Autoconstructeurs piekeren zich suf om nieuwe crossover voertuigen op de markt te brengen, die de kwaliteiten van meerdere types combineren. Niet helemaal verwonderlijk in een maatschappij die alles wil, en wel meteen. Met de Outlander brengt Mitsubishi een auto op de markt die het midden houdt tussen een break en een SUV (een Sport Utility Vehicle), die op zijn beurt een compromis is tussen een terreinwagen en een berline. Het resultaat is een vijfzitter die een ietsje hoger ligt dan een break, en uitgerust is met een serieuze vierwielaandrijving. Al kunnen Belgen de tweeliter, de basisversie, ook met voorwielaandrijving bestellen.

De Outlander wordt aangedreven door een 2.0 of een 2.4 benzinemotor, maar niet met een diesel en daardoor verschijnt hij al behoorlijk gehandicapt op de markt. Als kennismaking laten we de 2.4 voorrijden. Die levert 160 pk en een maximumkoppel van 216 Nm bij 4000 toeren/minuut. Dat laatste cijfer ligt in vergelijking met moderne turbodiesels aan de krappe kant, de Outlander valt dan ook niet soepel uit. In de stad betekent dat veel schakelen en een indrukwekkend verbruik : wie niet uitkijkt, jaagt er moeiteloos 13 liter door per 100 km. Wie daar even bij stilstaat en zijn geschiedenis kent, verbaast zich over het feit dat de rechtstreekse benzine-inspuiting, waarmee Mitsubishi een voorloper was, hier niet wordt gebruikt.

Omdat de wagen een behoorlijk goede, geheel mechanische vierwielaandrijving met centraal differentieel meekreeg, bijgestaan door een viscokoppeling, zou men verwachten dat hij veeleer voor het veld is geconci-pieerd, maar de praktijk spreekt dat tegen. De Outlander is daarvoor te laag en het ontbreekt hem aan een transferbak voor het moeilijkere werk. Zou hij misschien een aantrekkelijke hunting break zijn ? Ook niet, want daarvoor is hij niet exclusief genoeg.

De Mitsubishi met de zeer herkenbare neus werd door een collega een lifestyle break genoemd. Dat klinkt goed, maar we zouden niet weten wat daarmee bedoeld wordt. Zeker is dat hij door de combinatie van verschillende kwaliteiten en compromissen uitgegroeid is tot een geheel dat persoonlijkheid mist en zich nog het best laat omschrijven als een break op hoge poten met te weinig laadruimte die te veel verbruikt. Zou dat lifestyle zijn ?

Toch hadden we wel plezier met de comfortabele Outlander die vooral op tweederangswegen snel en aangenaam bleek. Zodra hij gelanceerd is, komt hij vlot vooruit en op papier haalt hij zelfs 200 km/uur. Maar wie zich door de in de hoge toeren enthousiaste motor laat meeslepen, merkt dat meteen aan het verbruik : het ontbreken van een stevige turbodiesel laat zich dan eens te meer pijnlijk duidelijk voelen. Aan de soepelheid en aan de pomp.

Pierre Darge