De popwereld interpreteerde de protestsong de voorbije decennia op zijn manier.

Raw – U2 (1983)

Sunday Bloody Sunday, over het conflict in Noord-Ierland, is een klassieker. Elders komen hypocriete wereldverbeteraars, salonsocialisten, Lech Walesa en kernwapens aan bod. Bono zelf werd het prototype van de geëngageerde muzikant. Hij bepleit de verlichting van de derdewereldschuld en aidsbestrijding in Afrika op het hoogste niveau en richtte Product (RED) en fair trade-label Edun op. U2, wegens het gunstige belastingklimaat in Amsterdam gevestigd, verzamelde ook fondsen voor de slachtoffers van orkaan Katrina.

Do They Know it’s Christmas – Band Aid (1984)

Popmuziek en kerst gaan zelden samen. Maar het klingelend klokje, de tekst (” Tonight thank God it’s them instead of you“) en het feed the world-koor bezorgen kippenvel. Bob Geldof en Midge Ure verzamelden Britse topacts tegen de hongersnood in Ethiopië. In ’85 volgen We are the World, de kleffe Amerikaanse tegenhanger, en de Live Aid-concerten in Londen en Philadelphia. Het wereldwijde mediaspektakel klokt af op ruim 150 miljoen Britse pond. En 0 cynisme.

Diesel and Dust – Midnight Oil (1986)

We herinneren ons niet veel. Maar wel Beds are burning, over de manier waarop aboriginals in reservaten gedreven worden. De groep belicht ook de gevolgen van asbestwinning. Zanger Peter Garrett wordt in 2004 parlementslid voor de Australian Labor Party en is sinds kort minister voor Milieuzaken.

Faith – George Michael (1987)

I want your sex is een pleidooi voor seks zonder schuldgevoelens, en dat is midden jaren tachtig not done. De aanklacht tegen moraalridders werd door radiozenders gewraakt. Lijfelijke lusten staan later ook centraal in Fastlove, Outside en zijn arrestatie in een openbaar toilet. Later bepleit de notoire criticus van Tony Blair en George W. Bush recreatief drugsgebruik en aidsbestrijding.

Tracy Chapman (1988)

Het debuutalbum van de singer-songwriter uit Ohio klinkt nog steeds fris. Radio 1-klassiekers als Fast Car en Talkin’ bout a Revolution klinken alsof ze recht uit het getto komen. De bestseller van de licentiate antropologie en Afrikaanse studies won vier Grammy Awards.

Like a Prayer – Madonna (1989)

Na Papa Don’t Preach, dat het zelfbeschikkingsrecht van zwangere vrouwen verdedigt, krijgt Madonna opnieuw ruzie met het Vaticaan. En niet alleen om wat brandende kruisen. In de videoclip voor de gelijknamige single wordt een zwarte man ten onrechte beschuldigd van moord, deelt een heilige een kus uit en vertoont Madonna de stigmata van Christus. De heisa kost haar een Pepsicampagne, maar niet het geld. Na homo- rechten en aidsbestrijding werden spirituele bezinning, Bush- bashing en het klimaat Madonna’s stokpaardjes. Voor Afrikaanse weeskinderen richtte ze de Raising Malawi-stichting op.

Emergency on Planet Earth – Jamiroquai (1993)

Ecopop bestond vóór de Live Earth-concerten. De clip van Earth Song (1995), Michael Jacksons grootste hit in Groot-Brittannië, is zelfs Al Gore avant la lettre. Het debuutalbum van deze Britse band pakt thema’s als racisme, drugsmisbruik en het milieu minder pompeus aan.

Devils & Dust – Bruce Springsteen (2005)

Het titelnummer is vlijmscherp voor de invasie in Irak. Eerder waren er Born in the USA (1984), over de Vietnamoorlog en de economische crisis, de aidssong Streets of Philadelphia (1993) en de 9/11-plaat The Rising (2002).

I’m not Dead – Pink (2006)

Van drugsmisbruik ( Who Knew) tot de domme meidentrend ( Stupid Girls) : dit album bulkt van de grieven. Pink (28) mocht meteen naar Oprah Winfrey. Een hoogtepunt is Dear Mr. President : een klassieke protestsong waarin de dochter van een Vietnamveteraan, Bush een open brief schrijft.

Songs of Mass Destruction – Annie Lennox (2007)

“Zo spannend als groenten eten”, vond Entertainment Weekly. Lennox mijmert over menselijke gebreken en de pijn die ze veroorzaken, terwijl Womankind een feministische toon aanslaat. Op Sing doen 23 vrouwelijke collega’s mee : van Shakira en Madonna tot Bonnie Raitt en K.D. Lang. De opbrengst gaat naar de bestrijding van hiv-transmissie van moeder op kind in Afrika.

Door Wim Denolf