Fonfon

Toen Jean Claude Izzo in 2000 stierf was hij amper 54.

Hij liet ons drie polars, verschenen in de Série Noire van Gallimard,

Total Khéops is dé aanrader. (www.jeanclaude-izzo.com)

Alles draait om Fabio Montale, een nonchalante ex-flik

met een behoorlijk pessimistisch wereldbeeld.

Nu ja, bekijk het maar zoals hij, tegen het fresco van

werkloosheid, drugs, armoede, maffia, corruptie,

een islamfundamentalisme dat sommige quartiers gijzelt

en het Front National dat de haat betokkelt – we zijn ver

van de innemende onnozelheid van Pagnol en Fernandel.

Toch zijn deze romans een criante liefdesverklaring aan Marseille.

Beter dan gelijk welke reisgids geven ze een pakkend beeld

van deze smeltkroes, de poort tot Afrika.

Montale is een kind van Italiaanse inwijkelingen, een Rital.

Hij kent de keuken van de migratie – eenvoudige, zuivere gerechten,

geen verhullende sausjes. En er wordt in deze boeken heel wat gekookt,

Middellandse-Zee- fusion, de recepten mag je voluit savoureren.

In Montales keuken klinkt cool jazz of oude straatblues.

Daarbij neuzelend commentaar op literatuur, vooral op poëzie.

Als hommage aan Izzo gaan we lunchen bij Fonfon.

Het restaurant ligt in de Vallon des Auffes, een van zijn slenterplekken,

een kreekje beneden de Corniche Kennedy,

onder het Monument de l’armée de l’Orient et des terres lontaines.

Het slot van de laatste roman Solea speelt zich hier af.

Zicht op aaneengekoekte vissershuisjes, koterijen. Sloepjes op het droge.

Stukje grootstad ? Veeleer Viareggio 1951, de sfeer van Fellini’s I Vitelloni.

Gele bloemetjesgordijnen. Vandaag zitten er habitués, families –

het kon ook Cantona zijn, of Alain Souchon.

We bestellen sèches poêlées à l’ail et au persil (15 euro),

daarna een simpel visje, pas uit het net, loup en croûte de sel (8,50 euro per 100 gr).

Ze hebben een milde Domaine du Pibarnon (41 euro), de witte Bandol

die onze geliefde held met zoveel voorpret ontkurkte.

Tekst en aquarel Jan Vanriet