Koel en transparant. Water, glas, chiffon, plexi, plastic. Meer dan een mode, een levensfilosofie. De nieuwe helderheid als tegengewicht voor de lichtheid van het bestaan.
M artin Margiela stopt een reeks tricot- en jerseystukken in transparant plastic. Een trui, T-shirt of jurk, vacuüm verpakt. Bij het wegscheuren van het omhulsel blijft een deel van het plastic achter op het kledingstuk. Watanabe zet zijn modellen douchemutsen op het hoofd. Chalayan plakt hun gezichten tussen twee plexi-platen. Het nieuwe nummer van Visionaire, samengesteld door Gucci-designer Tom Ford, is opgebouwd rond het thema transparantie. Het boek is eigenlijk een verzameling dia’s, ze zitten in een doos die tot lichtbak kan worden omgebouwd. Prada heeft een serie accessoires met plexi-onderdelen en zelfs een plexi-kralenjurk. Transparantie beheerst al jaren het modebeeld, maar draagt nu een nieuw jasje.
De nieuwe transparantie is koel en hard als een blok ijs. Fris en zuiver als water. Doorzichtig, maar niet van het romantische wazige soort. Terwijl romantische doorkijk het schemerduister opzoekt, geeft de moderne helderheid licht, als een neon. Het is het verschil tussen doorschijnend en doorzichtig, translucent en transparant. Een spel van licht en weerkaatsing, van zien en niet zien. Het is het transparant dat we al kennen van Courrèges, retro-futuristisch, maar ondertussen gerecycleerd. Het is het toppunt van minimalisme: enkel en alleen materiaal. Het is het modernisme van Le Corbusier: ruimte en licht.
Doorkijk gaat niet meer weg, zoveel is zeker. Het verlangen naar breekbaarheid en vrouwelijkheid, naar lichtgewicht stukken met een ziel, is alomtegenwoordig en wordt nog steeds vertaald in chiffon, organza, tule of het fijnste mohair. Maar de reacties van vrouwen op babydolls en lingeriejurkjes hebben ontwerpers wel gedwongen om met nieuwe materialen te experimenteren, om te zoeken naar “oplossingen” voor doorkijk. Op de vlucht voor het nostalgische aura, probeerden ze coatings en waxings. En vonden ze de meest vreemde materialen. Tassen van gerecycleerd textiel zijn van een lichtgevende transparantie. T-shirts van papier of polyester zijn als zachte schilden. Truien worden gerubberd en flanel wordt beplakt met vinyl. Silhouette maakt brilmonturen van katoenpoeder, alcohol en aceton, het materiaal glanst als zijde en doet je twijfelen of het doorzichtig is of niet.
De nieuwe helderheid is het perfecte evenwicht tussen minimalisme, modernisme en ziel. Sonia Noël van Stijl: “Een kledingstuk beplakken met plastic zoals Margiela doet, is een technologisch proces, maar blijft speels en eenvoudig. Het is decoratief, maar op een moderne manier. Je voegt een structuur en een glans toe, maar zonder dat het nostalgisch wordt.”
Doorzichtigheid is een onvermijdelijke etappe in onze zoektocht naar puurheid en zuiverheid. Het nieuwste wondermiddel in de beauty zijn de kristallen: allesgenezend en behept met een new-age-spiritualiteit. Het grootste marketingsucces is water. Nog nooit zijn er zoveel versies van iets simpels op de markt geweest. Het loopt gewoon uit de kraan, maar wordt peperduur verkocht in flessen. Het restaurant van trendy winkel Colette pakt uit met meer dan dertig verschillende merken, het een al obscuurder dan het ander. In diezelfde winkel staan er trouwens geurkaarsen met de reuk van lucht en water. Je ruikt helemaal niets, maar het concept zit goed.
Donna Karan doopte haar zomerlijn Reflections, het spel van de zon op het water, van het licht op de ramen van een wolkenkrabber. Ze heeft het poëtisch over een sheer, luminous beauty. De nieuwe helderheid functioneert als een aureool en lijkt haast begiftigd met religieuze uitstraling, het is wat make-upartiest François Nars het zen-effect noemt. “Mensen kopen niet langer louter een product”, zegt hij. “Ze kopen de hele filosofie. Mijn zomercollectie was opgebouwd rond het thema spiritualiteit en schoonheid. Ik ben erg geïnspireerd door Tibet en het boeddhisme.”
Lene Kemps
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
