Het recept van een geslaagd huwelijk is ongeveer even goed verborgen als de begeerde handleiding om honderd jaar te worden. We hoorden twee stellen uit die trouwden toen de eerste ‘Knack Weekend’ gedrukt werd.

Pat Vanderhaeghe (55) en Lut Van den Bossche (56) ‘Geen vaatwasser kopen’

Lut : We kennen elkaar van in de speelpleinwerking. Daar is de vonk overgeslagen.

Pat : Je voelt het snel genoeg als het klikt. We hebben niet lang gewacht om te trouwen.

Lut : Toen we na onze twee zonen Bram (29) en Stef (27) een dochter kregen (Mart, 24), bleek het ouderschap moeilijk verenigbaar met de nachtdiensten die ik moest draaien. En Pat had veel late vergaderingen, als directeur van een cultureel centrum. We hebben dan de knoop doorgehakt dat ik thuis zou blijven. Als ik denk hoe wij begonnen zijn, dertig jaar geleden, met ons onnozel teeveetje dat we hadden gekregen, op een wijnkistje. Of nu nog : wij gaan al jaren naar Frankrijk met vakantie en huren daar een stacaravan, waar velen hun neus voor zouden ophalen. Maar wij vinden dat prettig, overdag de streek verkennen en ’s avonds bij een glas wijn scrabble spelen. Pat moet dan wel kunnen verdragen dat ik altijd win. ?Ja maar, jij hebt betere letters”, zegt hij dan. Dat is natuurlijk niet waar (lacht).

Pat : In onze huidige maatschappij moet alles onmiddellijk zijn en perfect. De eerste tegenslag lijkt al genoeg om af te haken.

Lut : De dingen uitpraten, dat is belangrijk. Het geheim van een goed huwelijk is volgens mij : geen vaatwasmachine kopen.

Pat komt ’s middags naar huis eten, dan doen we samen de vaat en praten we over alles.

Lut : We hebben nooit een serieuze dip gehad. We kunnen weleens ruzie maken, maar nooit zo erg dat de deuren ervan rammelen.

Pat : En als er eens een ernstiger probleem was, konden we dat altijd binnen de vierentwintig uur uitpraten.

Lut : Ik ben ook nooit verliefd geworden op iemand anders.

Pat : Het gebeurt weleens dat je denkt : die zie ik wel zitten. Maar je hebt al gekozen dus je geeft dat een plaats. Dat is iemand die je graag hebt, verder gaat het niet.

Lut : Ik kan mij dat gewoon niet voorstellen. Als je elkaar graag ziet, ga je het niet elders zoeken. Waarschijnlijk is het hier in Hamme ook gewoon goede lucht. Ik denk dat er hier in de straat maar twee koppels gescheiden zijn, al de rest is meer dan dertig jaar getrouwd.

Pat : We zijn ook niet buitensporig jaloers of zo. Onlangs heb ik mijn eerste lief teruggezien, we moesten zelfs samen een aantal activiteiten opzetten.

Lut : In het begin had ik het daar wat moeilijk mee. Maar uiteindelijk is dat een kwestie van vertrouwen.

Lut : Iets waar we wel nog niet helemaal doorheen zijn, is het feit dat ik twee jaar geleden borstkanker heb gekregen. Ik was er gelukkig op tijd bij, maar het was geen gemakkelijke periode. Door de controles, die uiteraard nodig zijn, worden we daar telkens weer mee geconfronteerd.

Pat : Voor een stuk zal dat ook blijven, we moeten daar niet luchtig over doen. Na 28 jaar ga je opeens door zwaar weer. Maar je hebt dat heel dapper opgevat.

Lut : Ik dacht : ik sta ervoor en ik moet erdoor. Ik ben nogal positief ingesteld en ik wou per se het kerstconcert meezingen, ook al werd ik nog volop bestraald. Maar ik ben blijven wandelen, fietsen, zingen.

Pat : (met klem) en het heeft op geen énkel moment op onze relatie gewogen. Integendeel.

Lut : Uiteindelijk kom je daar sterker uit, omdat je bij zulke tegenslagen zeker weet wat je aan elkaar hebt.

Pat : Maar dat je dertig jaar getrouwd bent, betekent niet dat je altijd alles samen moet doen. Wij hebben elk onze interesses en hobby’s. (lacht) En de vaststelling dat we vandaag allebei Crocs dragen, berust op puur toeval.

