In het centrum van Kortrijk werden twee bouwvallen gesloopt voor een nieuwe woonruimte, gastvrij voor licht, groen en muziek.

Let nog even niet op het groen”, verontschuldigt architect Koen Cappon zich bij het eerste bezoek. “De tuin is nog niet volgroeid, want de bouwheer woont hier nog geen jaar.” Dit huis ligt midden in de tuin. Ooit stonden op deze plek twee smalle rijhuizen, lager gelegen dan de tuin erachter en geprangd tussen vrij hoge gebouwen. Het was er donker, en daar hield de bouwheer niet van. “De tuin is helemaal op het zuiden georiënteerd, dus lag de oplossing voor de hand: we bouwden de woning uit in de tuin”, verklaart Cappon. Hij werkte samen met confrater Bart Bekaert.

Het werd een heel apart project, wat je allerminst verwacht aan de voordeur. Het pand ligt immers in een nauwe, duistere straat. De architecten bedachten een gesloten lijstgevel die min of meer opgaat in het karakter van de straatwand. Een bijzondere façade met gedichte vensters, bekleed met lood. “Omdat het straatje amper drie meter breed is en we inkijk wilden vermijden, hebben we de vensters dichtgemaakt maar de gevel zelf geperforeerd. De blauwe hardsteen zit vol gaten, waarachter vensters zijn aangebracht. Ook de slagen van de ramen zijn met glas geopend, waardoor je wel een zijwaartse blik kan werpen op de straat. Dat laat verluchting toe, maar beschermt de privacy van het interieur.”

De donkere gevel oogt mysterieus, maar eenmaal binnen word je naar het licht gezogen. Via een hellend vlak – een soort binnenstraatje – kom je in een grote woonkamer die midden in de tuin ligt. Dit halfronde volume is ontworpen als muzieksalon. De gesofisticeerde muziekinstallatie bereikt het hele huis, van de voordeur tot de sauna op het dak.

“Het muziekeiland ligt dus dieper dan de woning aan de straatkant, waar we op eenhoog in de keuken, de eetkamer en het bureau belanden. Daartussenin kwam er een extra eetkamer. We hebben dus het grondplan uitgerekt en tussen elk onderdeel terrassen en stukjes groen gezaaid. Dat werd goed uitgedokterd, zodat er overal veel zon komt: er is een ochtend-, middag- en avondterras. Dus wordt er tegelijkertijd genoten van zon, licht, muziek, groen en het uitzicht op de stad.”

Het idee om de verschillende functies te verspreiden over het volledig perceel is ingenieus, ook de grote lijnen van deze architectuur spreken tot de verbeelding. Enkel detaillering en materiaalkeuze zijn wat minder hedendaags. De combinatie van hout, beton, ijzer, glas en baksteen is een knipoog naar de architectuurstijl van de jaren zeventig. Ook de vrij ingewikkelde details sluiten niet direct aan bij het minimalisme van onze tijd. Het gevelontwerp vormt hierop een uitzondering.

Piet Swimberghe / Foto’s Nike Bourgeois