Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

Het Duitse nieuwsmagazine Focus vroeg kortelings aan zijn lezers wat hen gelukkig maakt. Op de eerste plaats komt het samenzijn met kinderen en partner. Daarna, in deze volgorde, vakantie en vrijen, met vrienden omgaan, aan het stuur van een auto zitten, een hobby beoefenen, muziek beluisteren, rustig nadenken, lezen, eten en drinken, werken, slapen, sporten, naar het theater of naar een concert gaan, shoppen, huishoudelijk werk, een eredienst bijwonen, naar de film gaan en televisie kijken.

Een maand geleden had ik dit artikel gelezen en in een mapje opgeborgen. Hoe meer beelden ik de afgelopen dagen zag van de stromen Kosovaren die alle windstreken opvluchten om te ontsnappen aan de gruwel van de etnische zuivering, hoe meer persoonlijke verhalen uit de Balkan ik las, hoorde en zag, hoe vaker ik aan die top twintig over geluk moest denken. Niets van de alledaagse dingen op dat simpele lijstje is nog het deel van deze hongerende kinderen, huilende vaders en moeders in de kracht van hun leven, en oude halfdode mannen en vrouwen.

Dit gruwelijke drama speelt zich af aan onze achterdeur. Macedonië, waar zoveel vluchtelingen naartoe stromen, grenst aan Griekenland, waar straks weer miljoenen mensen met vakantie gaan. Van Skopje tot Thessaloniki en de stranden van Halkidiki is slechts een reuzenstap. Het Kroatische Dubrovnik, dat de jongste seizoenen weer stevig als vakantiebestemming wordt gepromoot, ligt op een boogscheut van Pec en Pristina, van waaruit Kosovaren met treinen gedeporteerd worden naar de grenzen. Hoe kunnen we ginds over een paar weken zorgeloos onder een parasol in de zon gaan zitten terwijl zich, bijna op gehoorsafstand, zoveel leed afspeelt?

In een World Values Survey uit 1997, waarvan ook sprake in het Focus-artikel, staat België op de twaalfde plaats op de wereldranglijst van het geluk. Geen enkele van de hogergenoemde Balkannaties is bij de eerste vijftig landen in die rangschikking te bespeuren. Allerminst Albanië, het meest armlastige land van dit continent, dat nu overspoeld wordt en toch nog zijn schaarse brood deelt.

Dat betekent dus dat we ons in dit Land van Kokanje ruimschoots materiële dingen kunnen permitteren als reizen, cultuur, hobby’s en meer dan voldoende op het bord en in het glas. Wie leeft zoals u en ik kan bij het zien van de onmetelijke ellende op de Balkan alleen maar messteken in zijn hart voelen en diepe schaamte. Onze regeringen maken budgetten vrij voor humanitaire hulp aan de verdreven Kosovaren. Maar dat zal niet voldoende zijn om alle ellende te lenigen. En het is geen alibi om weg te kijken.

Velen onder u zijn boos op mij geweest, ten tijde van de dood van Sémira Adamu, omdat ik onze gesloten-luikenmentaliteit aanklaagde. De Europese lidstaten moeten nu een inspanning doen om zoveel mogelijk Kosovaarse vluchtelingen tijdelijk onderdak te geven. Al zal ook dat niet volstaan om al het leed te lenigen.

Ik heb een voorstel: iedereen stort tien procent van zijn vakantiebudget op een van de rekeningen van de humanitaire organisaties die de ontheemden opvangen in Albanië, Macedonië en Montenegro. Op die manier kunnen we meehelpen om hen onderdak, voedsel en medische zorg te geven. Ik doe het vandaag nog op de rekening van Artsen Zonder Grenzen: 000-0000060-60. Als u nog niet over de brug kwam, wacht er dan geen dag langer mee.

Het kan ook bij Balkanactie: 096-7654321-72, Caritas Internationaal Hulpbetoon: 000-0000041-41, Oxfam: 000-0000028-28, Unicef: 000-0000055-55 of Rode Kruis Vlaanderen: 000-0000025-25.

Tessa Vermeiren

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content