HANDBOOGSCHUTTER

Boogschieten is geen exacte wetenschap. Een goede basisconditie en technische vaardigheden zijn belangrijk, maar op internationaal niveau maakt je mentale kracht het verschil. In alle omstandigheden rustig en geconcentreerd blijven, jezelf kunnen afsluiten, geen faalangst hebben : zulke zaken geven de doorslag. Dat speelt in het voordeel van meer ervaren schutters, al is het onbegonnen werk om te voorspellen wanneer iemand zal pieken.

Voor topsporters volstaat het niet om ergens goed in te zijn. Zonder passie hou je de intensieve trainingen niet vol. Als kind deed ik aan tennis, zwemmen en kunstschaatsen, maar de echte klik kwam pas rond mijn elfde, toen een klasgenoot me meenam naar zijn handboogclub. Een eeuwenoude precisiesport, met instrumenten die in de geschiedenis een grote rol speelden in de jacht en bij oorlogen : dat sprak toch net iets meer tot mijn verbeelding.

Een sportcarrière kan plotseling afgelopen zijn. Voor mij staat alles nu in het teken van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016, maar ik ben realistisch : blessures of tegenvallende prestaties kunnen roet in het eten gooien. Als topsporter bij Defensie zal ik in dat geval niet met lege handen staan : dan kan ik nog altijd militair worden — een optie waar ik bewust voor gekozen heb. Maar ondertussen is het niet verboden om te dromen (lacht).

Ouders die uit de lucht vallen als hun zoon of dochter homo blijkt te zijn : dat vind ik vreemd. Ik snap dat sommigen die mogelijkheid liever negeren of veroordelen, maar niets in de gaten hebben ? Dan schort er misschien toch iets aan de band met je kind. Mijn familie keek er in ieder geval niet van op, al had ik het zelf wel moeilijk met de eenzijdige beeldvorming in de media. Die maakte het niet gemakkelijker om het onderwerp op tafel te gooien.

Laat topsporters zelf bepalen hoe ze met hun geaardheid omgaan. Ik weet uit ervaring hoe beangstigend een coming-out kan zijn, het is dus niet aan mij om anderen te beoordelen. Verscheidene atleten vroegen me al om raad of schreven me een briefje om me te bedanken voor mijn openheid, maar namen zal ik nooit noemen. Daarvoor heb ik te veel respect voor hun keuze om discreet te blijven. Anderzijds wil er ik er geen doekjes om winden : ook bij ons zijn er homoseksuele sporters waarvan het publiek behoorlijk zou opkijken.

Voor teamsporters is de druk vanuit de groep enorm. Die maakt het voor een homoseksuele voetballer of hockeyspeler moeilijk om zichzelf te zijn, om maar te zwijgen van het imago van de club of de mogelijke reacties van sponsors en supporters. Als individuele sporters zoals ik al jarenlang twijfelen over een coming-out, hoe moeten zulke jongens zich dan voelen ? Open kaart spelen, zoals de Amerikaanse NBA-speler Jason Collins dit voorjaar deed, dat durven de meesten pas als ze op rust zijn. Als de onthulling hun carrière niet meer kan schaden.

Noem me geen voorbeeld of voortrekker. Ik ben vereerd om de World Outgames in Antwerpen te promoten, maar ik ben geen spreekbuis voor een gemeenschap — daarvoor ben ik nog te groen achter de oren (lacht). Tot voor kort wist ik amper welke holebi-organisaties er allemaal zijn, laat staan dat ik kon meepraten over mensenrechten en discriminatie. Zoals vele anderen ben ik wel geschrokken van de berichten over gaybashing. Ook daarom draag ik mijn steentje bij. Als je mensen kunt helpen en inspireren, waarom zou je het dan niet doen ?

HANDBOOGSCHUTTER IVAN DENIS (22) WAS ZES KEER BELGISCH KAMPIOEN BIJ DE JUNIOREN EN VEROVERDE IN 2009 OOK DE WERELDTITEL. HIJ IS EEN VAN DE AMBASSADEURS VAN DE WORLD OUTGAMES, EEN SPORTIEF EN CULTUREEL EVENEMENT VOOR HOLEBI’S DAT VAN 31 JULI TOT 11 AUGUSTUS TE GAST IS IN ANTWERPEN. INFO: WWW.WOGA2013.ORG.

DOOR WIM DENOLF & FOTO FILIP VAN ROE