Gay party-hoofdstad
De ‘Gaixample’ is Barcelona’s antwoord op de Marais in Parijs, al onderstreept de holebiscene vooral de open mentaliteit van de stad.
Om Barcelona op zijn best te bewonderen, bent u op de befaamde Passeig de Gràcia aan het juiste adres. Eind negentiende eeuw maakten Catalaanse industriëlen en de lokale bourgeoisie van de centrale as van L’Eixample een modernista-openluchtmuseum, en de jongste decennia vestigden talloze luxehuizen, designboetieks en toprestaurants zich op en rond Barcelona’s meest weelderige boulevard. Het contrast met de oorspronkelijke plannen van militair ingenieur Ildefons Cerdá voor de vanaf 1860 aangelegde stadsuitbreiding kan moeilijk groter zijn. Diens gestandaardiseerde woningblokken en (nooit gerealiseerde) gemeenschappelijke voorzieningen hadden heel andere doelstellingen : elke vorm van sociale ongelijkheid – en plagen als cholera – uitsluiten.
Wie de toeristenstroom mijdt, ontdekt echter al gauw de veelzijdigheid van Cerdà’s strakke wafelstructuur. Sinds de dood van generaal Franco in 1975 en de legalisering van homoseksualiteit drie jaar later is de zuidwestelijke voet van L’Eixample een bruisende gay buurt geworden. In het dozijn blokken tussen de Rambla de Cataluyna, Carrer de Villarroel, Carrer d’Aragó en Gran Via de les Corts Catalanes verschenen bars, restaurants, modezaken, sauna’s en andere regenboogadressen. Minder duidelijk afgebakend en talrijk dan in de Marais in Parijs of de Castro in San Francisco, maar voldoende om van de Gaixample te spreken.
“Barcelona heeft altijd een voortrekkersrol gespeeld”, zegt Borja Juliá, general manager van Axel Hotel, een straight-friendly designetablissement dat er in 2001 opende. “Het was de eerste Spaanse stad waar holebi’s hun rechten verdedigden en de overheid actief gay toerisme ging promoten. Destijds verklaarden collega’s ons nog gek, nu kunnen Spaanse homo’s trouwen en profileren alle luxehotels zich gay-friendly.”
Contrasten
“Holebi’s worden in Barcelona nu zo aanvaard dat ze amper nog opvallen”, beaamt Steven Redant, resident dj van de Brusselse homoclub La Démence en sinds vier jaar in Barcelona gevestigd. “De scene is verwaterd, en gelukkig maar. Holebi’s kunnen nu overal in de stad en in elke discotheek zichzelf zijn. De hipste clubs zijn trouwens gemengd : hetero’s en holebi’s samen, zonder onderscheid of ergernissen.”
Zo waaierde el ambiente, zoals de holebiscene in het Spaans genoemd wordt, onder meer uit naar El Raval in de oude stad. De arbeiderswijk ten westen van La Rambla was tot begin twintigste eeuw synoniem met donkere stegen, cabarets, bordelen, gammele pensions en anarchisten, maar kreeg in de jaren negentig nieuwe impulsen dankzij de opening van het Macba, het museum voor hedendaagse kunst, en het CCCB, een cultuurcentrum dat onder meer het Sónar-muziekfestival organiseert. Niet-Europese immigranten – de buurt telt meer dan zeventig nationaliteiten – maar ook expats, studenten en holebi’s geven El Raval een scherp en contrastrijk profiel. Is L’Eixample een goede uitvalsbasis om delicatessen, een interieurstuk of een designerzwembroek op de kop te tikken, dan zijn de levendige straatjes van El Raval de aangewezen plek voor bobocafés, kunstgalerieën en vintageboetieks. Al is gentrifica-tion volgens Redant niet de enige verklaring voor de nieuwere holebibars in El Raval. “L’Eixample is een welgestelde buurt. Straatoverlast en nachtlawaai lokken er veel weerstand uit. In El Raval is bijna vijftig procent van de inwoners migrant of illegaal – daar houden politici geen rekening mee.”
Reputatie
Bewonersprotest of niet, Barcelona stootte ondertussen wel Amsterdam van de troon als gay partyhoofdstad van Europa. “Waar ik in Europa, de Verenigde Staten of Latijns-Amerika ook draai : Barcelona is de place to be”, zegt Steven Redant. “Zeker in augustus, als de Spanjaarden zelf hun koffers pakken. De eerste helft van de maand trekken de party’s en culturele agenda van het Circuitfestival alleen al vijftigduizend gays en lesbiennes. In elk restaurant dat nog open is, zitten dan muscle boys. Vroeger vlogen die naar Ibiza, maar dat liedje is uit. Barcelona is goedkoper, Spaanser en gevarieerder dan Ibiza, en je kunt er gemakkelijk appartementen voor korte verblijven vinden.”
Volgens de general manager van Axel Hotel, dat ook vestigingen in Berlijn en Buenos Aires heeft, steunt het holebitoerisme vooral op de combinatie van Barcelona’s avant-garde reputatie, de gastronomische traditie en het hoogstaande aanbod langs de zogenaamde, in totaal vijf kilometer lange shopping line. De klanten van de populaire skybar en spa van het hotel, veelal dertigers en jonge veertigers, zijn in de eerste plaats afkomstig uit de Verenigde Staten en Frankrijk, naast Duitsland, Engeland en Italië. “Het profiel van onze hotelgroep speelt uiteraard een rol, maar er zijn zoveel verschillende gasten als er mensen zijn”, zegt Juliá. “Het cliché dat holebi’s veeleisender zouden zijn, klopt niet. Ga eens met je moeder op reis – dan weet je wat een moeilijke klant is.”
Info : www.axhelhotels.com www.circuitfestival.net
Door Wim Denolf – Foto’s Wouter Van Vaerenbergh
“Barcelona was de eerste Spaanse stad waar de overheid actief gay toerisme ging promoten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier