HET KOMKOMMERSOEP-COMPLOT
Een sterk Ernest-Claesgevoel overvalt je bij het lezen van Nieuwemaan, het nieuwe misdaadverhaal van Axel Bouts. Wat een oubolligheid! Jongelui voelen in dit boek ‘de drift naar het andere geslacht’ en ‘leren elkaar de taal van het lichamelijk liefkozen’. Ouderen durven wel eens een afspraak maken in ‘een herberg’. Een bodybuilder die niet met zijn vriendinnetje in het koren wil duiken (in het koren!) omdat hij tegen voorhuwelijkse betrekkingen is, kom dat nog eens tegen in een 21ste-eeuwse thriller. Soms lijkt het wel of pater Versteylen mee de pen van Bouts heeft vastgehouden. Toen de pater ze even losliet, verzon de auteur drie vermoorde dames met een komkommer in hun geslacht. Was er de dag dat het laatste lijk gevonden werd op het kasteel toch wel net koude komkommersoep geserveerd zeker! Ja, er mag ook al eens gelachen worden. De eerste twee moorden worden snel opgelost, de verdachten van de derde worden samengebracht in het kasteel, alwaar inspecteur Toets aan een denkspelletje kan beginnen. (Davidsfonds, 795 fr.) (PM)
De politieromans van Ed McBain hebben geen echt hoofdpersonage, de hele ploeg is belangrijk. Maar rechercheur Steve Carella is toch de figuur die het meest opvalt, al was het maar omdat hij getrouwd is met een doofstomme vrouw. Al even belangrijk is de stad New York die McBain in zijn romans Isola noemt. Het doek valt, zijn vijftigste verhaal, draait rond de rechten op een musical die ooit in de jaren twintig succesrijk is opgevoerd en die men nu opnieuw op scène wil brengen. De bejaarde man die de rechten had gekregen wordt vermoord. En net als in een klassieke Agatha Christie zijn er heel wat verdachten. McBain heeft heel veel navolgers gekregen, maar het origineel is nog altijd het beste. (Van Buuren, 695 fr.)
John le Carré wordt wel eens de dichter van de Koude Oorlog genoemd. Veel van zijn werk is geschreven toen de rode ster nog schitterend aan de hemel stond. Maar de val van de muur heeft le Carré, intussen 70, niet werkloos gemaakt. Hij had het in recente romans over drugshandel, wapentrafiek, louche banken, de Russische maffia. De toegewijde tuinier speelt voor een groot stuk in Kenia dat geteisterd wordt door een corrupt regime en aids. Tessa, de vrouw van een Brits diplomaat, komt op het spoor van een farmaceutisch bedrijf dat bezig is een nieuw geneesmiddel tegen tbc uit te testen. Dat daarbij een paar Afrikanen het leven verliezen is geen probleem. Anders gingen ze toch dood. Maar Tessa wordt vermoord. Is ze te veel te weten gekomen? ‘De toegewijde tuinier’ is een perfect gecomponeerde misdaadroman. Een aanklacht tegen de hebzucht van de multinationals, goed gedocumenteerd en gedreven geschreven. En een ontroerende liefdesroman, over een integere relatie. (Luitingh-Sijthoff, 760 fr.) (FB)
Pol Moyaert
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier