In de verrassend goede Nederlandse film ?Karakter? wordt het vader-zoonconflict uit de gelijknamige roman van Ferdinand Bordewijk in forse dramatische tableaus, vaak meeslepend in beeld gezet.

Katadruffe is de onwettige zoon van de Rotterdamse deurwaarder Dreverhaven. Alhoewel de jongen, die met zijn moeder leeft, niets met zijn vader te maken heeft en hem op één keer na niets vraagt, blijft Dreverhaven hem voortdurend dwarsbomen en kwellen. Na een gewelddadige uitbarsting tijdens zijn jeugd, heeft Katadruffe ( Fedja van Huêt) geleerd zich te beheersen, wat hem goed van pas komt in de confrontatie met de raadselachtige geslotenheid van zijn moeder en de wrok van zijn vader die hem blijft vernederen.

?Karakter? is ook het verhaal van een jongen, die aan zijn afkomst probeert te ontsnappen en een heleboel offers moet brengen om zijn doel te bereiken. Voor de jongen is het allemaal doffe ellende, tot hij dankzij een onvolledige encyclopedie kennis vergaart en hij de vreugden van de advocatuur ontdekt. De openbaring van de autodidact als hij voor ’t eerst het gelambriseerde interieur van een groot advocatenkantoor betreedt, is mooi vormgegeven.

Dat het om een bijna mythologische strijd gaat, blijkt ook sterk uit de manier waarop regisseur Mike van Diem en Jan Decleir de rol van Dreverhaven hebben verbeeld : Decleir vertolkt hem als een monoliet van een onmens, die zijn harde taken armen uit hun huizen verjagen met een welhaast monsterachtig plichtsbesef uitvoert, maar laat toch een diepe kwetsuur vermoeden. Van Diem hult hem in onheilspellende schaduwen en laat hem dreigend en roerloos elke scène domineren.

Vader, moeder en zoon zijn elk op hun manier even koppig en onvermurwbaar, en vertikken het om ook maar op enige manier toe te geven aan hun gevoelens. En gevoelens, daar draait het om, al blijven ze altijd onuitgesproken. Dat levert een film op, die soms even stug en onbuigzaam is als de karakters die erin rondlopen. Het is zware kost ?de fascinatie, bijna bezetenheid voor het slechtste en zwartste in de mens loopt als een rode draad door zijn werk?, schreef Bordewijks biograaf al. Het is een toon die door debuterend regisseur Mike van Diem zeer goed getroffen wordt. Voor een eerste speelfilm getuigt ?Karakter? van grote vakkennis en feeling voor het filmmedium, wat zeker in Nederland niet zo vanzelfsprekend is. Uit diverse locaties in Antwerpen, Gent, Nederland, Polen en Duitsland werd het Rotterdam uit de jaren dertig, met zijn onbarmhartige tegenstellingen tussen kansarm en welvarend, knap gereconstrueerd.

?Karakter?van Mike van Diem, met Jan Decleir, Fedja van Huêt, Tamar van den Dop, Betty Schuurman.