RIK BOENS (52) EN BRIGITTE DECORTE (52) ‘HET NEST WAAR JE UITKOMT’

Rik : Het was een mooie zomer, die van 1983. We leerden elkaar kennen tijdens onze studies. Daarvoor hadden we allebei nog niet echt een lief gehad, behalve handjes vasthouden en een kus. Toch heb ik niet het gevoel dat ik dingen gemist heb.

Brigitte : Ik kwam uit De Panne, Rik was van Kortrijk. We studeerden aan de Ipsoc voor maatschappelijk werker. We zaten in dezelfde klas en van het een kwam het ander. Als ik ’s middags in de refter niet veel honger had, at hij op wat ik liet liggen — iets wat hij nu trouwens nog zou durven.

Rik : (lacht) De liefde van de man gaat door de maag.

Brigitte : Na een maand of drie heb ik het uitgemaakt. Het ging mij te vlug, en ik begon mij af te vragen of het wel de juiste keuze was. Ik was verliefd geworden op een ander, maar dat is danig tegengevallen. De derde oktober van 1979 zijn Rik en ik dan op een fuif herbegonnen.

Rik : Het was blijkbaar toch zo slecht nog niet (grinnikt). In 1983 zijn we getrouwd, nadat we allebei werk hadden gevonden. Dat was de verwachting van de ouders : dat je werk had voor je menage ging houden.

Brigitte : Eerst hebben we op een appartementje gewoond, tot ik zwanger werd van onze oudste dochter Annelien. 2,5 jaar later volgde Lieselot en nog wat later een verrassinkje : een derde dochter, Barbara.

Dertig jaar, het lijkt misschien veel, maar het vliegt voorbij in een vloek en een zucht. De match is er, tussen Rik en mij. Rik maakt niet gauw van iets een probleem, terwijl ik meer het nerveuze type ben. Zo hou je elkaar in evenwicht.

Rik : Mocht je er twee zoals ik samen zetten, het zou slow down zijn.

Brigitte : Soms heeft Rik weleens een schop onder zijn kont nodig om hem in gang te krijgen. Bijvoorbeeld voor klusjes in huis. Daar kan hij op de vreemdste momenten aan beginnen. Zoals onlangs, toen we problemen hadden met de regenput. Dan haalt hij in de late namiddag de hogedrukreiniger van stal, terwijl we ’s avonds nog weg moeten. Dat kan mij dan ergeren. Ik ben nogal gestructureerd.

Rik : Die gestructureerde kant kan mij dan weer ergeren (lacht). Dingen die niet kunnen veranderen, de rigiditeit. Maar er moét wat wrijving zijn, anders zouden we Nicole en Hugo zijn. Dat geloof ik niet, dat het altijd koek en ei kan zijn. (zingt) Goeie-morgen morgen…

Brigitte : We kunnen gemakkelijk praten. We verheffen onze stem wel eens, maar we gooien niet met dingen en gaan nooit slapen met ruzie. Het mag geen machtsspel worden.

Rik : Ik denk dat het nest waar je uitkomt ook belangrijk is. Bij ons thuis was er ook nooit een woord te hoog of te laag. Mijn pa en ma zijn volgend jaar 54 jaar getrouwd, de pa en ma van Brigitte hebben hun vijftigste huwelijksverjaardag gevierd… Onze broers en zussen zijn allemaal nog bij hun eerste partners, idem voor de dichte vriendenkring. Niet dat we dat zoeken of zo, het is gewoon een vaststelling.

Brigitte : Trouw is belangrijk voor ons. Je leest weleens over koppels die elkaar de vrijheid gunnen, maar ik geloof daar niet in. Maar in die dertig jaar ben ik nooit verliefd geworden op iemand anders. Ik heb thuis alles wat ik nodig heb. Dat houdt mensen op afstand.

Rik : Ik werk samen met één man en negen vrouwen. De kat op het spek binden, in feite. Je denkt weleens, dat is een knappe vrouw. Maar je denkt ook meteen : ik heb veel te verliezen (lacht).

Brigitte : Voor mijn part mag er nog dertig jaar bijkomen. Het feit dat je een goede relatie hebt, betekent ook dat je kunt focussen op leuke dingen. Maar we zijn ons ervan bewust dat het allemaal van de ene dag op de andere kan veranderen. Alles is zo broos, geluk is fragiel.

DOOR JEAN-PAUL MULDERS & FOTO’S TOMAS VANDECASTEELE