Voor Johan Lenaerts hoeft een 21ste-eeuws interieur er niet gewichtloos of transparant uit te zien. Zijn flat is een intieme schaduwplek.

Eigenlijk heb je in een donker interieur meer aandacht voor het licht. Het is zo hedendaags als een helder interieur, maar mysterieuzer”, zegt Johan Lenaerts. “Mijn flat heeft een uitgesproken horizontale architectuur. Het zijn de witte vlakken van de vensters rondom het gebouw die het diffuse licht binnenlaten, waarna het op de meubels en de voorwerpen weerkaatst. Nooit fel, maar zacht.” Ooit zag Lenaerts een verfilming van een stuk van Shakespeare. “Het speelde zich af in een duister interieur met een geheimzinnig licht, dat glansde op het brokaat dat de mensen droegen. Die sfeer heb ik hier wat tot leven gebracht. Wat daarbij helpt, zijn de glimmende voorwerpen van de Nederlandse ontwerper Job Smeets.” Het zwaard en het klokje van Smeets zijn gedurfde accenten. Volgens Lenaerts zijn ze typerend voor de hele smaak- en stijlevolutie die we momenteel zien.

Dit interieur staat inderdaad ver van het strakke en koele minimalisme van tien jaar geleden. Lenaerts beleeft de trendevoluties op een persoonlijke manier. Hij heeft wortels in het interieurvak. “Ik studeerde rechten en ging pas nadien deze richting uit. Ik ben de vierde generatie in een familie van interieurarchitecten. Inrichten is dus een familieaangelegenheid. Daarom heet mijn zaak G4. Ik ben niet opgegroeid in een woning uit Vlaamse klei, maar in een modern decor met Vasarelystoffen, langharige tapijten en hedendaagse kunst. De jaren zeventig en tachtig heb ik dus van nabij gevolgd. In mijn flat voel je daar wel wat van, maar toch is dit interieur er ontegensprekelijk een uit de 21ste eeuw. We hebben de laatste jaren heel wat verschuivingen meegemaakt. Van hightech naar minimalisme. Destijds trok ik naar Londen om de minimalistische interieurs van John Pawson te gaan bekijken. Dat kon via een simpele afspraak, waarvoor je het telefoonnummer in een tijdschrift vond. Ik vroeg me af hoe je in een dergelijke omgeving zonder zachtheid kan wonen. Een paar jaar geleden leek alles zo streng en serieus, nu mag en moet er meer kunnen. Hedendaagse interieurs zijn behaaglijker en persoonlijker. Ik verzamel bijvoorbeeld ook vintage. De vintagerage deed inzien dat er meer kan. Met het minimalisme mocht er niets meer, geen kleur, geen ornament. Er staat hier oud glas en ceramiek uit de jaren zestig en zeventig. Die persoonlijke toetsen zijn belangrijk. Anderzijds let ik er wel voor op dat het geen sixties- of seventiesdecor wordt.”

Lenaerts werkte verschillende jaren als interieurarchitect, onder meer voor interieurontwerper Daniël Jacops. “Jacops wordt enorm geïnspireerd door Leon Stijnen en werkt zeer architecturaal, met mooie proporties en materialen. Bij hem heb ik de knepen van het vak geleerd.” Lenaerts is nu minder bezig met inrichtingen en verlegde zijn actieterrein. Hij verdeelt onder meer de meubels van Emmemobili, Vladimir Kagan, Birdman en Armani Casa in ons land. Hij heeft ook een agentuur in het glas van Anna Torfs, dat hij wereldwijd verdeelt. Lenaerts : “Als interieurarchitect zoek je altijd naar originele objecten, meubels en materialen. Soms zijn ze moeilijk te vinden. En dan bots je op iets dat niet in ons land te krijgen is, waardoor je op het idee komt het te gaan verdelen. Dat is ook een vorm van creativiteit, de queeste naar schoonheid scherpt je blik. Zo ben ik ook verplicht alle internationale beurzen te bezoeken, waardoor ik op de hoogte blijf van de trends.”

www.G4.be

Door Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde