Ze verkeerden allebei in een belabberde toestand, het ene huis was van hout en het andere van steen. Toch zagen de Fadilhoglu’s, restaurant- en clubeigenaars in Istanbul, er meteen hun thuis in.

M eto en Zeynep Fadilhoglu horen net zo bij Istanbul als de soek, de Galatabrug en het Topkapi-paleis bij de stad aan de Bosporus horen. Zij hebben de laatste twintig jaar met hun restaurants, discotheken en clubs een belangrijke stempel gedrukt op het karakter en levensstijl van het moderne Istanbul.

Als het uitgaansleven wordt beschreven in een buitenlandse krant of gids, dan wordt Ulus 29 steevast het eerst genoemd. Ulus 29 is een groot restaurant in het Uluspark, hoog boven de Bosporus, met een prachtig uitzicht, twee sterren en met een theatrale, zeer sfeervolle inrichting die samengesteld is door Zeynep. Een ander fenomeen, ook ontsproten aan de creatieve geesten van de Fadilhoglu’s, is Club 29, vlakbij de Bosporus aan de Aziatische kant van Istanbul. Dat gebouw is alleen van eind mei tot begin oktober open, maar dan wel de hele dag, avond en nacht. Een romantische plek om de hitte en het hectische van de stad te ontvluchten. Houten bootjes doen dienst als ferry om de gasten van de Europese zijde naar de club te vervoeren.

Meto en Zeynep zijn rond de veertig, boordevol energie, met een groot enthousiasme voor hun werk en een persoonlijke gastvrijheid. Ze wonen net buiten de stad. Het huis ligt in een smal straatje dat steil vanaf de Bosporus naar boven loopt. De buurt bestaat uit villa’s in allerlei stijlen, maar die zijn lang niet allemaal behoorlijk onderhouden.

Vroeger in de Ottomaanse tijd woonden hier veel christenen, wat de vele kerken en scholen in de buurt verklaart. De woning van de Fadilhoglu’s bestaat eigenlijk uit twee huizen. Een Turks houten en een Armeens stenen huis, allebei gebouwd in het begin van de twintigste eeuw. Vermoedelijk als tweede verblijf om de warme stad in de zomermaanden te ontvluchten.

Tien jaar geleden hebben de Fadilhoglu’s dit complex gekocht. Het houten huis ligt aan de straat als een van drie identieke huizen. Het stenen gebouw ligt verder van de straat af: verscholen achter een dikke muur met een poort die toegang verschaft tot een grote tuin met in het midden een gazon en een paar kolossale, oude bomen. Het pad door de tuin loopt naar de hoofdingang.

Zeynep: “Toen ik het huis voor het eerst zag, deed het mij meteen denken aan mijn jeugd in de yali aan de Bosporus.” Het leek haar mogelijk dit huis dezelfde grandeur te geven als haar ouderlijke woonst, maar dan met meer humor, minder formeel en zoals ze zelf zegt met een ” touch of decadence“. De tuin met de dikke, oude bomen was een andere reden om niet lang te hoeven nadenken over de aankoop van de twee, toch in zeer vervallen staat verkerende huizen. Er was elektriciteit noch stromend water.

Het houten huis hebben ze van de grond af aan moeten restaureren. Het stenen huis had de tand des tijds beter doorstaan. De muren zijn zeer dik, wat het gebouw een stoer en voornaam karakter geeft en wat de temperatuur binnen aangenaam houdt, zowel in de zomer als in de winter. Met zo’n uitgangspunt is het volgens de Fadilhoglu’s niet moeilijk het interieur samen te stellen. “Je probeert het karakter van het huis zo goed mogelijk te bewaren en gaat gewoon door in dezelfde sfeer: als je wat toevoegt, doe je het groots. Grote ramen, forse deuren, een immense open haard, allemaal om die stoere uitstraling te behouden.”

De inrichting van het huis is voornamelijk het werk van Zeynep, die de laatste jaren steeds meer interieurprojecten is gaan doen voor derden. Al twee jaar heeft ze haar eigen kantoor in het park, vlakbij hun restaurant Ulus 29, waar ze het met haar team van ontwerpers almaar drukker en drukker krijgt.

Meto is trots op zijn vrouw. “Ik houd ervan hoe ze haar gedachten ontwikkelt als ze ontwerpt en bovendien hebben wij dezelfde smaak.” De inrichting van het huis gaf dus weinig huwelijksproblemen.

Er werd besloten om de verschillende ruimtes door te breken, volgens Zeynep om een modernere levensstijl mogelijk te maken. Architectonische elementen, zoals zuilen, deuren en andere ornamenten, die ze op hun reizen verzameld hebben, werden in de ruimten geplaatst.

Tussen het houten en het stenen huis heeft ooit een kas gestaan, daarvan was niet veel meer dan de achtermuur overgebleven. Een muur die door vocht en schimmel zo is aangetast dat die een heel bijzondere kleur en textuur heeft gekregen. De Fadilhoglu’s lieten de muur voor wat hij was en bouwden hun eigen kas: een ruimte met een enorme glazen pui met uitzicht op de tuin. Het is nu de woonkamer van Meto en Zeynep. De nieuwe zijwanden kregen op een kunstmatige manier ongeveer dezelfde kleur van de verweerde achtermuur. Daarin werd een verbinding gemaakt met het houten huis, naar de keuken en naar de slaapkamers en gastenverblijven op de verdiepingen.

Links is er een doorgang naar het stenen huis, met eerst de eetkamer die ook weer een verbinding heeft met de keuken. Vanuit de eetkamer kom je in de centrale hal met een monumentale trap naar de twee bovengelegen verdiepingen en rechts de doorgebroken vertrekken van het stenen huis.

Op de zolderverdieping van het stenen huis heeft de tiener, dochter van Zeynep, haar domein. De rest van het stenen huis wordt sinds ruim één jaar bewoond door de ouders van Zeynep. Die waren recentelijk van hun grote huis naar een kleinere flat verhuisd, maar konden er niet wennen. Meto en Zeynep zijn door hun drukke werkzaamheden niet veel thuis, dus leek het een logische, praktische en vooral gezellige oplossing dat opa en oma bij hun kleindochter kwamen wonen.

PAGINA 24 en 25

Frank Visser / Mirjam Bleeker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content