Met het nieuwe gerechtsgebouw van toparchitect Richard Rogers krijgt de stad er niet alleen een oceaanreus, maar ook een stadspoort bij.

Sommigen vinden de daken van het gebouw op omgekeerde frietzakken lijken, maar hebben ze niet meer weg van een school haaien ? Iedereen is het erover eens dat het gerechtsgebouw een hoog maritiem gehalte heeft, het oogt als een hedendaagse pakketboot. Nu dobbert dit schip wat naast de kade, omdat de omgeving nog niet werd aangelegd. Daar komt snel verandering in. Zodra de Bolivarplaats van gedaante verandert en ook de groene gordel achter het bouwwerk wortel schiet, zal het paleis met het stadsweefsel vergroeien.

Als monumentale blikvanger schenkt het Antwerpen een hedendaagse stadspoort en herkenningspunt. Als je erbovenop staat lijken de leien overigens een soort Champs Elysées. Het project van de vermaarde architect Richard Rogers is dus ook een stedenbouwkundige troef.

Zelfs van dichtbij behoudt het gebouw zijn bevalligheid. Beneden vind je kantoren, opgebouwd in een prefab betonstructuur met een aluminium gevel, daar zijn glazen zonneweringen voor geplaatst. Daarop rust een technisch niveau, met daarbovenop de publieke ruimten met 32 gehoorzalen. Onder elk ‘zeil’ zit er zo’n zaal. Die gehoorzalen bestaan uit stalen frames met een houten schaaldak, aan de buitenzijde voorzien van een inoxhuid.

Anticiperend op de lawaaioverlast van de nabijgelegen Ring krijgt dat dak extra akoestische isolatie. De metalen huid blijft niet alleen vrij van oxidatie, ze is ook zelfreinigend. Bij het ontwerp is rekening gehouden met een laag energieverbruik. Rogers maakt optimaal gebruik van natuurlijk licht en een natuurlijke ventilatie, ook het regenwater wordt gerecycleerd. Het gerechtsgebouw, nu nog in zijn afwerkingsfase, wordt eind dit jaar in gebruik genomen.

Internationale allure

Dit grootse project schenkt Antwerpen extra internationale uitstraling, want de ontwerper lord Richard Rogers wordt in één adem genoemd met Norman Foster, James Stirling, Jean Nouvel, Rem Koolhaas en I. M. Pei, de beroemdsten van onze tijd.

Rogers grote doorbraak kwam er in de jaren zeventig, toen hij samen met Renzo Piano het Centre Pompidou ontwierp (1971-’77). Die grote meccanodoos in Parijs werd een icoon van de High Tech-beweging, een architectuurschool die gebouwen binnenstebuiten keerde en het exterieur met leidingen durfde aan te kleden. In Londen bouwde hij een dergelijke toren, de Lloyd’s Building (1978-’86) midden in de City. Dat betekende het begin van een hele reeks blikvangers, zoals ook de Millennium Dome (1997) in Londen en het Daimler-Benz (1994) op de Potsdammerplatz in Berlijn.

Uiteraard werkt Rogers niet alleen. De Richard Rogers Partnership telt 130 medewerkers, verdeeld over kantoren in Londen, Madrid, Barcelona en Tokio. Het realiseerde tal van beroemde gebouwen, zoals het Europees Hof van de Rechten van de Mens in Straatsburg, tal van luchthavens (onder meer in Londen en Madrid), alsook stedenbouwkundige projecten voor Sjanghai, Berlijn, Firenze en Lissabon. n

Piet Swimberghe

Het gerechtsgebouw van Richard Rogers is voor Antwerpen ook een stedenbouwkundige troef.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content