verschaffen. Haar aankopen zijn altijd afgestemd op de seizoenen: ’s winters moet je toch geen asperges kopen en in de zomer geen spruitjes. Niet alleen het koken zelf, maar ook het verzamelen van mensen rond de tafel is boeiend: er zijn weinig meer sociale activiteiten dan het bijeenbrengen van vrienden of kennissen rond een goed glas en een lekkere hap. Betty Reyniers woont met een aantal gezinnen in een oude jeneverstokerij en droomt van een klein weekendrestaurant waar men uitsluitend op reservatie kan eten. Dan moet dat Aga-fornuis, waar Betty al zo lang naar verlangt, ook in de keuken staan. Voorlopig heeft zij het te druk met grafisch vormgeven. Klagen doet zij niet want haar werk is creatief genoeg om zich te kunnen uitleven! De keuze van de wijn voor bij het konijn gaat naar een elegante Volnay 1997, op fles getrokken door Marie-Louise Pausot en voor 435 fr. te koop bij Colruyt.

Pieter Van Doveren / Foto: Tony Le Duc